Οι άδειες απρόσωπες πινακίδες που δέσποζαν σαν φαντάσματα μίας άλλης εποχής στα δεξιά και αριστερά της Αττικής οδού, εφόσον ο νόμος απαγορεύει την υπαίθρια διαφήμιση, πλέον αποκτούν νέο νόημα και γίνονται ο καμβάς για ένα πρωτότυπο είδος τέχνης.
Με την καλλιτεχνική παρέμβαση των λεγόμενων «ποιητών του δρόμου», μίας κολεκτίβας Ελλήνων και Γάλλων καλλιτεχνών, οι ξεχασμένες άδειες διαφημιστικές πινακίδες, από τον περασμένο Μάρτιο, γέμισαν έξυπνα μηνύματα.
Δεν είναι γκράφιτι, είναι απλώς γλώσσα και οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν ως ένα ζωγραφισμένο διάλογο σε διαδοχικές πινακίδες.
Μιλώντας στο Εθνος της Κυριακής εξηγούν: «Δεν έχουμε όνομα, είμαστε μία ομάδα ανθρώπων που συνδυάζουν διαφορετικές πρακτικές: κάποιοι από μας είναι γραφίστες, κάποιοι ζωγράφοι, κάποιοι σκιτσογράφοι. Η ιδέα της συνεργασίας μας γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2012 μετά το ταξίδι του ενός από μας, του Ομικ, στην Ελλάδα»
Οσο για το τι «θέλει να πει ο ποιητής» με αυτού του είδους την εικαστική παρέμβαση, οι καλλιτέχνες εξηγούν: «Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα αποσπασματικό αφήγημα, ώστε οι θεατές ταξιδιώτες να πρέπει να κάνουν τη σύνδεση από τη μία πινακίδα στην άλλη μέσα σε μία ιστορία. Οι διάλογοι χτίστηκαν αρχικά σε διαδοχικές πινακίδες, δύο ή τρεις κοντινές μεταξύ τους, αλλά πλέον όλες οι πινακίδες βρίσκονται σε διαλογική σχέση.»
Ποίηση ή παρέμβαση σε δημόσιο χώρο; Οι ίδιοι πάντως απαντούν ότι είναι μία μορφή παρέμβασης στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της χώρας.