Σε μια χώρα που οι παραλίες είναι το βασικό σημείο συνάντησης των τουριστών, αλλά και των ημεδαπών λουομένων, η έλλειψη ναυαγοσωστών είναι αξιοσημείωτη και σίγουρα αρνητική.
Όπως σημειώνει και το Έθνος, στο παρά πέντε, και με τους δύο πρώτους μήνες του καλοκαιριού να ανήκουν στο παρελθόν, άρχισαν να επανδρώνονται οι παραλίες της Ελλάδας με ναυαγοσώστες.
Τη στιγμή μάλιστα που καταγράφονται κάθε χρόνο ουκ ολίγα περιστατικά με πνιγμούς, οι καθυστερήσεις στη διαδικασία πρόσληψης των ανθρώπων που έχουν εκπαιδευτεί για να σώζουν ζωές ήταν μεγάλες και το 2014.
Στα μέσα Ιουνίου είχε καλυφθεί μόνο το 50% των θέσεων, ενώ αυτήν τη στιγμή το ποσοστό έχει ανέβει στο 80%. Θεωρείται δε βέβαιο ότι το καλοκαίρι θα τελειώσει και σε κάποιες παραλίες δεν θα έχουν εμφανιστεί ναυαγοσώστες, παρά τα όσα προβλέπει ο νόμος.
Κέρκυρα και Θάσος
Στη χειρότερη κατάσταση βρίσκονται η Κέρκυρα και η Θάσος, όπου δεν υπάρχει ούτε ένας ναυαγοσώστης, ενώ στην Πάτρα η κάλυψη βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στο 30%. Καλύτερη, αλλά όχι απολύτως ικανοποιητική, είναι η κατάσταση στην Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και τη Μαγνησία, όπου ναυαγοσώστες επανδρώνουν το 70% των πύργων.
Στην Κρήτη, το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 80%, ενώ στους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς όπως είναι η Μύκονος και η Σαντορίνη, αλλά και στις παραλίες της Αττικής δεν παρατηρούνται κενά. Τεράστιες ήταν, κατά τη διάρκεια του Ιουνίου, οι ελλείψεις στη Ρόδο, την Πάρο, τη Χίο, τη Λήμνο, τη Λέσβο και τη Σάμο, αλλά πλέον η κατάσταση έχει εξομαλυνθεί.
Την ίδια στιγμή 120 άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους από πνιγμό. Οι 62 από αυτούς πέθαναν το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου και, όπως εξηγεί ο πρόεδρος της Ενωσης Σχολών Ναυαγοσωστικής Ελλάδας Βαγγέλης Τσαμπάζης, «το πιο πιθανό είναι ότι φέτος θα φτάσουμε και ίσως θα ξεπεράσουμε τον μέσο όρο των θανάτων από πνιγμό, που είναι 350 τον χρόνο».
Περίπου 450 είναι οι παραλίες, σε όλη την Ελλάδα, στις οποίες οι διαχειριστές τους, είτε είναι ιδιώτες είτε δήμοι, έχουν την υποχρέωση να προσλάβουν ναυαγοσώστες. Κριτήριο είναι το αν θα χαρακτηριστούν «πολυσύχναστες» από μία τριμελή επιτροπή που αποτελείται από εκπροσώπους του Λιμενικού και της τοπικής αυτοδιοίκησης. «Για να χαρακτηριστεί πολυσύχναστη μία παραλία, η επιτροπή θα πρέπει να εκτιμήσει ότι την επισκέπτονται τουλάχιστον 500 άνθρωποι την ημέρα. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια και έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν πραγματικά πολυσύχναστες παραλίες χωρίς ναυαγοσώστες», εξηγεί ο κ. Τσαμπάζης.
Οι δυσκολίες
Η διαδικασία για να γίνει κάποιος ναυαγοσώστης είναι πολύπλοκη και η τρίμηνη απασχόληση που συνήθως προσφέρεται δεν κάνει το επάγγελμα ελκυστικό. Τις περισσότερες φορές, ναυαγοσώστες γίνονται φοιτητές που θέλουν να βγάλουν κάποια χρήματα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, χωρίς να επενδύουν μακροπρόθεσμα στο επάγγελμα. «Κάθε υποψήφιος, που έχει περάσει από εκπαίδευση και έχει τα απαραίτητα πιστοποιητικά, πρέπει να δώσει εξετάσεις για να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Αυτές, όμως, γίνονται σε αραιά χρονικά διαστήματα και, σε περίπτωση αποτυχίας, θα πρέπει να περάσει ένας μήνας μέχρι ο υποψήφιος να μπορέσει να ξαναδώσει. Με τον τρόπο αυτό χάνεται ολόκληρο το καλοκαίρι. Επιπλέον οι περισσότεροι ναυαγοσώστες είναι φοιτητές και ξεκινούν να δουλεύουν τον Ιούλιο, όταν η εξεταστική τους έχει τελειώσει. Γι' αυτό οι ελλείψεις είναι μεγαλύτερες τον Ιούνιο», τονίζει η διευθύντρια της Πανελλήνιας Σχολής Ναυαγοσωστικής, Βάνια Βήχου.
Κίνητρα για ναυαγοσώστες
Αυτό που πρέπει να γίνει, λέει ο κ. Τσαμπάζης, είναι να αλλάξει το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο και να διευκολυνθεί η διαδικασία «παραγωγής» ναυαγοσωστών. «Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι προσφέροντας εργασία μόνο για τρεις μήνες τον χρόνο θα πειστεί κάποιος να γίνει ναυαγοσώστης. Πρέπει οι δήμοι να προσλαμβάνουν τους ναυαγοσώστες για τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Με τον τρόπο αυτό θα γίνεται σωστή προετοιμασία πριν μπει το καλοκαίρι και δεν θα χρειάζεται να ψάχνουν προσωπικό την τελευταία στιγμή. Επιπλέον, οι ίδιοι οι ναυαγοσώστες θα αισθάνονται ότι έχουν μεγαλύτερη εργασιακή ασφάλεια και ότι μπορούν να προσφέρουν περισσότερα».