Είναι όπως οι περισσότερες διαμάχες δυτικών ποδοσφαιρικών κλαμπ στις μέρες μας: όσο κι αν το ψάχνει κανείς, το πολιτικοινωνικό έχει ουσιαστικά πάει περίπατο.
Θεωρητικά εργατικό/αριστερό το προφίλ της Ατλέτικο και μεγαλοαστικό/δεξιό της Ρεάλ, όμως στους κόλπους των φαν τους συνυπάρχουν σήμερα, με αδιόρατες ποσοστιαίες διαφορές, τα πάντα: πλούσιοι, φτωχοί, μικρο-μεγαλοαστοί, κεντρώοι, αριστεροί, φασίστες, μετανάστες κ.ο.κ. Και πάλι πάντως, οι διαφορές ταυτότητας υφίστανται, μ' έναν ψυχοκοινωνικό χαρακτήρα που έχει διαμορφωθεί στη βάση της πορείας των δύο μεγάλων ομάδων της Μαδρίτης μέσα στο χρόνο.
Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σχεδόν σε όλον τον κόσμο, ο φετινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ είναι Ρεάλ-Ατλέτικο. Εκτός ίσως από την ίδια την Ισπανία και ειδικότερα την πρωτεύουσά της: εκεί το ματς είναι Μαδρίδ-Ατλέτικο ακόμα κι αν είσαι φαν των δεύτερων. Το γεγονός μάλλον οφείλεται στην αρχική -από το 1902- ονομασία, Μαδρίδ Φουτ-Μπολ Κλουμπ, μοιάζει πάντως επίσης σαν η Ρεάλ να έχει οικειοποιηθεί το όνομα μιας θεωρητικά διαφιλονικούμενης πόλης, δείγμα της σχεδόν σαρωτικής της υπεροχής εδώ και κάμποσες δεκαετίες. Ουσιαστικά έχει περάσει παραπάνω από μισός αιώνας από τότε που η Ατλέτικο σήκωσε για τελευταία φορά τόσο απειλητικά το κεφάλι.
Διαβάστε περισσότερα στο popaganda.gr