Δέκα γιγαντιαίοι γερανοί στο Φάληρο χόρεψαν φωτισμένοι το βράδυ της Τετάρτης. Αλήθεια! [εικόνες & βίντεο]

Πατώντας στο κόκκινο χώμα, με κίτρινα γιλέκα που φωσφόριζαν καθώς έπεφτε το σούρουπο στην παραλία, η συγκίνηση επιβλήθηκε πάνω στην πόλη, ανάβλυσε μέσα από το σκάμμα θαύμα του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Εκεί όπου για δεκαπέντε λεπτά, οι 10 γιγαντιαίοι γερανοί του μεγαλύτερου εργοταξίου πολιτισμού στην Ευρώπη χόρεψαν στον ρυθμό των Πλανητών του Γκούσταφ Χολστ το βράδυ της Τετάρτης 25 Ιουνίου. Αληθινά, χόρεψαν...

Ο σούπερ σταρ αρχιτέκτονας Ρέντζο Πιάνο (με την ιδιότητα του σταρ να αναφέρεται στα εμβληματικά κτίριά του και καθόλου στην συμπεριφορά του και στον τρόπο που κινείται ανάμεσα στο πλήθος) ήταν εκεί, στην πρώτη σειρά, μειλίχιος, χαμογελαστός φορώντας το γιλέκο του (όπως σχεδόν όλοι μέσα στο χώρο, ακόμη και η υπουργός Τουρισμού, αλλά όχι ο υπουργός Πολιτισμού που έμεινε με το σακάκι του). Ο Piano ήταν ο πρώτος που χειροκρότησε τον Μύρωνα Μιχαηλίδη όταν διέσχισε το πλήθος κατευθυνόμενος προς το σημείο όπου 98 μουσικοί της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον περίμεναν για να ερμηνεύσουν τους Πλανήτες. Αλλα κυρίως τον περίμεναν δέκα μοναδικοί στον κόσμο χορευτές: Οι χειριστές των γερανών που οδήγησαν αυτά τα τεράστια χέρια σε μια επιβλητική και συνάμα απλοϊκή χορογραφία.

Καθώς οι Πλανήτες του Χολστ θριάμβευαν στο εργοτάξιο, οι φωτισμένοι γερανοί άρχισαν να κινούνται. Κάτι παραπάνω από μια χορογραφία: Νεύματα στην πόλη, χέρια σε εγκάρδιο χαιρετισμό, χέρια που προσκαλούν. Την στιγμή που ξεκίνησαν αρχίσαμε να σκουντιόμαστε, κάποιοι τεντώσαμε τα χέρια «κοίτα, ανατρίχιασα».

«Το μπαλέτο των γερανών – αστείο φαίνεται. Ξέρετε αγαπώ τους γερανούς» είπε αμέσως μετά ο Renzo Piano. « Είμαστε εδώ για γιορτάσουμε τη μουσική, που αποτελεί μια διάσταση όσων να συμβούν μέσα στο Κέντρο Πολιτισμού. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για ομορφιά», πρόσθεσε ο αρχιτέκτονας που μου φάνηκε πιο ψηλός από ποτέ, όπως ακριβώς τα κτίρια του εργοταξίου ψηλώνουν συνεχώς μέσα στο χώρο (ο φέρων οργανισμός των κτιρίων θα ολοκληρωθεί τον Ιούλιο).

Η εκδήλωση με τίτλο «Ο χορός των γερανών» ηταν μια πρωτότυπη χορευτική παράσταση βασισμένη σε ιδέα του αρχιτέκτονα του έργου, Renzo Piano, και επεξεργασμένη από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μύρωνα Μιχαηλίδη. Ενα κλείσιμο του ματιού, καθώς ο Piano σε μια από τις συναντήσεις του με τον Μύρωνα Μιχαηλίδη (και είναι πολλές αυτές στο πέρασμα των χρόνων) του είχε πει «θα σου φτιάξω την ομορφότερη όπερα στον κόσμο».

Χθες το βράδυ, ο Piano όμως ήθελε να μιλήσει για την ενέργεια. Για την ενέργεια που αναβλύζει από το Κέντρο Πολιτισμού, για τη χαρά, την αισιοδοξία που διαχέεται από αυτό το σημείο προς όλη την πόλη. Μίλησε όμως και για μια έννοια, σπάνια, ακριβοθώρητη αλλά κομβικής σημασίας για την εξέλιξη και τη συνέχεια μας εν μέσω κρίσης: Για την περηφάνια.

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, Ανδρέας Δρακόπουλος μίλησε για τους συμβολισμούς και τα μηνύματα της χθεσινής βραδιάς, για μια νέα Ελλάδα με ατόφια υλικά : «Ο σημερινός “Χορός των Γερανών” συμβολίζει ακριβώς τον παλμό της ζωής που χτυπάει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μέσα σε αυτό το εργοτάξιο, προκειμένου να ολοκληρωθεί με συνέπεια και απεριόριστη φροντίδα ένα έργο που αναμένεται με τη λειτουργία του να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινότητας και, ελπίζουμε,στην ανανέωση της νοοτροπίας όλων μας. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και περήφανοι που συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην πραγματοποίηση ενός τόσο σημαντικού έργου».

Περηφάνια, ενέργεια, δημιουργία, αισιοδοξία. Οι λέξεις που κυριάρχησαν στα σύντομα μηνύματα που δεν ήθελαν να είναι οι πρωταγωνιστές. Φεύγοντας, με τα πόδια σκονισμένα και τα κίτρινα γιλέκα να φωσφορίζουν, με το μυαλό να προσπαθεί να επεξεργαστεί αυτές τις πρωτόγνωρες εικόνες που ζήσαμε στην Αθήνα, και την φράση «δεν υπάρχει» να επαναλαμβάνεται, μια ακόμα λέξη αναδύεται: ευγνωμοσύνη. Να μην θεωρούμαστε δεδομένοι. Να μην θεωρούμαστε προβλέψιμοι. Να οδηγούμαστε στο φως.

*Oι φωτογραφίες είναι του Γιώργη Γερόλυμπου. Στο βίντεο ο «χορός» αρχίζει από το 10ο λεπτό.