Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν το κουτί της Πανδώρας ή σαν τον δράκο του παραμυθιού που βγάζει φλόγες από το στόμα. Ομως, ακόμα χειρότερα: μοιάζει με την οργή των «δαιμόνων» της Ευρώπης.
Με τον τίτλο «Οταν οι δαίμονες της Ευρώπης οργίζονται» η Deutsche Welle, με τη βοήθεια του διεθνούς Τύπου που κάνει μια εις βάθος ανάλυση των ακροδεξιών στοιχείων και των ευρωσκεπτικιστών, στις εκλογές της Κυριακής, προσπαθεί να μετρήσει το... ρήγμα που άνοιξε στην Ευρώπη.
Κάνει λόγο για μήνυμα που εστάλη από την πλευρά των ψηφοφόρων και το οποίο θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη των κυβερνήσεων.
Σεισμός στη Γαλλία
«Δεν είναι χρήσιμο να δαιμονοποιεί κανείς συνεχώς τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα αυτών των κομμάτων, όπως είναι η "Εναλλακτική για τη Γερμανία" όσο κι αν είναι σωστό» σημειώνει η Rundschau της Φρανκφούρτης. Αντ΄αυτού οφείλει κανείς να ασχοληθεί με τα αίτια της διαμαρτυρίας τους... κυρίως τα μεγάλα κόμματα, το συντηρητικό και το σοσιαλδημοκρατικό, απέφυγαν για καιρό να ακούσουν τα μηνύματα. Στον ευρωσκεπτικισμό τους δεν αντέταξαν καμιά ευρωπαϊκή ιδέα και πρόγραμμα και ακόμη περισσότερο καμιά ρεαλιστική πολιτική, που θα μπορούσε να χρησιμέψει και ως μια πρακτική διαφήμιση για την Ευρώπη». Η ιταλική La Republica, με το βλέμμα στραμμένο στη Γαλλία, θεωρεί ότι η Ευρώπη βγαίνει λαβωμένη από τις χθεσινές εκλογές. «Είναι η πρώτη φορά που μια από τις ιδρυτικές χώρες της ΕΕ στέλνει στην πρώτη θέση ένα ευρωφοβικό κόμμα. Πρόκειται για μία σαφή και αποφασιστικής σημασίας άρνηση της ίδιας της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης από το 25% όσων ψήφισαν χθες. Η μικρή συμμετοχή σχετικοποιεί την αξία του αποτελέσματος, αλλά δεν αλλάζει τη νομιμοποίησή του», υποστηρίζει ο ιταλός αρθρογράφος.
Οι φόβοι
Για πολιτικό σεισμό κάνει λόγο η ισπανική El Mundo. «Παρά το γεγονός ότι η έλλειψη συνοχής των ευρωσκεπτικιστών θα αποβεί σε βάρος τους, θα ήταν ανεύθυνο να αγνοήσουν οι ευρωπαϊστές την προέλαση του εχθρού. Οφείλουν να πείσουν την κοινωνία ότι είναι σε θέση να εργαστούν για την Ευρώπη μέσα από μια αποτελεσματική κοινωνική και οικονομική πολιτική. Είναι και ο μοναδικός τρόπος για να κλείσουν την πόρτα στους ευρωσκεπτικιστικούς κομματισμούς και να εμποδίσουν ένα νέο σήμα κινδύνου». Οι Times του Λονδίνου περιγράφουν τους λόγους οργής των λαϊκιστικών κόμματων, που δεν είναι μόνο οικονομικοί. «Πολλοί ψηφοφόροι φοβούνται ότι οι μετανάστες δεν θα μπορέσουν να ενσωματωθούν, ότι οι χριστιανικές αξίες θα συμπιεστούν από μη θρησκευτικές φιλελεύθερες απόψεις. Μπορεί όλα αυτά βέβαια να μην θεμελιώνονται, αλλά η ευκατάστατη πλειοψηφία των φιλελευθέρων της Ευρώπης θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτά τα περιθωριακά κόμματα, ειδάλλως θα συνεχίσουν να αυξάνουν τη δύναμή τους».
Γιούνκερ ή Σουλτς;
Οι κάλπες έκλεισαν και τώρα αρχίζει το πόκερ για το διάδοχο του Μπαρόζο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Γιούνκερ, Σουλτς ή κανένας από τους δύο;
«Οι δύο επικεφαλής υποψήφιοι με τον προσωπογενή τρόπο που έκαναν την προεκλογική τους εκστρατεία δημιούργησαν δεδομένα» σχολιάζει στη διαδικτυακή του έκδοση η γερμανική επιθεώρηση Der Spiegel. «Θεωρείται αδιανόητο οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων να αρνηθούν το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν στο νικητή Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όταν η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον στηρίξει. Ο παραδοσιακός μεγάλος συνασπισμός στο Ευρωκοινοβούλιο, υπό την ηγεσία των Συντηρητικών, θα πρέπει πρώτα να επιτύχει αυτήν την πλειοψηφία. Που σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι θα υπαγορεύσουν τελικά στη Μέρκελ και τους ευρωπαίους ομολόγους της το πρόσωπο που θα αναλάβει μια τόσο σημαντική θέση. Τις υπόλοιπες θέσεις μπορούν να τις αποφασίσουν οι αρχηγοί κρατών με κριτήρια πολιτικά ή άλλα. Τίποτα παραπάνω. Κι αυτό είναι καλό που είναι έτσι», καταλήγει ο γερμανός σχολιαστής.