Με αμηχανία και ένταση αντέδρασε η παγκόσμια κοινότητα στην ανακοίνωση της είδησης ότι σύσσωμη η γαλλική κυβέρνηση παραιτήθηκε. Οι μεγάλες ξένες εφημερίδες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και κάνουν λόγο για μια χώρα που μπαίνει σε σκοτεινά πολιτικά νερά.
New York Times: Η αριστερή πτέρυγα ρίχνει την κυβέρνηση
Η εφημερίδα New York Times γράφει ότι «η αριστερή πτέρυγα του κόμματος έριξε το γάντι στον Φρανσουά Ολάντ την ώρα που εκείνος επιχειρεί να ζωντανέψει μια ημιθανή οικονομία». Η αμερικανική εφημερίδα κύρους σημειώνει ότι ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς ήταν αρχικά ένας δημοφιλής πολιτικός αλλά οι οικονομικές δυσκολίες άλλαξαν τα πράγματα ενώ για τον Φρανσουά Ολάντ αναφέρει ότι είναι ο πιο αντιδημοφιλής πολιτικός της Γαλλίας, εδώ και δεκαετίες.
«Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η κεντροδεξιά έχει βυθιστεί σε μια κρίση ηγεσίας και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο προσπαθεί να συμπληρώσει το κενό πολιτικής» προσθέτει.
Guardian:Η Γαλλία μπαίνει σε άγνωστα πολιτικά νερά
Για τον βρετανικό Guardian «Η Γαλλία μπαίνει σε άγνωστα πολιτικά νερά». Σίγουρα, ο Μανουέλ Βαλς είναι «ένας σοσιαλδημοκράτης ο οποίος συγκρίνεται με τον Τόνι Μπλερ και ο οποίος αντέδρασε με ταχύτητα προκειμένου να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του».
Αλλά πώς θα διαχειριστεί «την επανάσταση της αριστερής πτέρυγας των σοσιαλιστών και την απομάκρυνση των Οικολόγων;» διερωτάται η εφημερίδα. Και όλα αυτά την ώρα που ο Αρνό Μοντεμπούρ θα θέλει να παίξει τον ρόλο της σημαίας της Αριστεράς, σημειώνει ο Guardian.
Financial Times: Οι αντιφάσεις του Ολάντ
Η οικονομική εφημερίδα Financial Times βλέπει στην παρούσα κατάσταση αντιφάσεις. «Ο Πρόεδρος έδιωξε τον περασμένο Μάρτιο τον πρωθυπουργό Ερό μετά τις αποτυχημένες τοπικές εκλογές και ευρωεκλογές. Επέλεξε να ορίσει στη θέση του τον Μανουέλ Βαλς, υποστηρικτή των μεταρρυθμίσεων. Την ίδια ώρα έδινε τη θέση του υπουργού Οικονομικών στον Αρνό Μοντεμπούρ ώστε να διατηρήσει τη στήριξη της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του. Αλλά η οικονομική κρίση επιμένει και οι εσωτερικές διαμάχες ξαναβγήκαν στην επιφάνεια» αναφέρει.
El Pais: Δύσκολη συνύπαρξη για τον Ολάντ
Η καθημερινή ισπανική εφημερίδα El Pais αναφέρει ότι δίνοντας εντολή διάλυσης της κυβέρνησης στον Βαλς ο Φρανσουά Ολάντ «κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι ο πρωθυπουργός του είναι ελάχιστα δημοφιλής». Η ισπανική εφημερίδα παρουσιάζει τον Αρνό Μοντεμπούρ σαν έναν «παραδοσιακό εχθρό των φιλελεύθερων αγγλοσαξωνικών και γερμανικών κύκλων» καθώς επίσης και σαν έναν «μαινόμενο αντι-γερμανό που διακρίνεται από ευρωφοβία» και ο οποίος δύσκολα μπορεί να συνυπάρξει πολιτικά με τον Ολάντ σε αυτή τη φάση.
Frankfurter Allgemeine Zeitung: Ισως χάσουν την πλειοψηφία οι σοσιαλιστές
Η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung παρουσιάζει τον υπουργό Οικονομικών Αρνό Μοντεμπούρ σαν μια από τις πιο «χρωματιστές» προσωπικότητες της γαλλικής κυβέρνησης: «ψηλός, ωραίος, ρήτορας, βρίσκει πάντα ένα προβοκατόρικο τσιτάτο για να πεισμώσει τους συντηρητικούς ή τους μετριοπαθείς σοσιαλιστές». Παρόλα αυτά, εξηγεί η γερμανική εφημερίδα, «δεν μπορεί κάποιος να ανέχεται από έναν υπουργό Οικονομικών να αμφισβητεί συνεχώς την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης».
Ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι «οι μεταρρυθμίσεις του Ολάντ προχωρούν αργά αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι παρουσιάζουν μια συνοχή». Ο κίνδυνος για τις μεταρρυθμίσεις, γράφει, είναι «αυτοί οι επαναστάτες της Αριστεράς που αποκτούν μάρτυρες και ήρωες. Αυτοί μπορεί και να διώξουν την σοσιαλιστική πλειοψηφία από τη Βουλή».
Die Welt: Ισως πέσει η πλειοψηφία Ολάντ
Την ίδια ανησυχία εκφράζει από την πλευρά της και η Die Welt :
«Είναι δύσκολο να ξέρει κανείς τι μπορεί να κάνει ένας πολιτικός ωραιοπαθής, τυχοδιώκτης και λαϊκιστής σαν τον Μοντεμπούρ. Αν κατορθώσει να μαζέψει γύρω του έναν μεγάλο αριθμό σοσιαλιστών δυσαρεστημένων με την πολιτική της κυβέρνησης, ο Ολάντ μπορεί να ευρεθεί σε κίνδυνο».
Daily Telegraph: Δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές
Για την συντηρητική βρετανική Daily Telegraph, αντίθετα, «Οι κύριοι Ολάντ και Βαλς δεν πιστεύουν ότι οι σοσιαλιστές αντάρτες θα βρουν στήριξη έξω από το κόμμα τους, στην κοινωνία, και είναι ελάχιστα πιθανό να αναγκάσουν τον πρόεδρο να προκηρύξει εκλογές που θα τον υποχρέωναν στη συνέχεια σε συγκυβέρνηση με το συντηρητικό κόμμα».