Ποίηση στην Αττική Οδό: Αγνωστοι έγραψαν απίστευτα μηνύματα στις τεράστιες διαφημιστικές πινακίδες [εικόνες]

Μπορεί να στερούνται αισθητικής (;) να είναι γραμμένα μάλλον άχαρα, βιαστικά, με διάστικτα σχέδια φυτών ή μικροοργανισμών – αλλά και οι συνθήκες συγγραφής τους τόσα μέτρα πάνω από τη γη και βεβαίως με άκρα μυστικότητα- όμως τα μικρά μηνύματα, σαν χαϊκού, σαν ευθύβολα tweets έχουν κάτι να πουν. Ακόμη και αν μερικά μοιάζουν να τρολάρουν, εκεί κατά μήκος της Αττικής οδού, πάνω στις κενές μεγάλες διαφημιστικές αφίσες τα billboards αφηγούνται με κρυπτικό τρόπο τις δικές μας ιστορίες.


Διαβάζουμε μεταξύ άλλων στα billboards

• Πώς αρχίζει; Πολλά χρώματα, περίεργα σχήματα, πλήθος κόσμου
• Κανένας δεν ήθελε να είναι ο αρχικηπουρός

• Νο, somewhere else, there are ALSO others who were CARRYING trees like we carry the deads (όχι, κάπου αλλού υπάρχουν επίσης άλλοι που μετέφεραν δέντρα όπως εμείς μεταφέρουμε τους νεκρούς).
• Νο, they multiply through it ( Οχι, αναπαράγονται μέσω αυτού)

• Do the settle, somewhere? ( Βολεύονται, κάπου;)
• Καλά οργανωμένο; Αρχικά όχι, αλλά σταδιακά κάθε στοιχείο βρίσκει τον δρόμο του

Πρωτόλεια, κρυπτικά, εγκατεστημένα μέσα στα χωράφια στα Μεσόγεια, οδηγώντας από ή προς το αεροδρόμιο, μένει να αποκρυπτογραφηθούν και να αποδωθούν στους συντάκτες τους. Διότι αποτελούν σαφώς μια μορφή παρέμβασης και νέας αφήγησης στο δημόσιο χώρο. Με έναν τρόπο διαφορετικό αλλά και ιδιο με αυτό του Ed Ruscha στο High Line της Νέας Υόρκης, ή της Τracey Emin στις μεγαλουπόλεις.

(Ed Ruscha, Νέα Υόρκη)

(Τracey Emin, Λίβερπουλ)

Φωτογραφίες των billboards από τον Παναγιώτη Τζάμαρο, fosphotos