Oι αντάρτισσες της Κολομβίας ψάχνουν τα χαμένα τους παιδιά -Τα μωρά του ένοπλου αγώνα που δεν γνώρισαν τις μητέρες τους

Αυτές οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να μείνουν έγκυες. Είναι οι αντάρτισσες της Κολομβίας. Ακόμη και αν παρακούσουν αυτή την εντολή, δεν μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά τους. Και τώρα, χιλιάδες από αυτές που εγκατέλειψαν τις ένοπλες ομάδες ψάχνουν απελπισμένα να τα βρουν.

«Από τα βάθη της καρδιάς μου, σας εκπλιπαρώ να μπείτε στη θέση μου. Δεν εγκατέλειψα την κόρη μου. Την πήραν από εμένα», λέει η Τερέσα στο BBC. Πριν από πέντε χρόνια έφυγε από τις Επαναστατικές Ενοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (Farc). Οταν έπιασε το όπλο, ήταν ακόμη παιδί.

«Ημουν 16 ετών και με ανάγκασαν. Πώς μπορούσα να αντιμετωπίσω τον Farc μόνη μου και να μην τους αφήσω να μου πάρουν την κόρη μου όταν ολόκληρος στρατός δεν μπορεί να τον κερδίσει;», λέει η νεαρή γυναίκα. Κατετάγη όταν είδε τους αντάρτες να σκοτώνουν τη μητέρα της και την πήραν με τη βία μαζί τους.

Οταν ο Farc διαπιστώνει ότι κάποια αντάρτισσα είναι έγκυος, την αναγκάζουν να κάνει έκτρωση. Στην περίπτωσή της, ήταν ήδη αργά. Λίγες εβδομάδες μετά από τον τοκετό, οι διοικητές της την έβαλαν να υπογράψει ένα έγγραφο με το οποίο παρέδιδε το μωρό σε μία οικογένεια που εκείνοι είχαν επιλέξει.

Οταν αποστρατεύθηκε, άρχισε να ψάχνει την κόρη της και κατάφερε να τη βρει. Αυτή τη στιγμή είναι εν μέσω της δικαστικής διαμάχης για να αποκτήσει δικαιώματα στο παιδί, ενώ την εμποδίζουν να το δει, αλλά δεν εγκαταλείπει.

Η ιστορία της Τερέσα δεν είναι μοναδική. Χιλιάδες γυναίκες στην Κολομβία είναι σε ανάλογη θέση, καθώς ολοένα και περισσότερες φεύγουν από τις ομάδες του Farc. Η Μαρία είναι σαν την Τερέσα. Δεν μοιάζει με αντάρτισσα, καθώς είναι μικροκαμωμένη και ιδιαίτερα θηλυκή. Παρόλα αυτά, από τα 13 της είχε μπει στον ένοπλο αγώνα. Τέσσερα χρόνια αργότερα έμεινε έγκυος.

«Οταν το διαπίστωσα φοβήθηκα ότι θα με αναγκάσουν να κάνω έκτρωση. Ηθελα να κρατήσω το μωρό και έκρυψα την εγκυμοσύνη μου για επτά μήνες. Με άφησαν να γεννήσω την κόρη μου γιατί φοβήθηκαν ότι θα πεθάνω αν έκανα έκτρωση. Πολλές γυναίκες έχουν χαθεί έτσι», λέει.

Της επέτρεψαν να κρατήσει το μωρό για τρεις μήνες, αλλά μετά ήρθε το αναπόφευκτο. «Ο διοικητής μου είπε ότι πρέπει να τη δώσω. Ότι πρέπει να την ξεφορτωθούμε με κάθε τρόπο», λέει περιγράφοντας την ανάμνηση που τη στοιχειώνει ακόμη. «Τέσσερις ημέρες έκλαιγα. Αλλά δεν είχα επιλογή».

Μετά από οχτώ χρόνια, η Μαρία το έσκασε από τον Farc. Από τότε ψάχνει την κόρη της, αλλά πιστεύει ότι είναι σε περιοχές που είναι υπό τον έλεγχο των ανταρτών και η ίδια δεν μπορεί να πάει εκεί. «Ακόμη ελπίζω και θα συνεχίσω να την ψάχνω», λέει. Αρχικά είχε εντοπίσει τη γυναίκα που μεγάλωσε το παιδί της. Της ζήτησε να την αφήσει να περάσει λίγο χρόνο με την κόρη της και υποσχέθηκε ότι δεν θα τους την πάρει. Αλλά η οικογένεια εξαφανίστηκε.

Σύμφωνα με Κολομβιανούς αξιωματούχους, κάποια από τα παιδιά αυτά που οι αντάρτες πήραν με τη βία από τη μητέρα τους, δεν γλίτωσαν. Τα σκότωσαν. Αρκετά όμως πράγματι κατέληξαν σε οικογένειες, αλλά ο εντοπισμός τους είναι μία δύσκολη υπόθεση. Το κράτος προσπαθεί να τις βοηθήσει, αλλά τις περισσότερες φορές, οι γυναίκες δεν ξέρουν καν από πού να ξεκινήσουν την αναζήτηση.