Ο Marcelo Ferreira και ο Santiago Neto κατάγονται από το Sao luis do maranhao, ένα νησί στις βόρειες ακτές της Βραζιλίας. Ήρθαν στην Ελλάδα πριν αρκετά χρόνια για να παίξουν μπάλα. Κι αν η σταδιοδρομία τους αυτή έχει λήξει πια οι ίδιοι συνεχίζουν να αγαπούν το ποδόσφαιρο και να περιμένουν με ανυπομονησία την έναρξη του Μουντιάλ. Άλλωστε φέτος, η κορυφαία αθλητική διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, λαμβάνει χώρα στην πατρίδα τους.Ο Marcelo θυμάται πως σαν πιτσιρικάς έπαιζε ποδόσφαιρο στον δρόμο, χωρίς παπούτσια, χωρίς κανέναν εξοπλισμό «και αυτό ακριβώς οδηγεί τους βραζιλιάνους παίχτες να εξελίσσονται σε μεγάλους τεχνίτες. Κάποιοι ξεχωρίζουν για το ταλέντο τους και παίρνουν τον δρόμο τους». Στα 15 ξεκίνησε να παίζει σε ομάδα της πόλης του και τέσσερα χρόνια αργότερα υπέγραψε σε μια ομάδα του San Paolo. Ο Santiago με το που ξεκινάει να μιλάει παραδέχεται ότι όσο κι αν αγαπά το ποδόσφαιρο και του αρέσει ακόμη να μαζεύεται και να παίζει με τους φίλους του θα προτιμούσε να είχε σπουδάσει, να είχε ακολουθήσει μια άλλη πορεία. Απλά, μου εξηγεί, ότι τα πράγματα είναι δύσκολα οικονομικά για τους περισσότερους Βραζιλιάνους κι έτσι σκέφτηκε ότι το ποδόσφαιρο ήταν η πιο ασφαλής επιλογή για να του αποφέρει χρήματα. Στην εφηβεία έφυγε από τη Βραζιλία και πήγε στο Βέλγιο για να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο, παρακολουθούσε εκεί σχολείο αλλά ένιωθε ότι του έλειπε πολύ η οικογένειά του κι έτσι επέστρεψε πίσω. Μετά Τυνησία, και τελικά Ελλάδα το 2000 όπου έπαιξε στον Εθνικό και στην Αναγέννηση Καρδίτσας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο popaganda.gr