ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΚΑΝΟΛΟΓΙΟ: ΗΜΕΡΕΣ 2 – 3 (15 – 16 / 5): Ο ΤΑΖ συνεχίζει να στροβιλίζεται σε ρυθμό ξένα μοντέρνα, ανάμεσα σε ταινίες, ξενύχτια και λοιπά δίχτια προσαρμοσμένα σε πανάκριβες τουαλέτες, ως παραγωγός της Taliro House.
Άσχημο πράγμα να παραδέχεσαι ότι το παρελθόν σου σε εκδικείται. Τι θέλω να πω; Απλά πράγματα. Εδώ και 10 χρόνια περίπου είχα συνηθίσει να έρχομαι στις Κάννες με υπέροχη ψυχολογία και να γυρνάω στην Αθήνα με την ψυχολογία πέντε κρίκοι ένα τάλιρο. Φέτος, μια χρονιά που πραγματικά ήρθα εδώ με τη χειρότερη ψυχολογία που μπορείς να φανταστείς Καννολόγιο μου (είχα κάνει τέρατα πριν), δε θέλω να γυρίσω πίσω. Μπορεί και να φταίει το σπίτι που μένω, που είναι κάτι σαν το Big Brother. Eίμαστε 6 νοματαίοι. Εγώ, ο Ούγκις, ο Κινέζος κι ο Σαμουράι το έχουμε ξανακάνει να μείνουμε μαζί. Αλλά φέτος ήρθαν ο Χενεράλ και η Μάγια η Μέλισσα. Που δεν έχουν ξανάρθει Κάννες, και το γεμίζουν όλο αυτό με μια τόσο ατόφια παιδική χαρά, που πρέπει να είσαι μαλάκας για να τους χαλάσεις το γέλιο τους.
Και το σπίτι πιο καθαρό από ποτέ. Είδες η χαρά; Κι εγώ να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά το μυστικό της χαράς, είναι το να αφουγκράζεσαι και να σέβεσαι και να μαθαίνεις από αυτό, από τις συμπεριφορές των άλλων γύρω σου. Επικίνδυνες ερωτήσεις και δεν χρειάζονται απαντήσεις. Μεγάλωσα βγάζοντας λεφτά ασκώντας κριτική. Αλλά έχει νόημα αυτό τελικά; Ακόμα και ο Ραπούνζελ που μας ενώνει και φάγαμε χτες μια ταλιατέλα στούμπωμα που δεν τρωγόταν στην τιμή των 20 ευρώ έκαστος, φαίνεται τόσο χαρούμενος που με καλύπτει σαν πάπλωμα η χαρά του. Το πρόβλημα όμως αρχίζει όταν κάποιος σκηνοθέτης, με την ίδια παιδική χαρά, γυρνάει ταινία. Κι εσύ αυτό που βλέπεις, δεν είναι παιδική χαρά αλλά το μνημόσυνο της Αστέρως.
Οι κριτικοί, κι είμαστε ακόμα στην αρχή του φεστιβάλ, την έκριναν αριστούργημα. Και δεν μπορώ να πω κάτι απέναντι τους, όλοι έχουμε ανάγκη από μια νεκρή φύση μπας και μας κάνει ζωντανή τη δική μας. Μετά με στείλανε να δω το «Amour Foυ» στο «Un Certain Regard» κι έγινα κι εγώ «Fou» από βαρεμάρα, ανταλλάσσοντας πρόστυχα μηνύματα με επίδοξους καινούργιους ημίγυμνους φίλους.Καννολόγιο μου, ακόμα δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο (περίπου). Όμως σήμερα το πρωί αξημέρωτα, άκουσα από το κρεβάτι του πόνου που κοιμάμαι, τον Ούγκι και τον Σαμουράι να συζητάνε για τις βαθμολογίες των ξένων κριτικών στις πρώτες ταινίες του διαγωνιστικού που σου έγραφα και χτες. Δηλαδή το «Timbuktu» και το «Mr Turner». Με το "Mr Turner" του Μάικ Λι να τους έχει σαγηνεύσει όλους στις βαθμολογίες με σκορ ρεκόρ 3,6 στα 4 (όπου 4 είναι το αριστούργημα). Έκανα την καρδιά μου πέτρα, κι είπα να πάω να το δω αξημέρωτα. Ομολογουμένως έχει μια φωτογραφία τόσο τζάμι από την ομορφιά της, το φως της και την "αντανάκλαση" της ματιάς του βρετανού ζωγράφου Τέρνερ στους πίνακές του, που κλαις. Κι έναν εξαιρετικό Τίμοθι Σπαλ πρωταγωνιστή. Σόρι όμως που έχω βρει καλύτερο αγόρι, αλλά σε διόμισι ώρες δρόμο, δεν είχε τίποτα άλλο. Καμία υπόθεση. Το έχει γράψει κι ένας από τους βιογράφους του Τέρνερ, πως η ζωή του δηλαδή ήταν αβάσταχτα βαρετή.
