Οι ηγέτες της ΕΕ ενδέχεται να αναγκαστούν να υποκύψουν στις πιέσεις των αγορών και να προχωρήσουν στην έκδοση ευρωομολόγου ακόμα και εντός του 2012, καθώς μια όλο και πιο μεγάλη ομάδα επενδυτών και οικονομολόγων εκτιμούν ότι αυτή είναι η καλύτερη, αν όχι η μόνη, λύση για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη, σύμφωνα με έρευνα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Ρόιτερς.
Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και η γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ απογοήτευσαν τις αγορές αυτή την εβδομάδα δηλώνοντας ότι το ευρωομόλογο, εάν υπάρξει, θα αργήσει να θεσπιστεί και να καταστεί διαθέσιμο στους επενδυτές και τονίζοντας ότι θα επικεντρωθούν στην οικονομική ολοκλήρωση της Ένωσης.
Όμως οι 41 από τους 59 οικονομολόγους που ερωτήθηκαν σχετικά από το πρακτορείο Ρόιτερς εξέφρασαν τη γνώμη ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να εκδώσουν κοινά ομόλογα, τα οποία θεωρούν ένα από τα λίγα μέτρα που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των κρίσεων χρέους οι οποίες απειλούν να προκαλέσουν τεράστια προβλήματα και στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες.
Οι 36 από τους 60 αναμένουν ότι οι ηγέτες των κρατών-μελών της ευρωζώνης θα συμφωνήσουν τελικά να εκδοθούν ευρωομόλογα. Οι περισσότεροι περιμένουν την πρώτη τους έκδοση το 2012 ή το 2013.
"Είτε θα υπάρξει μια πορεία προς την έκδοση κοινών ομολόγων είτε το όλο εγχείρημα θα διαλυθεί και θα βυθιστεί", υποστήριξε ο Ράσελ Σίλμπερστον, στέλεχος της εταιρίας Investec Asset Management, η οποία διαχειρίζεται πόρους αξίας 31 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Θεωρητικά το ευρωομόλογο θα επιτρέψει στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης να επιστρέψουν στις χρηματαγορές και θα δώσει στους επενδυτές εχέγγυα. Για να αποτραπεί μια "ανεύθυνη" χρήση του, οι αναλυτές επισημαίνουν ότι απαιτείται ευρύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση ή τουλάχιστον ένα πιο αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο.
"Μια προϋπόθεση για την έκδοση κοινών ευρωομολόγων είναι η πρόσβαση της ΕΕ σε μηχανισμούς δημοσιονομικού ελέγχου στις χώρες" της ευρωζώνης, σχολίασε ο Νόρμπερτ Μπρεμς, οικονομολόγος της Oppenheim Research, εταιρίας η οποία εδρεύει στην Κολονία. Αυτοί θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνουν αυτόματες διαδικασίες "τιμωρίας" της παραβίασης των κανόνων όσον αφορά τους εθνικούς προϋπολογισμούς ή/και τη θέσπιση ορίου χρέους στα συντάγματα των κρατών-μελών, πρόσθεσε.