Οι τράπεζες προσπαθούν να εντοπίσουν τέτοιες περιπτώσεις, συγκεντρώνουν και σε πολλές περιπτώσεις ανταλλάσσουν στοιχεία, προκειμένου να ανακτήσουν μέρος των οφειλών. Αυτό, όπως αναφέρουν, είναι αρκετά σύνθετο, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι επιχειρηματίες έχουν κινηθεί με τρόπο ώστε να μην αφήνουν ευδιάκριτα ίχνη.
Στελέχη τραπεζών επισημαίνουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σύμπτωση αναφορικά με τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται και τη μείωση των καταθέσεων. Συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2013 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είχαν διαμορφωθεί στα περίπου 70 δισ. ευρώ ενώ οι καταθέσεις από τα επίπεδα των 230 δισ. ευρώ το 2009 συρρικνώθηκαν στο επίπεδο των 160 δισ. ευρώ στο τέλος του 2013, δηλαδή είναι μειωμένες κατά 70 δισ. ευρώ.
Οπως γράφει η Καθημερινή η σύμπτωση αυτή οδηγεί σε υπόνοιες σύνδεσης μεταξύ των μη εξυπηρετούμενων δανείων και των εκροών καταθέσεων στο εξωτερικό. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται έχουν μετατραπεί σε καταθέσεις, ωστόσο υπογραμμίζουν ότι εμφανίζονται ισχυρές ενδείξεις ότι υπάρχει συσχέτιση, ειδικά στα επιχειρηματικά δάνεια, μεταξύ των δανείων που δεν εξυπηρετούνται και καταθέσεων που έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό.
Οι ίδιες πηγές θεωρούν πιθανό ποσό κοντά στα 10 δισ. ευρώ να αφορά αρπακτική στρατηγική, δηλαδή επιχειρηματίες που υπερχρέωσαν τις επιχειρήσεις τους και μετέφεραν μεγάλο μέρος των δανείων που έλαβαν σε προσωπικούς λογαριασμούς.
Πρόκειται για ανθρώπους που το 2011 - 2012, διαβλέποντας ότι υπάρχει μια σημαντική πιθανότητα η Ελλάδα να βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, επέλεξαν στρατηγικά να σταματήσουν την αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους και να μεταφέρουν όλη τη ρευστότητά τους σε ξένες τράπεζες σε προσωπικούς λογαριασμούς.