Ο αμερικανικός Τύπος κάνει λόγο για «ευρεία συμμαχία προθύμων» θέλοντα προφανώς να προλειάνει το έδαφος για τις περαιτέρω πρωτοβουλίες που φέρεται να αναλαμβάνει ο Μπαράκ Ομπάμα.
Η αποστολή αναγνωριστικών και κατασκοπευτικών αεροπλάνων πάνω από τις βάσεις των τζιχαντιστών θεωρήθηκε από αναλυτές ως μια πρώτη ουσιαστική κίνηση του προέδρου των ΗΠΑ προς την κατεύθυνση της κλιμάκωσης, αλλά και μια φανερή αλλαγή της στάσης του (ουδετερότητα και μη συμμετοχή) στο θέμα της Συρίας και του Ισλαμικού Κράτους.
Οι «New York Times» μάλιστα υποστηρίζουν πως η Ουάσιγκτον έχει ξεκινήσει ήδη να αναζητά εκείνη τη συμμαχία των προθύμων που θα στηρίξουν μια τέτοια αεροπορική επιδρομή, είτε συμμετέχοντας στρατιωτικά είτε παρέχοντας στους Αμερικανούς πληροφορίες και υποδομές (αεροπορικές βάσεις κ.ά.).
Ο Κάμερον και οι άλλοι
Ως πιθανοί «σύμμαχοι» ξεχωρίζουν: η Αυστραλία, η Βρετανία, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία και το Κατάρ. Η Αυστραλία και η Βρετανία θα μπορούσαν να πάρουν μέρος στις αεροπορικές επιδρομές. Η Ιορδανία θα μπορούσε να παράσχει πληροφορίες.
Αξιοσημείωτη είναι η προτροπή του Ομπάμα προς τον Ντέιβιντ Κάμερον να συνδράμει σε αυτή την επιχείρηση, θεωρώντας πως είναι απαραίτητη η συμμετοχή της Μ. Βρετανίας για την επιτυχία του εγγχειρήματος. Ο Guardian αναφέρει πως ο βρετανός πρωθυπουργός το σκέφτεται σοβαρά να απαντήσει θετικά στην πρόσκληση και η ταυτόχρονη παρουσία των δύο ανδρών την επόμενη εβδομάδα στην Ουαλία, για τη σύνοδο του ΝΑΤΟ, αναμένεται να σηματοδότησει σημαντικές εξελίξεις.
Ο ρόλος της Αγκυρας
Η Τουρκία θα μπορούσε να συσφίξει τους ελέγχους στα σύνορά της με τη Συρία (από όπου άλλωστε περνούν και οι περισσότεροι Δυτικοί τζιχαντιστές) και οι υπόλοιποι (Σαουδάραβες, Κατάρ, ΗΑΕ) θα μπορούσαν να βοηθήσουν οικονομικά.
Παραδόξως, ωστόσο, ο μόνος «άμεσα ενδιαφερόμενος» ο οποίος δεν θα συμμαχήσει με τους Αμερικανούς θα είναι η ίδια η κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Ασαντ στη Δαμασκό, με την οποία η Δύση εξακολουθεί (τουλάχιστον επισήμως) να μην επιθυμεί κανενός είδους συνεργασία.
Μόλις πριν από μερικές μέρες, άλλωστε, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την πολύνεκρη επίθεση με χημικά στη Δαμασκό, για την οποία έχει κατηγορηθεί το καθεστώς Ασαντ.
Ο ρόλος της Συρίας
Στην καταπολέμηση του «Ισλαμικού Κράτους» ο Σύριος ηγέτης Άσαντ προσφέρει στη Δύση συνεργασία και εμφανίζεται ως παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή. Είναι όμως ζητούμενο μια συνεργασία μαζί του;
Όπως αναφέρει η Deutsche Welle, όταν η «αραβική άνοιξη» βρίσκονταν σε πλήρη άνθηση, οι μέρες του Σύρου ηγέτη Μπασάρ αλ Άσαντ έμοιαζαν μετρημένες. Ο πρόεδρος της Τυνησίας Μπεν Αλί είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την χώρα του, ο Αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ είχε αποχωρήσει από την εξουσία και ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι είχε δολοφονηθεί. Το φθινόπωρο του 2011, χιλιάδες σύροι διαμαρτύρονταν κατά του καθεστώτος, όμως ο Άσαντ προειδοποιούσε για ισλαμιστές τρομοκράτες που προσπαθούν να τον ανατρέψουν.
Τρία χρόνια αργότερα, με τους νεκρούς του εμφυλίου στη Συρία να ξεπερνούν τους 190.000, οι προειδοποιήσεις του Άσαντ περί ισλαμιστών μοιάζουν να γίνονται πραγματικότητα. Η προέλαση των τζιχαντιστών της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος» συνεχίζεται πλέον και στη Συρία.
Αρχικά πολεμούσαν μόνο τους αντάρτες, όμως πλέον στρέφονται και κατά του στρατού της χώρας.
Συρία και Δύση έχουν πλέον ένα κοινό εχθρό. Το γεγονός αυτό συμφέρει το καθεστώς Άσαντ, εκτιμά η Πέτρα Μπέκερ από το Ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής του Βερολίνου: «Από την αρχή ο Ασάντ υποστήριζε ότι η επανάσταση των πολιτών που ζητούν δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα ήταν απλά εξέγερση σαλαφιστών. Άνοιξε μάλιστα τις φυλακές ασφαλείας απελευθερώνοντας πολλούς τζιχαντιστές, γνωρίζοντας ότι θα δημιουργήσουν τρομοκρατικούς πυρήνες. Έκανε ότι μπορούσε έτσι ώστε να έχει ως αντιπάλους ένοπλους ισλαμιστές, οι οποίοι με την δράση τους να στηρίζουν τα επιχειρήματά του», πιστεύει η γερμανίδα ειδικός.
Τι θέλει ο Άσαντ
Με την κατάληψη της αεροπορικής βάσης Τάμπκα της επαρχίας Ράκα στα βόρεια της Συρίας οι μαχητές του «Ισλαμικού Κράτους» έδειξαν ότι είναι ισχυρότεροι από ότι περίμενε το καθεστώς Άσαντ.
Όμως η προέλαση των τζιχαντιστών ίσως να είναι για τον Σύρο ηγέτη το εισιτήριο, με το οποίο θα βγει από τη διεθνή απομόνωση.
«Αν ο Άσαντ καταφέρει να πείσει την Δύση να τον δεχθεί ως εταίρο στην καταπολέμηση της οργάνωσης Ισλαμικός Στρατός, τότε θα σταθεροποιήσει την εξουσία του για πολλά χρόνια, θεωρεί η Πέτρα Μπέκερ.
Μέχρι στιγμής η Ουάσιγκτον διαψεύδει κάθε συνεργασία με το καθεστώς της Συρίας. Το αμερικανικό Πεντάγωνο, όμως, ανακοίνωσε την πραγματοποίηση αναγνωριστικών πτήσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από το έδαφος της Συρίας με σκοπό την προετοιμασία επιθέσεων με μαχητικά. Για πολλούς ευρωπαίους ηγέτες, που ανησυχούν ιδιαίτερα για την προέλαση των τζιχαντιστών, ο Άσαντ μοιάζει να είναι πλέον το «μικρότερο κακό», μιας και καταπιέζει και δολοφονεί «μονάχα» Σύρους πολίτες!