Μπορεί το να είσαι το πιο δημοφιλές άτομο στο σχολείο να φαίνεται τέλειο στην εφηβεία, ωστόσο δεν αποτελεί πάντα καλό οιωνό για τη μετέπειτα πορεία της ζωής του ατόμου, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνει ο Τζόζεφ Αλεν, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε την Πέμπτη στο περιοδικό Child Development, οι έφηβοι που προσπαθούν να φαίνονται μεγαλύτεροι από την ηλικία τους μπορεί να είναι δημοφιλής στο σχολείο, αλλά είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν επικίνδυνα παραβατική συμπεριφορά κατά την ενηλικίωση τους.
«Φαίνεται ότι, ενώ η συμπεριφορά των cool εφήβων έχει συνδεθεί με πρώιμη δημοτικότητα, με την πάροδο του χρόνου, αυτοί οι έφηβοι χρειάζονται ολοένα και πιο ακραίες συμπεριφορές για να συνεχίσουν να φαίνονται cool στους συνομηλίκους τους καθώς μεγαλώνουν», επισημαίνει ο Αλεν.
Το εύρημα προέρχεται από μια 10ετή μελέτη κατά την οποία οι ερευνητές παρακολούθησαν 184 μαθητές από τα 13 μέχρι τα 23 τους.
Στα 13, εκείνοι που παρουσίαζαν «συμπεριφορές ψευδοωριμότητας» -ένας όρος που χαρακτηρίζει συμπεριφορές που αυξάνουν τη δημοτικότητα- γίνονταν αυτομάτως πιο δημοφιλή από τους συνομηλίκους τους.
Τα πιο cool παιδιά εντυπωσίαζαν τους συνομηλίκους τους παρουσιάζοντας μεγαλύτερη ερωτική δραστηριότητα, παραβατικές συμπεριφορές, ή έκαναν παρέα με εμφανισιακά εντυπωσιακά άτομα.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, όμως, αυτές οι καταστάσεις έπαυαν να συσχετίζονται με μια αύξηση στη δημοτικότητα. Στην πραγματικότητα, συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο. Οι συμπεριφορές «ψευδοωριμότητας» εξελίχθηκαν σε προβλήματα και τα άτομα έπαυαν να φαίνονται «cool»: Ετσι, σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, βλέποντας την δημοτικότητα τους να πέφτει κάθετα, οι έφηβοι στρέφονταν σε όλο και πιο ακραίες και συχνά επικίνδυνες παραβατικές συμπεριφορές.
Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει ότι οι μαθητές που εμφανίζουν συμπεριφορά «ψευδοωριμότητας» στα 13 θεωρήθηκαν ως πιο δημοφιλή από τους συνομηλίκους τους αλλά αυτό ξεθώριαζε με την πάροδο του χρόνου.
Μέχρι τα 22, τα cool παιδιά δυσκολεύονταν πολύ να κάνουν φίλους «εμφανίστηκαν λιγότερο ικανοί κοινωνικά από τους συνομηλίκους τους μετά την ενηλικίωση» επισημαίνει ο Αλεν.
Οπως εξηγεί, αυτό συμβαίνει, γιατί οι έφηβοι που έγιναν δημοφιλείς από μικρή ηλικία, απλώς απολάμβαναν τη δημοτικότητα τους χωρίς να μπουν ποτέ στον κόπο να αναπτύξουν ουσιαστικές κοινωνικές σχέσεις και στην ενήλικη ζωή αυτό αποδείχθηκε εις βάρος τους.