Πρόσφυγας για τρίτη φορά, στα 85 του -Στο πρόσωπο ενός αγρότη, ο εφιάλτης που ζουν οι Παλαιστίνιοι ξανά

Στα 85 του, ζει την ίδια ιστορία από την αρχή. Για τρίτη φορά μέσα στην τελευταία εξαετία, ο Ιμπχραχίμ Μοχάμαντ αλ Τουμ δεν έχει σπίτι. Κοιμάται σε ένα λεπτό στρώμα, στο πάτωμα ενός σχολείου της Γάζας. Στο πρόσωπο αυτού του αγρότη, μπορεί να δει κανείς τον εφιάλτη που ζουν οι Παλαιστίνιοι ξανά.

Η μοίρα του ήθελε να δει το σπίτι τους τρεις φορές να ισοπεδώνεται από τις συγκρούσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστίνιων από το 2008. Ο ηλικιωμένος, που ζει καλλιεργώντας πορτοκαλιές και λεμονιές στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, δηλώνει απελπισμένος ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα γιατί τον βάζουν κάθε φορά στο στόχαστρο.

«Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί; Είναι άδικο, άδικο! Είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος!», είπε ο αλ Τουμ, καθισμένος στο στρώμα του στο σχολείο, περιστοιχισμένος από την πολυμελή οικογένειά του. Για τα δεινά του δεν κατηγορεί τις παλαιστινιακές αρχές, παρότι το Ισραήλ κατηγορεί τη Χαμάς ότι κρύβει όπλα και τοποθετεί τους εκτοξευτήρες των ρουκετών της σε κατοικημένες περιοχές, με αποτέλεσμα οι γειτονιές να μπαίνουν στο στόχαστρο της ισραηλινής αεροπορίας.

«Οι αραβικές χώρες κοιμούνταν όταν μας έπληξε το Ισραήλ. Η λύση είναι να ασκήσουν πιέσεις οι αραβικές χώρες και οι ΗΠΑ στο Ισραήλ. Δεν θέλω άλλους πολέμους, γιατί έγινε ο πόλεμος;», αναρωτιέται ο αγρότης.

Σύμφωνα με ντόπιους ακτιβιστές, από τις συγκρούσεις έχουν εκτοπιστεί περίπου 520.000 Παλαιστίνιοι και τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς αναγκάζονται να αναζητούν καταφύγιο στους προσφυγικούς καταυλισμούς και τα σχολεία του ΟΗΕ. Με τη νέα εκεχειρία που τέθηκε σε ισχύ από τα μεσάνυχτα της Κυριακής, ορισμένες οικογένειες άρχισαν να επιστρέφουν στα σπίτια τους.

Ο 85χρονος δεν ξέρει πώς θα καταφέρει να επισκευάσει για μία ακόμη φορά το σπίτι του στη συνοικία Τάουαμ. Και ανησυχεί για τα δέντρα του, καθώς κανείς δεν τα πότιζε κατά τη διάρκεια του ενός μήνα που κράτησε αυτή η σύγκρουση.

Οταν ξεκίνησαν οι μάχες, ο Τουμ, που έχει δέκα παιδιά, μάζεψε κάποια από τα μέλη της οικογένειάς του, δυο στρώματα και μια γκρίζα κουβέρτα, τα φόρτωσε σε ένα κάρο και κατέφυγε στον καταυλισμό του ΟΗΕ. Το σπίτι του χτυπήθηκε λίγη ώρα αργότερα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οι δύο από τους τέσσερις ορόφους. Ο ίδιος και η 75χρονη γυναίκα του επιχείρησαν να επιστρέψουν μετά από μερικές ημέρες, όμως η κατάσταση παρέμενε πολύ επικίνδυνη στην περιοχή. «Οταν πήγαμε να πάρουμε μερικά πράγματα, μας βομβάρδισαν ξανά, κι ήταν Ραμαζάνι. Δεν γιορτάσαμε φέτος λόγω του πολέμου», λέει.

Είναι εικόνες που έχει αντικρίσει ξανά. Το 2008, όπως διηγείται, τα αεροπλάνα βομβάρδισαν το σπίτι του και η οικογένειά του αναγκάστηκε να ζήσει για 23 ημέρες σε ένα σχολείο. Ο ΟΗΕ του έδωσε 4.000 ευρώ για να το ξαναχτίσει, αλλά το 2012 το σπίτι βομβαρδίστηκε ξανά. Αυτή τη φορά, δηλώνει ότι θα παραμείνει στο σχολείο μέχρι να αποκατασταθεί η ηλεκτροδότηση και η υδροδότηση της περιοχής και να αισθανθεί ξανά ασφαλής. Είναι όμως αποφασισμένος να γυρίσει και πάλι γιατί, όπως λέει, «πουθενά αλλού δεν είναι καλύτερα απ' ό,τι στο σπίτι σου».