Περίπου 5.000.000 με 6.000.000 κιβώτια μεταφοράς διασχίζουν τη θάλασσα ανά πάσα στιγμή. Ειδικά οι ΗΠΑ εισάγουν περισσότερα πράγματα με αυτόν τον τρόπο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Αυτό αντιστοιχεί σε σχεδόν 20.000.000 κοντέινερ κάθε χρόνο που περιλαμβάνουν οτιδήποτε, από γαριδάκια μέχρι τοξικές χημικές ουσίες. Ωστόσο δεν φτάνουν πάντα στον προορισμό τους.
Η φουρτουνιασμένη θάλασσα αδιαφορεί για τα ανθρώπινα υπάρχοντά μας, και εκτιμάται ότι χιλιάδες εμπορευματοκιβώτια χάνονται κάθε χρόνο κατά μήκος των οδών διεθνούς ναυτιλίας, λόγω των μεγάλων κυμάτων ή των ριπών του ανέμου.
Μερικές φορές ξεβράζονται στην ακτή, αλλά τι συμβαίνει με τα κοντέινερ που καταλήγουν στο βυθό της θάλασσας;
Οι ερευνητές στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Monterey Bay Aquarium (MBARI) μελετούσαν ένα από αυτά τα κοντέινερ για δέκα χρόνια όταν έπεσαν πάνω του κατά τη διάρκεια τοπογράφησης στον λασπωμένο βυθό του Ειρηνικού ωκεανού στο Εθνικό Θαλάσσιο Καταφύγιο του Κόλπου Μόντερει.
Ηταν ένα από τα 24 κοντέινερ που χάθηκαν από το σκάφος, Μεντ Ταϊπέι, σε μια θύελλα το 2004. Και δεδομένου ότι οι κανόνες λένε ότι δεν μπορεί κανείς να πετάει σκουπίδια σε θαλάσσιο καταφύγιο, η ναυτιλιακή εταιρεία κατέβαλε στη NOAA 3.250.000 δολάρια, μέρος των οποίων χρηματοδοτεί μελέτες που εξετάζουν τι συμβαίνει όταν τα κοντέινερ βυθίζονται στη θάλασσα.
Ο Αντριου ντε Βόγκελερ και ο Τζιμ Μπάρι του MBARI, που ηγούνται της έρευνας αναφέρουν ότι το εντυπωσιακό δεν είναι μόνο το φυσικό σύστημα που έχει αναπτυχθεί εκεί, αλλά τα ζώα που έχουν προσαρμοστεί.
Για παράδειγμα, η φυσική παρουσία του κοντέινερ παρέχει μια επιφάνεια όπου ακίνητα ζώα, όπως οι πεταλίδες, προσκολλώνται, καθώς και ένα υπερυψωμένο μέρος από το οποίο θα μπορούσαν να κρυφτούν από τα αρπακτικά.
Αποδεικνύεται επίσης ότι η σκληρή επιφάνεια του δοχείου, η οποία δεν αποικοδομείται λόγω των υπερβολικά χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στο βυθό, παρέχεί μία δομή σαν ύφαλο για σωληνοσκώληκες, σαλιγκάρια και χτένια, αλλά όχι για τα σφουγγάρια ή τα κοράλλια, τα οποία προτιμούν τους φυσικούς υφάλους.
Δεν είστε σίγουροι γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά οι ερευνητές εικάζουν ότι τα κοράλλια, δεν έχουν αρκετό χρόνο για να αποικίσουν την επιφάνεια του δοχείου, ή το δοχείο είναι καλυμμένο με κάποια χημική ουσία ανθεκτική στη διάβρωση που τα αποθαρρύνει από το να ζήσουν εκεί.
Οπως αναφέρουν οι ερευνητές το κοντέινερ λειτουργεί ουσιαστικά ως ένας τεχνητός ύφαλος: «Τα ζώα συμβιώνουν με αυτό, διότι παρέχει ένα μέρος για να κρυφτούν από τους θηρευτές.»