Ο Σαμουράι εκείνη την ώρα που είναι πάντα πιο επίκαιρος από μένα, έβλεπε στο διαγωνιστικό το «Captives» του Eγκογιάν και μου είπε ότι είναι μια καυτή πατάτα με την κακή έννοια της λέξης. Άποψη που τη συμμερίστηκαν ουκ ολίγοι με τις βαθμολογίες στο Screen International να πιάνουν πάτο. Και μετά ο Σαμουράι είδε το σύντομης διάρκειας μόλις 3μιση ώρες μπεργκμανικού τύπου τούρκικο έπος του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν «Winter Sleep». Το οποίο μεταφράζεται στα ελληνικά ως «Χειμερινός ύπνος». Κι από ότι κατάλαβα το βράδυ που συναντήθηκα με πολλούς στο Petit Majestic, όσο δηλαδή ακόμα η βότκα με άφηνε να καταλαβαίνω, τους έκανε ότι υποσχόταν ο τίτλος του και τους πήρε όλους ο ύπνος. Το τι ακριβώς έγινε την άλλη μέρα και η ταινία τσίμπησε βαθμολογία μια ανάσα από τον Μάικ Λι όσον αφορά τους ξένους κριτικούς με 3,5, είναι μια ιστορία που φαντάζομαι και στον ψυχίατρο σου να τη διηγηθείς, θα σου πει ότι παραιτείται από την περίπτωση σου. Και για να μην παρεξηγούμαι, δεν την έχω δει την ταινία, φαντάζομαι λέω.
Το Petit Majestic είναι μεγάλη καταστρόφ αλλά από την άλλη είναι και η μόνη διέξοδος να περάσεις καλά στις Κάννες αν δεν γουστάρεις να ντυθείς πιγκουίνος με παπιόν και να σε τσεκάρουν οι πορτιέρηδες με το ύφος μαρκησίας. Κάτι σαν την πλατεία Μαβίλη, που όλοι παίρνουμε το ποτάκι μας σε πλαστικό ποτήρι (τόσο γκλαμορόσο) στην τιμή ευκαιρείας 7 ευρώ έκαστος, ακόμα και για μπύρα και καθόμαστε όρθιοι στο δρόμο. Eκεί ρεκλάσιαμε κατά τη 1 το πρωί γνωστοί φίλοι και μη φίλοι εφ' όσον εκεί ρεκλιάζουν όσοι έχουν αυτή την τάση. Τη γνωστή και ως "δε θυμάμαι ακριβώς τι σου έλεγα χτες το βράδυ".
Με πετυχαίνει ο Ορέστης jr ο Πριγκηπάτος και μου λέει «ρε μαλάκα, εγώ τις Κάννες τις διάβαζα από τα Κανολόγια σου δέκα χρόνια τώρα και νόμιζα πως είναι μέσα στο fun με αυτά που έγραφες, αλλά fun δεν βλέπω.» Τι να του πω του ευγενούς; Άδικο δεν έχει. Τουλάχιστον όπως το βιώνω εγώ μέχρι στιγμής το party φέτος. Τα γκεάδικα φαίνεται να είναι είδος υπό εξαφάνιση πλέον στις Κάννες (αν και ο Πριγκηπάτος δεν εννοούσε αυτό) και σε κάθε γωνία απλά υπάρχει μια πιτσαρία – κεμπαμπτζίδικο ή κάτι άλλο πολύ ακριβό ή ένα πάρτι στο οποίο είσαι ακάλεστος.
