Η παρουσία του στο συνέδριο του Royal Bank of Scotland συζητήθηκε επί μακρόν. Κυρίως γιατί συνέπεσε με τον εορτασμό των 40 γενεθλίων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Στις 3 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν στο Ζάππειο, αλλά στο Λονδίνο μιλώντας για το μέλλον της Ευρώπης.
Εκεί έκανε μια ολόκληρη ανάλυση των προβλημάτων που διαχειρίστηκαν οι ηγεσίες στο άμεσο παρελθόν, αλλά και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν. Μίλησε για την ανάγκη αλλαγής πολιτικών, ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει επί προσωπικού τονίζοντας με νόημα: «Με αυτά που λέω ξέρω πως πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα».
«Αντιμετωπίζοντας τα προβλήματά μας με ένα στενό, εθνικό ή εθνικιστικό τρόπο, αγνοώντας πως οι εξελίξεις γύρω μας, σύντομα θα επηρεάσουν τα πραγματικά μας εθνικά συμφέροντα», είπε ο κ. Παπανδρέου και επεκτάθηκε στις εμπειρίες που θα έπρεπε να έχει αποκομίσει η Ευρώπη από την οικονομική κρίση:
-Προτεραιότητα στις μεταρρυθμίσεις, όχι στη δογματική λιτότητα.
-Συλλογικές απαντήσεις ώστε να μετριάζουμε τις επιπτώσεις των κρίσεων.
-Δημιουργία ευρύτερων συναινέσεων για αλλαγές στις κοινωνίες μας.
Στην ομιλία του έκανε ειδική μνεία στην Ελλάδα τονίζοντας πως πως έχουν γίνει επιτεύγματα, επομένως μπορούν και πρέπει όσοι λόγω και της κρίσης είχαν επιφυλάξεις έναντι της Ελλάδας, να την βλέπουν με εμπιστοσύνη. Ο κ. Παπαδρέου είπε ακόμα ότι σε σχέση με το πολιτικό ζήτημα θα πρέπει να ληφθούν τολμηρές αποφάσεις:
«Επιθυμώ περισσότερη Ευρώπη. Επιθυμώ μια τραπεζική ένωση. Συντονισμό των δημοσιονομικών πολιτικών. Ευρωομόλογα για την αντιμετώπιση και των επιμέρους χρεών αλλά και την ανάπτυξη ιδιωτικών επενδύσεων. Η Ευρώπη μπορεί να γίνει υπόδειγμα Πράσινης Ανάπτυξης κι αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή γεωπολιτική σημασία σήμερα. Χρειαζόμαστε συντονισμένη κοινωνική πολιτική για την ανεργία. Για παράδειγμα, ένα Erasmus για τους άνεργους. Χρειαζόμαστε κοινή Άμυνα – κοινό ευρωπαϊκό στρατό. Κοινή φορολογική πολιτική, αντιμετώπιση της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής. Όχι όμως να τα φορτώσουμε όλα αυτά σε μία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ούτε περισσότερη Ευρώπη σημαίνει περισσότερη ισχύ στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών ή σ' ένα ευρωπαϊκό διευθυντήριο».
Πέραν αυτών κατέθεσε την ιδέα για έναν Ευρωπαϊκό «Δήμο», όπως είπε με κοινωνικό και πολιτικό χώρο για συμμετοχική δράση πέρα από σύνορα. Αναρωτήθηκε, δε:
«Γιατί όχι άμεση εκλογή του Προέδρου της ΕΕ από τους Ευρωπαίους πολίτες;
Γιατί όχι δημοψηφίσματα σε όλη την Ευρώπη;
Γιατί όχι κοινές πολιτικές μετανάστευσης, δίνοντας πανευρωπαϊκά δικαιώματα στους ανθρώπους αυτούς.
Γιατί όχι μια κοινή πολιτική ιθαγένειας;
Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες για διαβούλευση πάνω στις πολιτικές μας;".
"Ξέρω πως πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα με αυτά», κατέληξε ο κ. Παπανδρέου.