Μια απίστευτη ιστορία: Αυτή η οικογένεια είδε την περιουσία της, 9 δισ. δολαρίων, να γίνεται φύλλο και φτερό! [εικόνες]

Όπως όλες οι μεγάλες ιστορίες στις ΗΠΑ ξεκινούν με έναν μετανάστη. Έτσι συνέβη και την οικογένεια των Στροχ. Όλα ξεκίνησαν το 1850 όταν ο Γερμανός Μπέρχαρντ Στροχ έφτασε στο Ντιτρόιτ έχοντας στην τσέπη του μόλις 150 δολάρια και μια συνταγή παρασκευής μπίρας.

Περίπου το 1890 οι γιοι του, Τζούλιους και Μπέρνχαρντ Jr. πωλούσαν μπίρες στις γύρω περιοχές. Ο Τζούλιους μάλιστα προώθησε παράλληλα και την πώληση παγωτών και σιροπιών. Ο 20ος αιώνας ήταν ο πλέον κερδοφόρος για την οικογένεια, καθώς το 1980 η εταιρεία τους έγινε μια από τις μεγαλύτερες στις ΗΠΑ και μάλιστα η τρίτη ισχυρότερη στο χώρο της παρασκευής μπίρας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Forbes, από όπου και το άρθρο, αυτή τη στιγμή η οικογένεια Στροχ θα μπορούσε να έχει περιουσία που θα άγγιζε τα εννέα δισ. δολάρια. Ομως, δεν τα έχει!

Η κατάρρευση ήταν ολική και εκκωφαντική. Η εταιρεία έσπασε σε κομμάτια και πουλήθηκαν τα ιμάτιά της. Οι μέτοχοί της έλαβαν όλα τα χρήματα που τους οφείλονταν, ενώ έμειναν και μετρητά στην οικογένεια για να ζει μια άνετη ζωή, αλλά σίγουρα όχι μέσα στα πλούτη.

Ο Γκρεγκ Στροχ, μέλος της πέμπτης γενιάς των Στροχ, παραδέχθηκε πως «δεν γινόταν αλλιώς. Ανοιχτήκαμε πολύ χωρίς να έχουμε το μπάτζετ. Ήταν σαν να πηγαίναμε να πολεμήσουμε με μαχαίρι, τη στιγμή που οι άλλοι είχαν όπλα. Δεν θα είχαμε καμία τύχη». Κι όντως έτσι συνέβη: οι ανταγωνιστές τους αυτή τη στιγμή ζουν μια ζωή ανθηρή, ενώ η εταιρεία των Στροχ χάθηκε από προσώπου γης.

Σεβασμός και οικογενειακό κλίμα

Οι αρχές της οικογένειας ως προς το επιχειρείν ήταν δεδομένες: σεβασμός στους εργαζομένους, οικογενειακό κλίμα. Κάθε εργαζόμενος ήταν κάτι σαν μέλος της οικογένειας. Η παραγωγή ανέβαινε συνεχώς και τα νούμερα ήταν εκπληκτικά. Από τα 500.000 βαρέλια μπίρας το 1950, η παραγωγή ανέβηκε το 1956 στα 2.7 εκατ. βαρέλια.

Γύρω στα 1980 άρχισε και η επέκταση σε πανεθνικό επίπεδο, καθώς οι Στροχ αγόραζαν τη μία εταιρεία μετά την άλλη. Όπως λένε ήταν σαν μια γιγάντια φάλαινα που έτρωγε τα ψαράκια. Αίφνης η εταιρεία έγινε η τρίτη μεγαλύτερη στις ΗΠΑ που βρισκόταν σε διαρκή φάση ανάπτυξης.

Η κατάρρευση

Ομως, όταν συμβαίνει πάντα στις επιχειρήσεις, κάποια στιγμή έρχεται η κάτω βόλτα. Η εταιρεία δεν μπορούσε να κρατήσει το πανεθνικό δίκτυο που είχε αναπτύξει. Τα δάνεια έρχονταν το ένα μετά το άλλο, τα έξοδα μεγάλωναν με γεωμετρική πρόοδο και οι ανταγωνιστές γίνονται πιο επιθετικοί. Το 1989 άρχισαν οι πρώτες μαζικές απολύσεις. Οι Στροχ συμφώνησαν να πουλήσουν την εταιρεία στην ανταγωνιστές τους της Coors, αλλά η τελευταία έκανε πίσω την ύστατη στιγμή.
Οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν ακόμα και 40% και ο κόσμος να προτιμάει άλλες μπίρες.

Ακόμα και οι προσπάθειες να ανοιχτούν σε άλλα πεδία όπως το real estate και η βιοτεχνολογία απέβησαν άκαρπες και αρκούντως ζημιογόνες. Το ένα επιχειρηματικό λάθος έφερνε το άλλο. Οι επίγονοι του Μπέρνχαρντ Στροχ αποδείχθηκε καπετάνιοι του γλυκού νερού και άρχισαν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Έτσι η ολική κατάρρευση ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένη και αναπόδραστη.