Οι πανελλαδικές εξετάσεις έχουν τροφοδοτήσει γενιές και γενιές με άπειρες εμπειρίες, πότε αστείες (αν τις αναλογιστούμε βέβαια σε βάθος χρόνου) και πότε λιγότερο. Κάποιοι δεν ξύπνησαν εγκαίρως για να προλάβουν την εξέταση και κάποιοι άλλοι έπιναν πέντε ελληνικούς στην καθισιά τους για να κρατήσουν τα βλέφαρα τους ανοιχτά.
Άλλοι πάλι βλέπουν ακόμα στον ύπνο τους ότι δίνουν έκθεση, άλλοι έπαιρναν μαζί τους όχι ένα, αλλά δύο ρολόγια -σε περίπτωση που τους τελειώσει στο ένα η μπαταρία και δεν ξέρουν πόσος χρόνος τους απομένει – και υπάρχουν και αυτοί που μνημονεύουν το σύστημα με τις δέσμες, μαρτυρώντας την ηλικία τους.
Πολλοί είναι εκείνοι που αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που κατέθεσαν απερίσκεπτα το μηχανογραφικό τους και άλλοι που δεν μετάνιωσαν ποτέ για την επιλογή τους. Δύο είναι τα στοιχεία όμως που δεν λείπουν από όλες αυτές τις ιστορίες, το άγχος και το ατελείωτο διάβασμα. Οι εξετάσεις που σηματοδοτούν το τέλος της σχολικής ζωής και δίνουν τη δυνατότητα εισαγωγής στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας προκαλούν μια ανεξέλεγκτη φρενίτιδα σε καθηγητές, γονείς, παρουσιαστές πρωινών εκπομπών που μεταδίδουν τα θέματα που έπεσαν, αλλά κυρίως στους βασικούς συμμετέχοντες, μαθητές.
Διαβάστε στο popaganda.gr πως δύο μαθητές, μια καθηγήτρια, μια διατροφολόγος και μια ψυχολόγος αναλύουν το μαρτύριο των Πανελλαδικών στο