Από εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1912 κατά τη διάρκεια της οποίας βυθίστηκε ο Τιτανικός, εκατοντάδες επιστήμονες έχουν σπαταλήσει ατελείωτες ώρες προσπαθώντας να εξηγήσουν το πώς συνωμότησε το σύμπαν, πως ένα γαϊτανάκι γεγονότων καταδίκαζαν σε βύθιση το πολυτελές πλοίο.
Προηγούμενες μελέτες υποστήριζαν ότι ο Τιτανικός βυθίστηκε λόγω ακραίων περιβαλλοντικών συνθηκών. Ωστόσο, μια νέα έρευνα που διεξήχθη από το πανεπιστήμιο Σέφιλντ της Μεγάλης Βρετανίας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 1912 ήταν μια εξαιρετική χρονιά περιβαλλοντικά. Με άλλα λόγια λένε, ότι τα παγόβουνα αποτελούν μεγαλύτερο κίνδυνο για τα ωκεανογραφικά σήμερα, από ότι για τα πλοία το 1912.
«Ενώ το 1912 ήταν μια χρονιά με σημαντικό αριθμό παγόβουνων, δεν ήταν το έτος εκείνο που ο αριθμός τους έσπασε και το ρεκόρ» τονίζει ο καθηγητής του πανεπιστημίου, Γκραντ Μπιγκ σύμφωνα με την Ηuffington Post κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες για τον Τιτανικό, στις οποίες προτάσσεται το γεγονός ότι ο κίνδυνος από τα παγόβουνα ήταν ιδιαίτερα αυξημένος εκείνη τη συγκεκριμένη χρονιά.
Ο Μπιγκ και ένας συνάδελφός του διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των παγόβουνων στον Ατλαντικό Ωκεανό παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ενώ για τις ανάγκες της μελέτης τους εστιάσαν σε αυτά που πέρασαν νότια της γραμμής 48 μοίρες βόρειο γεωγραφικό πλάτος.
(Με χ το σημείο βύθισης του Τιτανικού)
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 1912, 1.038 παγόβουνα είχαν περάσει την εν λόγω γραμμή. Αν και ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος του μέσου όρου του έτους που προηγήθηκε του ναυαγίου, στη συνέχεια, το χρόνο που ακολούθησε το ναυάγιο, ο μέσος όρος του αριθμού των παγόβουνων που πέρασε τη γραμμή αυξήθηκε κατά πολύ.
Οι ερευνητές μελέτησαν, επίσης, το κατά πόσο οι καιρικές συνθήκες έπαιξαν ρόλο στη βύθιση του Τιτανικού. Και πάλι ο καιρός μπορεί να μην ήταν ακριβώς όπως ήταν καθόλη τη διάρκεια του 1912, αλλά σίγουρα ακολούθησαν μέρες μέσα στην ίδια χρονιά που ήταν πολύ χειρότερες απ' ότι εκείνη τη μοιραία νύχτα.
«Οι καιρικές συνθήκες τις ημέρες γύρω από τη βύθιση του Τιτανικού ευνοούσαν την κίνηση των παγόβουνων νοτιότερα από το κανονικό, αλλά και πάλι δεν κινήθηκαν σε πρωτοφανή γεωγραφικά πλάτη» τόνισε ο Μπιγκ στη Huffington Post και συμπλήρωσε: «Η ταχύτητα του Τιτανικού σε συνθήκες πάγου πρέπει να έπαιξε κάποιο ρόλο. Το πλήρωμα και ο καπετάνιος έχουν κατηγορηθεί για αυτό στο παρελθόν».
Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στις τροχιές των παγόβουνων το 1912 ο Μπιγκ και ο συνάδελφός του, παρατήρησαν ότι ένα παγόβουνο ξεχώριζε: Ηταν ένα που είχε δημιουργηθεί (αποκολληθεί) από έναν παγετώνα νοτιοδυτικά της Γροιλανδίας το 1911 και πέρασε πιο κοντά από το σημείο όπου βυθίστηκε ο Τιτανικός. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αυτό το παγόβουνο αρχικά ήταν μήκους 500 μέτρων, αλλά στη συνέχεια, καθώς έλιωνε, συρρικνώθηκε στα 125 μέτρα. Οσο δηλαδή είναι το μήκος του παγόβουνου που χτύπησε τον Τιτανικό.
Εκτός του ότι αλλάζει τα δεδομένα για την τραγωδία του Τιτανικού, τα νέα ευρήματα αυτά των Βρετανών επιστημόνων, τα οποία παρουσιάζονται αναλυτικά σε μια άρθρο τους τον Ιούλιο του 2014 στο περιοδικό Significance, μπορεί να αποτελούν και μια σημαντική προειδοποίηση για τα ποντοπόρα πλοία σήμερα.
Το παγόβουνο με το οποίο λέγεται ότι συγκρούστηκε ο Τιτανικός: