Hellas Cakes: Το «μαγαζάκι» ενός μετανάστη από την Ελλάδα που γλυκαίνει εδώ και 52 χρόνια τους κατοίκους της Μελβούρνης [εικόνες]

Εχει γλυκάνει τους καλεσμένους σε μερικά από τα πιο περιζήτητα πάρτι της Μελβούρνης, αλλά και τους θαμώνες των τοπικών καφέ, στα οποία παρέχει κουραμπιέδες, μπακλαβάδες και γαλακτομπούρεκο. Εδώ και 52 χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη και είναι συνυφασμένο με την πολυπολιτισμική ιστορία της.Το ζαχαροπλαστείο Hellas Cakes έχει ιστορία πάνω από 50 έτη και είναι ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές και

Μπακλαβάδες, κουραμπιέδες, σάμαλι, μελομακάρονα και όλα τα παραδοσιακά ελληνικά γλυκίσματα βρίσκονται εδώ και δεκαετίες στην βιτρίνα μαζί με σύγχρονες συνταγές και τούρτες για όλες τις περιστάσεις. Το ζαχαροπλαστείο Hellas Cakes που αποτελεί ορόσημο για τους Ελληνες της ξενιτιάς είναι παρών και στις δύσκολες στιγμές, καθώς, είναι και ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές με κόλλυβα στις ελληνικές κηδείες και τα μνημόσυνα.

Ηρακλής Κένος: Ο πανέξυπνος Αθηναίος ζαχαροπλάστης που θέλησε να ικανοποιήσει του Ελληνες της Αυστραλίας

Οπως αναφέρει η ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος», ο πρώτος ιδιοκτήτης, Ηρακλής Κενός, μετανάστης από την Αθήνα, άνοιξε το ζαχαροπλαστείο το 1962. Είχε καθιερωθεί ως ζαχαροπλάστης στην Ελλάδα και αποφάσισε να ανοίξει την επιχείρηση για να ικανοποιήσει τις μεγάλες ανάγκες των Ελλήνων μεταναστών στη Μελβούρνη. Είχε την εξυπνάδα να μην αλλάξει τις συνταγές, προσελκύοντας περίεργους Αυστραλούς και ευγνώμονες Ελληνες.

Η επιχείρηση άνθισε και απέκτησε και συνέταιρο, τον ζαχαροπλάστη Γιώργο Λαλιώτη, που μετανάστευσε στην Αυστραλία, το 1974. Όπως δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» ο Πίτερ Λαλιώτης, γιος του Γιώργου και τωρινός ιδιοκτήτης, τον πρώτο καιρό στη Μελβούρνη, ο πατέρας του δεν ασχολήθηκε με το παλιό του επάγγελμα, αλλά σύντομα εισήλθε και πάλι στον κόσμο του ψησίματος.

«Όταν ήρθε εδώ δούλεψε στα λάστιχα Olympic και πίστευε ότι ήταν εκπληκτικό να εργάζεσαι σε 8ωρη βάρδια γιατί στην Ελλάδα δούλευε από την ανατολή έως το ηλιοβασίλεμα», τόνισε.
Όχι πολύ μετά, ο Γιώργος Λαλιώτης πέτυχε τον Ηρακλή Κενό, με τον οποίο ήταν παλιοί γνωστοί στην Αθήνα, την ώρα που δούλευε στην καρδιά του Ρίτσμοντ.

«Όταν ο πατέρας μου ήρθε εδώ βασικά πήρε την δουλειά και στο τέλος της ημέρας του δόθηκε η δυνατότητα να γίνει συνέταιρος», υπογράμμισε ο Πίτερ Λαλιώτης.

Το 1977 ο Γιώργος έκανε συνέταιρο έναν άλλο υπάλληλο, τον Γιώργο Κανταρά και οι δυο τους συνέχισαν να δουλεύουν μαζί μέχρι τη συνταξιοδότηση τους. Τώρα η επιχείρηση είναι στα χέρια της επόμενης γενιάς, δηλαδή του Πίτερ Λαλιώτη και του Άντριου Κανταρά.

Οι πρώτες αναμνήσεις του Πίτερ, είναι στο ζαχαροπλαστείο, να βοηθάει τον πατέρα του με τις ατελείωτες παραγγελίες. «Μεγάλωσα εδώ μέσα. Θυμάμαι να τυλίγω τσουρέκια, να κουβαλάω δίσκους. Η πρώτη ανάμνηση που έχω είναι το 1977, να γράφουμε την ημερομηνία στη βασιλόπιτα», τόνισε.

Ο Πίτερ ξεκίνησε να εργάζεται ως μαθητευόμενος στην επιχείρηση, σε ηλικία 15 ετών, ενώ σπούδασε την ζαχαροπλαστική τέχνη, στο William Angliss Institute, όπου αργότερα έγινε και δάσκαλος.

Best seller τα παραδοσιακά γλυκά, αλλά και σύγχρονες συνταγές

Στο ζαχαροπλαστείο, τα παραδοσιακά ελληνικά γλυκά συνεχίζουν να είναι best seller, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η επιχείρηση δεν έχει αλλάξει. Ο Πίτερ έχει προσαρμοστεί στις σύγχρονες τάσεις για να προσελκύσει νέους πελάτες.

«Οι συνταγές είναι πολύ, πολύ παρόμοιες, κάποια γλυκά τα σταματήσαμε, γιατί κάποια πράγματα, όπως οι τουλούμπες δεν θα πουλούσαν σήμερα, είναι πολύ βαριές, πολύ γλυκιές", τόνισε. Παρασκευάζουν κάποια γλυκά χωρίς γλουτένη, ή χρησιμοποιούν γκανάς σοκολάτας και κρέμα βουτύρου για να είναι πιο ελαφριά στην γεύση.

Αυτό που κάνει το ζαχαροπλαστείο Hellas Cakes να ξεχωρίζει, είναι ότι συνεργάζεται με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρίες catering. Έχει προμηθεύσει χιλιάδες μπισκότα, μπακλαβάδες και γαλακτομπούρεκα για εκδηλώσεις της εταιρίας Spotless, ενώ τακτικοί πελάτες είναι το καζίνο Crown και το γκραν πρι της Μελβούρνης.

Στην καρδιά Hellas Cakes είναι οι πελάτες του και πολλές γενιές γιόρτασαν τις σημαντικές στιγμές τους (γενέθλια, γάμοι), με τις τούρτες του ζαχαροπλαστείου.

Η μπροστινή όψη του μαγαζιού άλλαξε, εδώ και δύο χρόνια, καθώς ο Πίτερ έβαλε τραπεζάκια και οι πελάτες μπορούν να φάνε γλυκό και να πιουν καφέ στο μαγαζί. Ωστόσο, η κουζίνα εξακολουθεί και αντιστέκεται και οι έξι τεράστιοι φούρνοι είναι οι αυθεντικοί του 1962. Ο Πίτερ επισήμανε ότι δεν τους φτιάχνουν όπως παλιά γι' αυτό και διστάζει να τους εκσυγχρονίσει.