Τι σημαίνει να είσαι... abebaios; Ή, άλλως πως, αβέβαιος; Να ζεις δηλαδή χωρίς θεμέλιο και σε μόνιμο καθεστώς ανασφάλειας; Πόσο αυτή η διαρκής κατάσταση ύφεσης άλλαξε τους Ελληνες και πόσο η κρίση τους μετάλλαξε;
Η ιρλανδική εφημερίδα Irish Times, προσπαθεί να εξηγήσει το... κοινωνικό dna του μέσου Έλληνα και χρησιμοποιεί μια άκρως ελληνική λέξη την οποία και παραθέσει μέσα στο κείμενο σε άψογα greeklish. «Abebaios» είναι η λέξη που προτάσσει ως την κυρίαρχη στη σύγχρονη ελληνική διάλεκτο.
Όπως σημειώνει, η αβεβαιότητα ήταν πάντα συνώνυμη με την Ελλάδα. Οικονομική, πολιτική, κοινωνική αβεβαιότητα. Ίσως μόνο όσοι Έλληνες έχουν μεταναστεύσει και κατάφεραν να βρουν ηρεμία και σταθερότητα μπορούν να το κατανοήσουν. Το μόνο σίγουρο στη χώρα, σημειώνει η εφημερίδα, είναι τα δεινά που επέφερε η οικονομική κρίση, αλλά και επ' αυτού ουδείς γνωρίζει τι να κάνει.
Το ζήτημα της ελληνικότητας
Η εφημερίδα μπαίνει στο βάθος της σχέσης του Έλληνα με τον εαυτό του, αλλά και με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ρωτάει: «Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας; Να προέρχεσαι από μια ήσυχη, αγροτική, εσωστρεφή κατάσταση στο σημερινό χάος της ΕΕ; Πώς γίνεται να θέλεις να κρατήσεις το ελληνικό στοιχείο ανέπαφο και ταυτόχρονα να είσαι μέλος αυτής της Ένωσης; Μήπως οι ευρωκράτες αντιμετώπισαν δεόντως την κρίση όταν εμφανίστηκε».
Οι ερωτήσεις του δημοσιογράφου συνεχίζονται: «Μήπως η Ελλάδα ήταν ποτέ έτοιμη για να ενταχθεί στην ΕΕ; Τους ήταν απαραίτητο να ενταχθούν στο ευρώ; Ακόμα και οι ίδιοι οι Έλληνες διερωτώνται τι σημαίνει πραγματικά αυτό που λέμε μοντέρνα Δύση, αλλά δυστυχώς απάντηση δεν υπάρχει».
Το πολιτικό σκηνικό
Στη συνέχεια του άρθρου γίνεται μια καταγραφή των γεγονότων έτσι όπως προέκυψαν μετά τις Ευρωεκλογές. Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που πήγε κόντρα στο ρεύμα που ήθελε ακραία δεξιά κόμματα να αυξάνουν τα ποσοστά τους (αν και υπάρχει το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής), την εύθραυστη ισορροπία του κυβερνητικού συνασπισμού και τη γενικότερη αβεβαιότητα που υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό.
Για να καταλήξει το άρθρο: «Η Ευρώπη ήταν λιγότερο σημαντική για τους Έλληνες σε σχέση με τα τοπικά τους προβλήματα. Η ψ·ηφος τους δεν ήταν αντιευρωπαϊκή, αλλά εναντίον της κυβέρνησης, της λιτότητας και του εφησυχασμού. Αυτό που τους ένωσε ήταν η σύγκρουση.