Διασχίζοντας τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, μπορεί κανείς να έρθει αντιμέτωπος με ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό παζλ της αθηναϊκής πραγματικότητας: Πατησίων, Πεδίον του Aρεως, το ιστορικό «Τηνιακό» καφενείο που τιμούν φοιτητές με άδειες τσέπες, Άρειος Πάγο, ΓΑΔΑ και η Λεωφόρος, το τελευταίο «αξιοθέατο» πριν το GPS δείξει Κηφισίας. Ακριβώς απέναντι από τον ναό του Παναθηναϊκού στέκουν εδώ και ογδόντα περίπου χρόνια μερικά χτίσματα που αιχμαλωτίζουν την προσοχή. Μοιάζουν ξεχασμένα, αφημένα στη μοίρα του χρόνου, εγκαταλειμμένα, «μυστήρια». Είναι τα περίφημα Προσφυγικά, ένα συγκρότημα οκτώ πολυκατοικιών και 228 διαμερισμάτων που εκτείνονται σε 14,5 στρέμματα γης, καταλαμβάνοντας μόλις τα 4,5.
«Οι νόμιμοι ιδιοκτήτες είναι κυρίως μεγάλης ηλικίας. Εγώ είμαι εγγόνι προσφύγων. Η γιαγιά μου αγόρασε το διαμέρισμα στην τιμή των 80.000 δρχ με δέκα δόσεις. Εδώ γνώρισε η μητέρα μου τον πατέρα μου και εδώ γεννήθηκα εγώ με τον αδερφό μου. Πιο παλιά ήταν ένα καλό “τρελοκομείο”. Σκέψου ήμασταν χίλια άτομα σε 228 διαμερίσματα. Χωμάτινοι δρόμοι, χωρίς τον Αγ. Σάββα. Παίζαμε όλη μέρα. Όλοι οι κάτοικοι είχαν αλληλεγγύη μεταξύ τους, μια κυψέλη με πολύ κόσμο. Και κοινό τους χαρακτηριστικό, η προσφυγιά», λέει, μιλώντας στο Popaganda.gr ο Δημήτρης Ευταξιόπουλους, αρχιτέκτονας και κάτοικος των προσφυγικών.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου, με την ιστορία των προσφυγικών, μαρτυρίων σημερινών κατοίκων και δείτε φωτογραφίες στο Popaganda.gr πατώντας ΕΔΩ.