Θύμα μια απίστευτης ρατσιστικής και σεξιστικής βίας έχει πέσει η νέα υπουργός Παιδείας της Γαλλίας, η οποία έχει μεταμορφωθεί σε εξιλαστήριο θύμα μιας βαθιά κομπλεξικής και ξενόφοβης γαλλικής Δεξιάς.
Ενα νέο κύμα ισλαμόφοβης και ρατσιστικής βίας σαρώνει αυτές τις ημέρες τη Γαλλία. Μια βία που είναι ταυτόχρονα μισογυνική και αντιδραστική. Η 36χρονη υπουργός Παιδείας Ναζάτ Βαλό Μπαλκασέμ προκαλεί τα πιο εμετικά σχόλια που έχουν γραφεί ποτέ στη χώρα, για υπουργό της κυβέρνησης. Προέρχονται κυρίως από την άκρα δεξιά, αλλά και από την συντηρητική Δεξιά, η οποία με το περιοδικό της Valeurs actuelles -το περιοδικό-φαβορί του Νικολά Σαρκοζί- βγάζει όλο το μίσος μιας πολιτικής άποψης που ξεπερνάει κάθε όριο.
Στο εξώφυλλό του το περιοδικό την αποκαλεί Αγιατολάχ καθώς επίσης και «Υπουργό της Εθνικής Επανεκπαίδευσης».
«Μια Μαροκινή μουσουλμάνα στο υπουργείο Παιδείας» γράφει ο υπότιτλος στο ακροδεξιό περιοδικό Minute.
Την έχουν καταδικάσει για τις δηλώσεις της υπέρ της ισότητας των δύο φύλων (την αποκαλούν «το ΑΒΓΔ της ισότητας») και για υποτιθέμενες δηλώσεις που έχει κάνει στο παρελθόν για την «θεωρία του φύλου». Πράγματι, όταν παλιότερα η Μπελκασέμ ήταν υφυπουργός Ισότητας είχε δημιουργήσει κάποια εργαστήρια «ΑΒΓΔ ισότητας» και είχε τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησης της πορνείας και υπέρ των μονογονεϊκών οικογενειών που έχουν οι άνδρες, αλλά οι επιθέσεις δεν μένουν μόνο σε αυτά.
Οταν ήταν υφυπουργός Ισότητας και έκανε δηλώσεις για την κατάργηση της πορνείας:
Οταν προ δεκαημέρου πήρε τη θέση της υπουργού Παιδείας, ένας συντηρητικός υπουργός αναρωτήθηκε μέσω twitter «Ποια ατού χρησιμοποίησε η Ναζάτ Μπελκασέμ για να πείσει τον Ολάντ να την κάνει υπουργό», υπαινισσόμενος σεξουαλιακή σχέση.
Η Ναζάτ Βαλό Μπελκασέμ έγινε για πρώτη φορά υφυπουργός Ισότητας και κυβερνητική εκπρόσωπος στην κυβέρνηση Ολάντ στα 34 της χρόνια. Ο διορισμός της αποτέλεσε συμβολικά το άνοιγμα του Ολάντ στη νέα γενιά, προερχόμενη εν πολλοίς από τις πρώην γαλλικές αποικίες.
Από φτωχή οικογένεια του Μαρόκου, με επτά παιδιά
Γεννήθηκε στην επαρχία του Μαρόκου και έφτασε στη Γαλλία στα 4 χρόνια της, σε μια οικογένεια με επτά παιδιά. Μεγάλωσε σε ένα φτωχό προάστιο της πόλης Αμιέν, στο κέντρο της Γαλλίας. Οι γονείς της δεν είχαν δικαίωμα ψήφου γιατί ήταν μετανάστες και δεν μιλούσαν για πολιτική στο σπίτι, εκτός αν ήταν να βρίσουν τον ακροδεξιό ηγέτη Ζαν Μαρί Λεπέν, όταν μιλούσε στην τηλεόραση.
Η Ναζάτ παίρνει τη γαλλική υπηκοότητα στα 18 της χρόνια και κερδίζει υποτροφία για να σπουδάσει νομική στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού.
Οταν ο Ζαν Μαρί Λεπέν παρολίγον να εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας το 2002, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αποφασίζει να μπει στην πολιτική. Εκλέγεται δημοτική σύμβουλος στη Λυόν, στη συνέχεια περιφερειακή σύμβουλος και μπαίνει στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα.
Το 2006 βρίσκεται στο ίδιο αεροπλάνο με την Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία είναι υποψήφια για πρόεδρος. Της προτείνει να τη βοηθήσει στην καμπάνια της, η Σεγκολέν δέχεται και την κάνει εκπρόσωπό της.
Η Ναζάτ Μπελκασέμ αναφέρει συχνά ότι την κοιτούν «σαν ένα πράγμα που έρχεται από άλλο πλανήτη» στα 10 χρόνια της πολιτικής της καριέρας. Δεν έχει ακόμη καταλάβει αν αυτό οφείλεται στην ηλικία της, στο γεγονός ότι είναι γυναίκα ή στις ξένες ρίζες της. Απεχθανόταν να την αποκαλούν «το πρόσωπο της πολυπολιτισμικότητας».
Δεξιό σάιτ παρουσιάζει έτσι την Ναζάτ Μπελκασέμ, επειδή είναι μέλος της FAF (French American Foundation) και διερωτάται αν είναι πιόνι της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων:
«Επειδή ξέρω τι χρωστάω στο σχολείο και στους θεσμούς της Δημοκρατίας, ξέρω ότι η πολιτική δράση, όταν υπηρετεί το κοινό καλό και σέβεται τις θεμελιώδεις αξίες, έχει τη δύναμη να κάνει την κοινωνία να προοδεύσει» γράφει η Μπελκασέμ στο σάιτ της, ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς.
Εδώ, στην έναρξη της σχολικής χρονιάς:
Η εφημερίδα Liberation ανέλαβε να την υπερασπιστεί με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα, στις 4 Αυγούστου 2014.
Tίτλος: Ναζάτ Νπελκασέμ, ο στόχος