Τα έργα τους ήταν αδιαμφισβήτητα συγκλονιστικά και διαχρονικά και κατατάσσονται στους θεμέλιους λίθους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ωστόσο οι θάνατοι τους ήταν ακόμα πιο μυθιστορηματικοί και συχνά τυλιγμένοι με ένα πέπλο μυστηρίου. Από τον Δάντη μέχρι τη Σύλβια Πλαθ, αυτοί ήταν οι διασημότεροι συγγραφείς που άφησαν εποχή με το έργο και το θάνατο τους.
Εντγκαρ Αλαν Πόε
Σε ηλικία 40 ετών, ο συγγραφέας βρέθηκε σε κατάσταση παραληρήματος να τρέχει στους δρόμους της Βαλτιμόρης φορώντας ρούχα που δεν ήταν δικά του. Μετά τον εντοπισμό του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε 5 ημέρες μετά. Σύμφωνα με το γιατρό του, την 4η ημέρα νοσηλείας του επαναλάμβανε διαρκώς το όνομα Ρέϊνολντς και οι τελευταίες του λέξεις πριν πεθάνει ήταν «Κύριε βοήθησε την φτωχή ψυχή μου». Οι απόψεις για τα αίτια θανάτου του διίστανται, αφού άλλοι λένε ότι ήταν απόρροια του χρόνιου αλκοολισμού του και άλλοι ότι βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν βρέθηκε ποτέ επίσημο πιστοποιητικό θανάτου.
Κρίστοφερ Μάρλοου
Η βίαιη δολοφονία του σε ηλικία 29 ετών κατά τη διάρκεια ενός καυγά σε ταβέρνα, αποτέλεσε αφορμή για πολλές θεωρίες. Καθότι λέγεται ότι ήταν κατάσκοπος της βασίλισσας Ελισάβετ, αλλά και γνωστός για τον έκλυτο βίο του, η δολοφονία του είναι πιθανό να ήταν είτε συνωμοσία, είτε αποτέλεσμα διαπληκτισμού με την αμφιβόλου ποιότητας συντροφιά του. Πολλοί ωστόσο λένε ότι σκηνοθέτησε τον θάνατο του για να ζήσει στην αφάνεια.
Βιρτζίνια Γούλφ
Υποφέροντας από ψυχολογικά προβλήματα από νεαρή ηλικία, κάνει την πρώτη της αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας σε ηλικία 22 ετών. Το σκηνικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 40 χρόνια μετά, επιδείνωσε την κατάσταση της, ενώ αποκορύφωμα ήταν η ψυχρή υποδοχή της βιογραφίας της από τον πρώην φίλο της Ρότζερ Φράι. Στις 28 Μαρτίου του 1941φοράει το παλτό της, γεμίζει τις τσέπες του με βαριές πέτρες και πνίγεται στον ποταμό Ουζ. Το σώμα της βρέθηκε στις 18 Απριλίου και ο σύντροφος της την έθαψε κάτω από ένα δέντρο στον κήπο του σπιτιού τους. Το σημείωμα που άφησε πίσω της έγραφε: «Αισθάνομαι σίγουρα πως τρελαίνομαι πάλι. Αισθάνομαι ότι δε μπορούμε να ξαναπεράσουμε άλλον έναν σαν εκείνους τους φοβερούς χρόνους. Και δεν θα συνέλθω τούτη τη φορά. Αρχίζω ν' ακούω φωνές και δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Έτσι κάνω κείνο που μου φαίνεται καλύτερο για όλους μας. Μου 'χεις δώσει τη μέγιστη δυνατή ευτυχία. Ήσουν με κάθε τρόπο όλ' αυτά που κανείς δε θα μπορούσε να 'ναι. Ξέρω ότι χαλώ τη ζωή σου. Και το ξέρεις πως το ξέρω. Βλέπεις δεν μπορώ ούτε να γράψω... Θέλω να πω πως οφείλω όλη την ευτυχία της ζωής μου σε σένα. Ήσουν ολότελα υπομονετικός μαζί μου και καλός σ' απίστευτο βαθμό. Δεν σκέφτομαι ότι δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να 'ναι ευτυχέστεροι απ' όσο ήμασταν εμείς. Β.»
Δάντης Αλιγκέρι
Ο θάνατος του συγγραφέα της «Θείας Κωμωδίας» δεν είναι τόσο παράξενος, όσο το τι ακολούθησε μετά με το άψυχο σώμα του. Ο Δάντης πέθανε από ελονοσία στην Ραβέννα της Ιταλίας το 1321, όμως εξαιτίας του μίσους που έτρεφαν οι κάτοικοι της πόλης για τον ποιητή, η εκκλησία της Ραβέννα χτίζει το άψυχο σώμα του σε έναν τοίχο για να αποφύγει την κακοποίησή του. Η κρυψώνα ξεχνιέται και το 1865 ένας εργάτης ανακαλύπτει το πτώμα κατά τη διάρκεια ανακαίνισης της εκκλησίας. Μέχρι να ξαναθαφτεί ότι είχε απομείνει από τον Δάντη, πολλοί κλέβουν τα κόκαλά του. Ανάμεσα σ' αυτούς κι ένας κληρικός, που επιστρέφει το 1878 το κουτί με τα οστά.
Σύλβια Πλαθ
Ηταν μία από τις σημαντικότερες ποιήτριες του 20ου αιώνα, ωστόσο η ψυχολογική της κατάρρευση, που καταγράφεται στο ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημά της «Γυάλινος Κώδων» καθώς και οι ανεπιτυχείς προσπάθειες θεραπείας της, την οδηγούν στην αυτοκτονία. Μια μέρα άφησε το ψωμί και τις κούπες με το γάλα των παιδιών της δίπλα στις κούνιες τους και άνοιξε το παράθυρό τους, αφήνοντας πάνω στην κούνια ένα σημείωμα που γράφει: «Παρακαλώ, καλέστε τον δόκτορα Χόρντερ» μαζί με τον αριθμό του τηλεφώνου του. Τέλος σφραγίζει πόρτες και παράθυρα της κουζίνας, διπλώνει ένα πανί για να ακουμπά το κεφάλι της, ανοίγει όλους τους διακόπτες του γκαζιού κι χώνει το κεφάλι της στο φούρνο.
Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερί
Ο συγγραφέας του πολυδιαβασμένου «Μικρού Πρίγκιπα» πέθανε με έναν παράξενο τρόπο που παρέμεινε αδιευκρίνιστος για πολλά χρόνια, ενώ το άψυχο σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Εκτός από συγγραφέας ήταν και πιλότος και είχε καταταγεί στην αεροπορία ως χειριστής καταδιωκτικού. Ωστόσο παρά την εμπειρία του, ο συγγραφέας εξαφανίζεται με το αεροπλάνο του ανοιχτά της Κορσικής κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής εναντίων γερμανικών καταδιωκτικών. Λίγο πριν αναχωρήσει για αυτή την τελευταία του αποστολή, εμπιστεύθηκε τα χειρόγραφα του στον διοικητή του, ενώ το άθικτο δωμάτιο του προδίδει ότι δεν κοιμήθηκε όλο το προηγούμενο βράδυ. Περίπου 3 ώρες μετά την απογείωση ο Εξυπερί θεωρείται αγνοούμενος και ο διοικητής υποψιάζεται αυτοκτονία. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκαν 50 χρόνια αργότερα και μέσα σε αυτά και το βραχιόλι που του είχε κάνει δώρο η αγαπημένη του. Το πτώμα ωστόσο δεν βρέθηκε ποτέ.