Πώς μια κανονική κοπέλα κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ της Μαντόνα. Ποιος είπε ότι σήμερα δεν υπάρχουν επιτυχίες και ότι τίποτα στη μουσική δεν πουλάει όπως παλιά; Την προηγούμενη Κυριακή η 22χρονη Adele (παχουλή, σοβαρή, χωρίς γκαγκα-κόλπα και εκκεντρικότητες, μακριά δηλαδή από την εικόνα που «πουλάει» στα media και χωρίς σκάνδαλα με σεξ και ναρκωτικά ή τρελές εμφανίσεις) κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ της Μαντόνα στην κορυφή των αγγλικών τσαρτ. Συγκεκριμένα, έμεινε στο νούμερο 1 περισσότερες διαδοχικές εβδομάδες από οποιαδήποτε γυναίκα καλλιτέχνη στην ιστορία και οδεύει ολοταχώς στην απόλυτη κυριαρχία, να σπάσει δηλαδή και το ρεκόρ του Legend, της θρυλικής συλλογής του Bob Marley και των Wailers. Για τα δεδομένα της εποχής και το σοβαρό image της καλλιτέχνιδας (και το είδος της μουσικής που τραγουδάει) είναι πραγματικό φαινόμενο. Στην απονομή των πρόσφατων Brits Awards η εμφάνισή της με το Someone Like you ήταν η καλύτερη στιγμή της βραδιάς, οι κριτικές για το νέο άλμπουμ της 21 (αυτό με το ρεκόρ) είναι από πολύ καλές μέχρι διθυραμβικές, έχει ανέβει στην κορυφή των τσαρτ 17 ευρωπαϊκών χωρών, γνωρίζει επιτυχία ΚΑΙ στην Αμερική. Η περίπτωση Adele δεν είναι σημερινή, είχε κάνει αίσθηση με το πρώτο της κιόλας άλμπουμ της, το 19, πριν από τρία χρόνια, όταν εμφανίστηκε ξαφνικά ως στρουμπουλή, ακομπλεξάριστη 19χρονη απ' το Tottenham, που μέσα σε λίγους μήνες έγινε η αγαπημένη των media. Ξεχώρισε με την εμφάνισή της στην εκπομπή του Jools Holland δίπλα στον Paul Mc Cartney και την Bjork, κέρδισε το Critics' Choice Award σαν νεοεμφανιζόμενη μουσικός πριν καν βγάλει άλμπουμ, υπόγραψε στην XL,άνοιξε συναυλίες του Jack Penate και του Devendra Banhart, έφτασε ένα βήμα πριν την κορυφή. Από τότε είχε ξεχωρίσει για την έκταση της soul φωνής της και την αταίριαστη -για το νεαρό της ηλικίας της- ωριμότητά της. Οι συνθήκες που μεγάλωσε (στο Brixton) από μάνα ανύπαντρη, επίσης έφηβη όταν τη γέννησε, σε ένα άθλιο σπίτι) την όπλισαν με μια απίστευτη ειλικρίνεια που σε ορισμένες περιπτώσεις στις συνεντεύξεις της φαινόταν ως θράσος. Σήμερα η Adele είναι η πιο πετυχημένη γυναίκα καλλιτέχνης στην Αγγλία χωρίς να αλλάξει απολύτως τίποτα στην εικόνα της, τον ήχο της ή τον τρόπο που αντιμετωπίζει η ίδια τα μέσα.
Η φήμη του νέου άλμπουμ της ξεκίνησε πριν ακόμα κυκλοφορήσει, από ένα κομμάτι που ανέβασε κάποιος χρήστης στο YouTube, την Adele δηλαδή να τραγουδάει το Someone Like You στην εκπομπή του Jools Holland. Τις επόμενες μέρες το βίντεο έγινε απίθανα δημοφιλές και στα σχόλια οι φαν της παραληρούσαν. Αναπάντεχα, οι προσδοκίες για το νέο άλμπουμ της έγιναν τεράστιες και η από-στόμα-σε-στόμα (από μπλογκ σε μπλογκ, πιο σωστά) φήμη της εκτινάχθηκε στα ύψη.
