Τον Οκτώβριο του 1949, ο σκοτεινός ποιητής Εντγκαρ Αλαν Πόε, πέθανε τρελός και μόνος στους δρόμους τη Βαλτιμόρης. Τα τελευταία λόγια του στην οικογένεια του («μη φοβάστε για τον Εντι») και οι μυστηριώδεις συνθήκες θανάτου του, θυμίζουν αστυνομικό μυθιστόρημα.
Παρόλο που αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους ποιητές και συγγραφείς παγκοσμίως και έναν από τους πρωτεργάτες της «σκοτεινής» λογοτεχνίας, ελάχιστοι γνωρίζουν τις πραγματικά σκοτεινές πτυχές της ζωής του.
Αυτά είναι τα 7 μη διαδεδομένα «μυστικά» της βιογραφίας του Πόε, όπως τα παρουσιάζει στη Huffington Post ο βιογράφος Πολ Κόλινς και συγγραφέας του βιβλίου: «Edgar Allan Poe: The Fever Called Living»
1. Ο Πόε χρησιμοποίησε μια εντυπωσιακή σειρά από υποκοριστικά
Πρώτο, αρκετά απρόθυμο, ήταν το κολεγιακό του παρατσούκλι «Gaffy». Πολλά από τα υπόλοιπα ψεύτικα ονόματα ήταν από ανάγκη, για να κρυφτεί από τους πιστωτές και από το στρατό. Τα είχε χρησιμοποιήσει επίσης για να γράψει τραγούδια, για να συντάξει ένα περιοδικό με το δικό του έργο (Littleton Barry) και να καταδιώξει μια πιθανή αρραβωνιαστικιά.
2. Ο Πόε είχε σκεφτεί να μετακομίσει στο Ιλινόις
Πέρασε χρόνια παραμένοντας προσκολλημένος σε ένα από τα πιο δυνατά όνειρά του: ένα δικό του περιοδικό. Είχε μια παρ' ολίγον συνεργασία το 1849, με έναν επιχειρηματικό εταίρο, τον Εντουαρντ Πάτερσον. Ωστόσο ο Πάτερσον του ζήτησε να μετακομίσει στο χωριό Οκουάκα του Ιλινόις και να γίνει υπεύθυνος του περιοδικού Oquawka Spectator.
3. Ο Πόε είχε ένα μεγάλο αδελφό ο οποίος ήταν επίσης ποιητής
Ο έφηβος Εντγκαρ έβλεπε τον μεγαλύτερο αδελφό του, Γουίλιαμ Χένρι Λέοναρντ Πόε, ένα ναύτη σκληρό πότη που δημοσίευε κάποια πρώιμη ποίηση και πεζογραφία σε ένα περιοδικό της Βαλτιμόρης. Ο αδελφός του πέθανε κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας χολέρας, την περίοδο που ζούσε με τον Εντγκαρ το 1831.
4. Δεν προλάβαινε ποτέ τις προθεσμίες
Αν και πολυγραφότατος συγγραφέας, κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα χαοτικής επιμέλειας του Broadway Journal, ο Πόε απλώς άφησε μια ολόκληρη στήλη κενή στο τεύχος της 27ης Δεκεμβρίου του 1845. Δεν τη γέμισε με άρθρα από ένα άλλο περιοδικό, ή διαφημίσεις. Την άφησε απλά κενή. Και έτσι μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε ξανά χωρίς δουλειά.
5. Η πιο σταθερή δουλειά του Πόε ήταν στον Αμερικανικό Στρατό
Μπορεί να είναι γνωστό σε μας σήμερα ως μεγάλος λογοτέχνης, αλλά στη διάρκεια της ζωής του, ο ένας εργοδότης που αξιόπιστα εκτιμούσε και προωθούσε τον Πόε ήταν ο στρατός των ΗΠΑ. Η εγγραφή του στην ηλικία των 18, με ψευδώνυμο για να αποφύγει τους πιστωτές «Εντγκαρ Α. Πέρι» μέσα σε δύο χρόνια τον έστειλε στην κορυφή των υπαξιωματικών του συντάγματος Sgt. Major. Ευτυχώς για τους αναγνώστες, ο Πόε αποδείχθηκε πολύ ανήσυχος για να τελειώσει τα καθήκοντά του πυροβολικού ή την επακόλουθη καριέρα της κατάρτισης αξιωματικού στο West Point.
6. Του κόλλαγαν τραγούδια στο κεφάλι
Η περίπτωση του Πόε είναι μία από τις αρχαιότερες γνωστές περιγραφές του νευρολογικού φαινομένου του «σκώληκα»: Ενα τραγούδι που «κολλάει» στο κεφάλι σας. Περιγράφεται το 1845 στην ιστορία του Πόε «The Imp of the Perverse».
7. Ο μεγαλύτερος «καυγάς» του Πόε ήταν με τον εαυτό του
Ποτέ δεν ήταν ντροπαλός στις φιλολογικές διαμάχες και μέσα από το Broadway Journal το 1845, επιτέθηκε (αδίκως) στον ποιητή Χένρι Χάντσγουορθ Λονγκφέλοου, κατηγορώντας τον για λογοκλοπή. Ο αμήχανος Λονγκφέλοου δεν απάντησε ποτέ στις κατηγορίες και σύμφωνα με τον εκδότη του Πόε, απάντησε ένας οργισμένος αναγνώστης με τον οποίο ο Πόε συνέχισε να ανταλλάσσει μύδρους μέσω του περιοδικού. Ωστόσο είναι πιθανό, ο αναγνώστης να ήταν ο ίδιος ο Πόε, γεμίζοντας τις στήλες του περιοδικού παίζοντας και τους δύο ρόλους.