Κάθε χρόνο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, εκατοντάδες τουρίστες συρρέουν μαζικά στην ιστορική συνοικία Γκίον του Κιότο, για να δουν από κοντά τις εντυπωσιακές Γκέισες που τηρούν πιστά τις παραδόσεις της χώρας τους από αρχαιοτάτων χρόνων, αποτελώντας ζωντανά πολιτιστικά στοιχεία.
Οι Γκέισες (ή γκέικο, όπως αυτοαποκαλούνται, στην τοπική διάλεκτο) είναι στην πραγματικότητα επαγγελματίες διασκεδαστές που προσλαμβάνονται για να δίνουν παραστάσεις και να αλληλεπιδρούν με τους επισκέπτες κατά τη διάρκεια δείπνων και άλλες εκδηλώσεων.
Οπως εξηγεί ο Αβι Λουγκάσι, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Windows of Japan» με έδρα το Κιότο και εντυπωσιασμένος από τις Γκέισες, μιλώντας στο CNN: «Η φωτογράφηση τους γίνεται σε επίπεδο παπαράτσι. Οι Γκέισες γνωρίζουν ότι αποτελούν μια ειδική και μοναδική πτυχή της ιαπωνικής κουλτούρας, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να τις σέβονται πάρα πολύ. Μην στέκεστε μπροστά τους όταν περπατάνε και μην τους κλείνετε το δρόμο. Επιτρέπεται να τις φωτογραφίσετε εν αγνοία τους, μόνο από τα πλάγια ή πλάτη»
Η Κίκου (όνομα που σημαίνει «χρυσάνθεμο» στα Ιαπωνικά) είναι γκέισα εδώ και 10 χρόνια. Οπως λέει στο CNN κατανοεί το ενδιαφέρον των τουριστών για τις γκέισες, όπως ακριβώς θα εντυπωσιαζόταν κι εκείνη από τα παραδοσιακά ή πολιτιστικά στοιχεία των άλλων χωρών «Ωστόσο, όλη η προσοχή μπορεί να είναι ενοχλητική κατά καιρούς, αφού οι γκέισες είναι άνθρωποι και όχι αντικείμενα» επισημαίνει. «Ετσι θα εκτιμούσαμε να σέβεστε την ιδιωτική μας ζωή και να μη μας φωτογραφίζετε όταν περπατάμε με έναν επισκέπτη ή είμαστε στο δρόμο για τη δουλειά» προσθέτει.
Ωστόσο δεν είναι καθόλου απλό να γίνει μία κοπέλα γκέισα. Ολες οι γκέισες πρέπει να παρακολουθήσουν ένα ειδικό σχολείο και να περάσουν από αυστηρή εκπαίδευση στις παραδοσιακές ιαπωνικές τέχνες, όπως η τελετή του τσαγιού, η ανθοδετική και διάφορα μουσικά όργανα.
Η μαθητευόμενη γκέισα (ονομάζονται Μάικο) πρέπει να μελετήσει για τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν από θεωρηθεί εξειδικευμένη και αρκετά ώριμη για να γίνει σωστή γκέισα.
Πώς όμως ξεχωρίζουν οι Γκέισες (ή γκέικο) από τις Μάικο; Οπως εξηγεί ο Λουγκάσι, υπάρχουν δύο εύκολοι τρόποι για να τις ξεχωρίσουν οι επισκέπτες. «Οι Μάικου έχουν στολίδια, όπως λουλούδια στα μαλλιά τους, κάτι που δεν έχουν οι Γκέισες. Επίσης, η obi (ζώνη του κιμονό) στις Μάικο, είναι μακριά και φτάνει σχεδόν στο πάτωμα, ενώ στις Γκέισες είναι δεμένη σε τετράγωνο σχήμα στην πλάτη της» διευκρινίζει. Επίσης,οι Μάικο φορούν μερικές φορές ψηλές ξύλινες okobo (παντόφλες), ενώ οι γκέισες φορούν πάντα χαμηλές που ονομάζονται zori.
Καθότι η Γκίον ήταν το σκηνικό για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας «Αναμνήσεις μίας Γκέισας» αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον των τουριστών τα τελευταία χρόνια, ωστόσο αυτό είχε ως αποτέλεσμα και ορισμένες παρεξηγήσεις.
Το πρωτόκολλο του Κιότο αναφέρει ότι η ζωή της Γκέισας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είδαμε στην ταινία: «Είναι μυθοπλασία και ψυχαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει καθόλου τον κόσμο της γκέισας», εξηγεί η Κίκου και προσθέτει: «Υπό αυτή την έννοια η ταινία έκανε τη ζωή μας πιο δύσκολη, καθώς οι άνθρωποι έρχονται με πολλές παρερμηνείες και πρέπει να τους εξηγούμε ότι η ζωή μας δεν είναι αυτό που είδαν στην ταινία.»
Ο καλύτερος τρόπος για να συναντήσετε μια γκέισα είναι να κλείσετε ραντεβού για ένα βράδυ σε ένα ochaya (τεϊποτείο). Δεν είναι οικονομική, αλλά είναι σίγουρα η πιο αυθεντική εμπειρία γκέισας. Παραδοσιακά, η πρόσβαση σε γκέισες γίνεται στα σπίτια τσαγιού (που αναφέρονται επίσης ως αίθουσες δεξιώσεων) και επιτυγχάνεται μόνο μέσω γνωστών.
Το κόστος φτάνει τα 100,000 γιέν (περίπου 1.000 δολάρια) ωστόσο για μία πιο οικονομική εμπειρία υπάρχει πάντα το Gion Corner, ένα κατάστημα με σκηνοθετημένη ψυχαγωγία απο Γκέισες που μένει ανοιχτό κάθε βράδυ από τις 18:00 και μυεί τους τουρίστες στις τελετές τσαγιού, τις μαριονέτες, την ανθοδετική, τη μουσική και το χορό. Η τιμή του φτάνει τα 3,150 γιέν (περίπου 30 δολάρια) ανά ενήλικα.