Η ιστορία του κοριτσιού που άκουγε ότι δεν θα γίνει ποτέ εξώφυλλο και εξελίχθηκε σε σούπερ μόντελ [εικόνες]

Οι ατζέντηδες της έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρει ποτέ, οι κομμωτές αρνούνταν να αγγίξουν τα μαλλιά της και η Kodak δεν έφτιαχνε φιλμ που να ταιριάζει με τον τόνο του δέρματός της. Πριν από 40 χρόνια όμως, η Μπέβερλι Τζόνσον τους διέψευσε όλους. Το κορίτσι που άκουγε συνεχώς ότι δεν θα γίνει ποτέ εξώφυλλο, εξελίχθηκε σε σούπερ μόντελ.

«Θέλετε να πείτε ότι ποτέ έγχρωμη γυναίκα δεν έχει βρεθεί στο εξώφυλλο της Vogue; Πλάκα μου κάνετε; Είμαστε στη δεκαετία του '70!», απαντούσε η Τζόνσον σε όσους της έδιναν συγχαρητήρια για τη φωτογράφισή της. Δεν γνώριζε ότι ήταν η πρώτη έγχρωμη που πόζαρε για το εξώφυλλο της «Βίβλου» της μόδας. Κι όμως, τον Αύγουστο του 1974 ήταν το δικό της πρόσωπο που έσπασε το στερεότυπο.

Στα 21 της τότε, έχοντας πίσω της λίγα χρόνια μόντελινγκ, βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο. Εφημερίδες και περιοδικά από όλο τον κόσμο ζητούσαν μία συνέντευξή της. Τότε κατάλαβε τι είχε συμβεί. Η ίδια μεγάλωσε σε μία γειτονιά λευκών στο Μπάφαλο, αγνοώντας τον ρατσισμό που υπήρχε σε άλλες περιοχές. Οι γονείς της δεν μιλούσαν ποτέ για αυτό το θέμα.

«Μαθαίναμε απλά ότι όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι και καλοί. Δεν ήξερα τίποτα για αυτές τις προκαταλήψεις», λέει μιλώντας στο BBC. Η πρώτη φορά που βίωσε κάτι τέτοιο ήταν όταν κάνοντας ποδήλατο με μία φίλη της, έφτασε σε μία άλλη γειτονιά. «Αρχισαν να μας λένε νέγρους και να μας πετούν μπουκάλια. Είχαμε μείνει άφωνες», θυμάται.

Μεγαλώνοντας, ήθελε να γίνει δικηγόρος και πήγε στο Northeastern University της Βοστώνης για να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Οσο ήταν εκεί, οι φίλοι της την έπεισαν να δοκιμάσει το μόντελινγκ, για να πληρώνει τα δίδακτρά της.

Αρχισε λοιπόν να κάνει φωτογραφίσεις, αλλά δυσκολευόταν να βρει ατζέντη. «Ολοι με απέρριπταν. Μία μου έλεγαν ότι ήμουν χοντρή, μία ότι ήμουν πολύ αδύνατη», θυμάται. Τελικά την ανέλαβε ένα πρακτορείο, αλλά την προειδοποίησε ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να μπει στη Vogue. «Οι φωτογράφοι δεν έβλεπαν ομορφιά σε εμένα. Δεν ήξεραν πώς να με φωτίσουν. Και οι κομμωτές ήταν μπερδεμένοι. Πιθανότατα δεν είχαν αγγίξει ποτέ τα μαλλιά μαύρης γυναίκας», προσθέτει.

Η αλλαγή στην καριέρα, και τη ζωή της, ήρθε όταν τον Αύγουστο του 1974 ο φωτογράφος της Vogue, Φραντσέσκο Σκαβούλο, κάθισε απέναντί της με το φακό του. Τότε δεν γνώριζε ότι πόζαρε για το εξώφυλλο.

«Είδα ξαφνικά το περιοδικό όταν κυκλοφόρησε και σταμάτησα να περπατάω. Πήρα αμέσως τη μητέρα μου για να της το πω και θυμάμαι ακόμη πως ούρλιαζε από ενθουσιασμό και έκλαιγε». Αυτό που για εκείνη έγινε χωρίς να το καταλάβει, για άλλες γυναίκες ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. «Ακόμη και σήμερα με πλησιάζουν και μου λένε πώς εκείνο το τεύχος άλλαξε τη ζωή τους. Πόσο σημαντικό ήταν για εκείνες να δουν τον εαυτό τους στο πρόσωπό μου», καταλήγει το πρώην μοντέλο.