Απεβίωσε το Σάββατο 16 Αυγούστου 2014 στην Αθήνα, ο Μιχαήλ Σακελλαρίου, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στον κλάδο της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας από το έτος 1983 και διατελέσας Πρόεδρος της Ακαδημίας, το έτος 1992.Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Τρίτη 19/8 και ώρα 10 π.μ. από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ο Μιχαήλ Σακελλαρίου γεννήθηκε στην Πάτρα στις 14/2/1912. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Σορβόννη και στο College de France. Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1939), Docteur es Lettres (doctorat d' Etat, 1956).
Δίδαξε στην ιδιωτική εκπαίδευση, εργάσθηκε ως ερευνητής στο Επιστημονικό Ίδρυμα Ερευνών της Γαλλίας (CNRS, 1951-1957) και ως διευθυντής Eρευνών στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (1954-1957). Το 1959 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1967 από την Δικτατορία και στην οποία επανήλθε το 1974 με την Μεταπολίτευση. Από το 1970 έως το 1975 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Lyon II.
Οι μελέτες του επικεντρώθηκαν στην αρχαία και νεώτερη ελληνική ιστορία. Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (1965-1966), αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1964-1967), πρόεδρος της Association Lyonnaise d' Etudes Anciennes (1974), πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ιστορικών Επιστημών (1978-1985), μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ιστορικών Επιστημών (1978-1985), ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (1979-1992), μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1992-1995), πρόεδρος του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού (1993-1995), επίσης εκ των συνδιευθυντών του δεύτερου τόμου της Ιστορίας της Ανθρωπότητας της UNESCO. Διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, μέλος της Accademia dei Lincei και αντεπιστέλλον μέλος της Accademia Pontaniana και της Academie des Incriptions et Belles Lettres. Δημοσίευσε άρθρα σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικά έργα, παρουσίασε ανακοινώσεις σε ξένες Ακαδημίες και συνεργάστηκε για πολλά εκτενή κεφάλαια στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών.
Ορισμένα από τα κυριότερα αυτοτελή έργα του: Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν τουρκοκρατίαν (1715-1821) βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, La migration grecque en Ionie , Peuples prehelleniques d' origine indo-europeenne, Les Proto-Grecs, The Polis-State, Definition and Origin, Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, Ethne Grecs a l' age du Bronze, Θέματα Νέας Ελληνικής Ιστορίας, Ηρόδοτος κ.ά.
Τιμητικές διακρίσεις: Άρχων Μέγας Ιερομνήμων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, Παράσημο του Αγίου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Ταξιάρχης Ordine al Merito della Repubblica Italiana, Ιππότης Legion d' Honneur, Επιστήμης Αριστείον 2008, Επίτιμος Δημότης Πατρών και Γαστούνης. Ευεργέτης της Ακαδημίας Αθηνών.