Από την άλλη είμαστε ακόμα στην αρχή και δεν θέλω να μπω στο τριπάκι ότι άρχισα να γερνάω γιατί όπως σου είπα και στην αρχή Καννολόγιο μου, μόλις άρχισα να βγαίνω από το καραντίπ της ενδοσκόπησης που ήμουν στην Αθήνα και να αρχίζω να το διασκεδάζω λιγάκι (σ.σ. Αυτά τα γράφω γιατί έχω υποψία ότι με παρακολουθεί στο ίντερνετ η ψυχοθεραπεύτρια μου). Παρ' όλα αυτά, αν και φέτος δεν έχω όρεξη για γκλαμουριές, να σου πετάξω πέντε έξι γιατί ξέρω ότι πάντα χαίρεσαι να διαβάζεις γι αυτά. Όπως κάθε χρόνο, όλοι οι καλοί παρελαύνουν αυθημερόν από δω και το αυθημερόν το τονίζω γιατί αν δεν έχουν κάποια άλλη μπίζνα να κλείσουν ή ένα επώνυμο κολιέ να φορέσουν, εξαφανίζονται την επόμενη για άλλη γη πιο φιλόξενη.
Το χτεσινό χολιγουντιανό big event ήταν η εκτός συναγωνισμού πρεμιέρα του ψηφιακού animation «Ηοw To Train Your Dragon 2». Πού κολάει αυτό στις Κάννες μη με ρωτάς, είναι θέμα συμψηφισμού. Στο χαλί του δράκοντα ενοείται πως τις εντυπώσεις τις έκλεψε η Κέιτ Μπλάνσετ που στην ταινία δανείζει τη φωνή της και στα μάτια μας την αιθέρια με τουαλέτα ούλτρα σικ ψυχή της (ως ψυχή μετέφραζε η σιλουέτα). Η Οντρεί Τοτού δε με μέλει Αμελί φαίνεται να σκατογερνάει γιατί από μια ηλικία και μετά το «είμαι γλυκιά παιδούλα» δεν πουλάει. Η Τζέιν Φόντα παρ' όλα αυτά με τη βοήθεια ενός διαστημόπλοιου εξοπλισμένου με διαγαλαξιακούς επιστήμονες - πλαστικούς χειρούργους αντιστέκεται ακόμα. Ο Ράιαν Ρέινολντς (μαζί με τη Ροζάριο Ντόουσον στο "Captives") επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ένα είδος σεξ απίλ στο Χόλιγουντ που το πετυχαίνεις μόνο αν έχεις την εκρηκτικότητα ενός δημόσιου υπάλληλου, πράγμα που μου αρέσει γιατί είμαι μικροαστός και τέτοια άντρικα πρότυπα θέλω. Η Τζούλιαν Μουρ αποδεικνύει πως οι ταινίες είναι ψέμματα γιατί σε όλες όσες παίζει κάνει την κακομοίρα και μουντζοκλαίγεται αλλά σαν έρθει η ώρα του κόκκινου χαλιού μεταμορφώνεται σε γκραν ντάμα.
Και η ελληνοπούλα Αντέλ Εξαρχόπουλος, φετινή νικήτρια του διαγωνισμού Chopard για τα ανερχόμενα ταλέντα, (μαζί με τον Λόγκαν Λέρμαν - who the fuck is he?) φόρεσε για να παραλάβει το βραβείο της όπως με ενημερώνει το δελτίο τύπου, ένα κολιέ με στρογγυλά διαμάντια (55 καράτια) σε λευκό χρυσό 18 καρατίων κι ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με λευκά διαμάντια (10 καράτια) δεμένα σε λευκό χρυσό 18 καρατίων. Δεν ξέρω αν φόρεσε και ρούχα γιατί δεν το συνηθίζει αλλά με τόσο καράτι πάνω της σκέφτομαι να της προτείνω να πρωταγωνιστήσει σε ταινία καράτε με λεσβίες, δική μου παραγωγή (Taliro House) φορώντας μόνο τα διαμαντικά της. Γιατί δηλαδή, ο Γκασπάρ Νοέ του «Μη Αναστρέψιμος» που ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται να γυρίσει καθαρόαιμο πορνό το οποίο θα κάνει το "Nymphomaniac" του Τρίερ να μοιάζει με Disney είναι καλύτερος;
Αυτά προς το παρόν και μην ξεχάσω για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω την Airfasttickets την καλύτερη εταιρεία online ταξιδιωτικών κρατήσεων με προσωπικό που πιο πολύ ευγένεια πεθαίνεις, η οποία και με έστειλε φέτος στο κανοχώρι για να το κάνω πιο ντίσκο απλά είμαι ακόμα εγκρατής.
Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.