Τις πρώτες του επισκέψεις στα γήπεδα, ως παιδί, και τις εμπειρίες που τον έφεραν κοντά στον αθλητισμό διηγήθηκε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
Δεν έχω δει από κοντά τον Michael Jordan, ή τον Νίκο Γκάλη. Δεν έχω φωτογραφία να κάθομαι στα πόδια του Παναγιώτη Γιαννάκη, ένα καλοκαίρι που τον συναντήσαμε οικογενειακώς στην Εύβοια και εκβιάσαμε μια πόζα τραβώντας στην κυριολεξία τη φέτα καρπούζι από το χέρια του, όπως έκανε ο ξάδελφός μου, ο Νίκος. Δεν είχα καν, την ευκαιρία να νιώσω το δέος που έζησε ο κολλητός μου, ο Γιώργος-φανατικός φίλος του Παναθηναϊκού που συνάντησε το είδωλό του, τον Δημήτρη Σαραβάκο σε μια κοινωνική εκδήλωση και κοκάλωσε, μη μπορώντας ούτε καν να χαιρετίσει απ' το άγχος, χώρια το τρέμουλο, η εφίδρωση και η ακαμψία των άκρων που βίωσε απ'το δέος και μπορώ να επιβεβαιώσω κι εγώ που ήμουν εκεί. Αφού λοιπόν, δεν έχω βιώσει μια τέτοια εμπειρία, τότε γιατί γράφω αυτό το κείμενο; Έλα ντε.
Διαβάστε περισσότερα αθλητικά και τη συνέχεια του κειμένου στο coppa.gr