«Τι είναι αυτό όμως που κάνει την Adele τόσο δημοφιλή;» αναρωτιέται η Guardian, τη στιγμή που και η Duffy έχει καλή φωνή, και η Joss Stone και η Pixie Lott και ένα σωρό ακόμα νεαρές στάρλετ (που διαθέτουν και πιο sexy εμφάνιση). «Σαφώς κάτι τρέχει με την περίπτωσή της που την κάνει να ξεχωρίζει από το πλήθος με τις υπόλοιπες λευκές σόουλ τραγουδίστριες. Τι είναι αυτό; Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί σε μυριάδες διαφορετικούς παράγοντες, αλλά ίσως πρέπει να ξεκινήσει κανείς από την εταιρία της, την XL Records. Αυτό που εντόπισαν στην Adele δεν ήταν απλά μια τραγουδίστρια με σπουδαία φωνή, αλλά μια ξεχωριστή καλλιτέχνιδα που θα μπορούσε να εξελιχθεί όσο η καριέρα της προόδευε. Γι’ αυτό της έδωσαν την ελευθερία να επιλέξει με ποιον ήθελε να δουλέψει, να επιλέξει ποια κομμάτια θα κυκλοφορήσει ως single και τον τρόπο προώθησης της δουλειάς της. Απ’ την XL την εμπιστεύτηκαν ακόμα κι όταν πήρε την –ενδεχομένως καταστροφική για την καριέρα της- απόφαση να μην εμφανιστεί στα φεστιβάλ (τη στιγμή που άλλες εταιρίες σίγουρα θα την είχαν αναγκάσει). Παρόλο που από την αρχή αγωνίστηκε να ξεχωρίσει από το πλήθος, ήταν δικιά της απόφαση να υπογράψει στην XL, κάτι που τελικά την δικαίωσε και την βοήθησε να εδραιωθεί ως αξιόπιστη καλλιτέχνης. Σίγουρα δεν θα δεις της Adele να κάνει ποδήλατο σε ένα τηλεοπτικό στούντιο, τραγουδώντας για ένα αναψυκτικό χωρίς ζάχαρη».
Στο 21 δεν υπάρχουν μουσικές καινοτομίες, δεν υπάρχει πρωτοπορία στις συνθέσεις, τα τραγούδια είναι «παλιομοδίτικα» για τα σημερινά στάνταρ, υπάρχει απλά ένα πιάνο και μπαλάντες στις οποίες κυριαρχεί μια τεράστια, απελπισμένη σόουλ φωνή που θυμίζει στιγμές του παρελθόντος. Δεν είναι ο ήχος που θα πίστευε κανείς ότι θα άγγιζε τα 15χρονα που αγοράζουν τη Lady Gaga ή τις R&B αμερικάνες ντίβες. Δεν είναι trendy, δεν είναι για χιψτεροκοινό, δεν έχει τίποτα προχωρημένο να επιδείξει. Είναι η μουσική που μπορεί να ακούσουν οι γονείς σου και να του αρέσουν, τα τραγούδια που θα σιγομουρμούριζε η θεία σου την ώρα που πλένει τα πιάτα ή το καψουροτράγουδο που μπορεί να παίξει την… κατάλληλη στιγμή για να σε ανακουφίσει. «Η μεγαλύτερη αρετή αυτών των τραγουδιών είναι ότι μπορούν να σε κάνουν να αισθανθείς ασφάλεια, κάτι που λείπει από τα πιο πολλά σημερινά τραγούδια».
«Η Adele έχει μια προσωπικότητα που είναι τόσο τεράστια όσο κι η φωνή της», γράφουν στην Guardian, «όταν τη γνωρίσεις από κοντά μπορεί να σε υπνωτίσει. Κι είναι εντελώς κανονική. Δεν έχει κακές συνήθειες και δεν μοιάζει να μεγάλωσε με μια αγέλη λύκων σε ένα στοιχειωμένο δάσος. Έχει αυτή την ανθρωπιά που οι πιο πολλοί άνθρωποι αγαπούν».
Και συνοψίζουν: «Η Adele είναι ένα νορμάλ κορίτσι το οποίο ζει το όνειρο που υπόσχεται το X factor αλλά δεν κατάφερε ποτέ να πραγματοποιήσει. Ούτε πρόκειται. Είναι ίσως αυτή η απρόσμενη φύση της επιτυχίας της που την κάνει πιο γλυκιά από οτιδήποτε…»