Με «ψήφο» στη σταθερότητα- που ερμηνεύθηκε ως κίνηση καλής θέλησης προς τη κυβέρνηση- άνοιξε την ομιλία του ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ, στέλνοντας, πάντως, μήνυμα ότι δεν υπάρχουν περιθώρια πισωγυρισμάτων και ολιγωριών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεόδωρος Φέσσας δεν αρκέστηκε σε μια εθιμοτυπική ομιλία αλλά φρόντισε να καθορίσει ευθύς εξαρχής την ατζέντα του ΣΕΒ, βάζοντας θέματα όπως η ενίσχυση της βιομηχανίας, η περαιτέρω μείωση του μη μισθολογικού κόστους, η μεταφορά δραστηριοτήτων του Δημοσίου σε ιδιώτες, η προώθηση των επαγγελματικών ασφαλιστικών ταμείων και της ιδιωτικής ασφάλισης.
Ειδικότερα, ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ υποστηρίζοντας ότι η μεταποίηση συμβάλλει στα έσοδα του Δημοσίου, απασχολεί περίπου 700 χιλιάδες εργαζόμενους και καταβάλλει μισθούς περίπου 80% υψηλότερους από αυτούς που καταβάλλουν οι μικρές επιχειρήσεις, ζήτησε επί της ουσίας να μην μονοπωλούν πλέον οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις το ενδιαφέρον και τη χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους. "Οι προσδοκίες μιας αναγέννησης της μεταποίησης στην Ελλάδα είναι βάσιμες. Δυστυχώς όμως, η όποια πρόοδος σημειώθηκε με τις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών, κινδυνεύει να καταργηθεί στην πράξη από την υπερφορολόγηση, το κόστος της ενέργειας, τη στενότητα χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και την απουσία εξαγωγικών πιστώσεων", ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Φέσσας, ρίχνοντας το γάντι στη κυβέρνηση.
Όσον αφορά στην υπόλοιπη ατζέντα, που ήδη άνοιξε και θα συζητηθεί, ξεχωρίζουν οι εξής θέσεις:
Χωρίς να θιγεί η απασχόληση στο Δημόσιο, πολλές μη κρίσιμες δραστηριότητες του κράτους να ανατεθούν σε ιδιώτες με τη μέθοδο του outsourcing, επιτυγχάνοντας μείωση του κόστους και καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες.
Να λειτουργήσουν κατάλληλα συστήματα ανταμοιβής της παραγωγικότητας, από τα οποία το απλούστερο είναι η διανομή κερδών στο προσωπικό.
Εάν η Πολιτεία θα έπρεπε να επιλέξει μεταξύ μείωσης των εισφορών και αντίστοιχης μείωσης του φόρου εισοδήματος των επιχειρήσεων, είναι βέβαιο ότι προηγείται η μείωση των εισφορών.
Να ενθαρρυνθεί η συμπλήρωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με προγράμματα του ιδιωτικού τομέα ώστε να μπορούν οι μισθωτοί να βλέπουν το μέλλον με κάποια στοιχειώδη σιγουριά.