Οι περίπου 300 μαθήτριες από τη Νιγηρία που απήχθησαν τον περασμένο μήνα από το οικοτροφείο τους στην Chibok από την ισλαμική μαχητική ομάδα Μπόκο Χαράμ, εικάζεται ότι βρίσκονται ακόμη στα βάθη του πυκνού δάσους Σαμπίσα, ένα φυσικό οχυρό για λαθρεμπόρους και εγκληματίες. Τι τις περιμένει όμως μετά από εκεί;
Με το ιδιόμορφο τοπίο της περιοχής και τα αφύλακτα σύνορα, πολλοί φοβούνται ότι τουλάχιστον μερικά από τα κορίτσια μπορεί να έχουν σταλθεί ήδη στο γειτονικό Τσαντ και το Καμερούν, είτε σε άλλους αγωνιστές είτε στην παγκόσμια αγορά παιδιών που προορίζονται για κάθε είδους εργασία, από οικιακές ή αγροτικές εργασίες μέχρι σεξουαλική εκμετάλλευση, καταναγκαστική επαιτεία, ή στρατολόγηση
«Απήγαγα τα κορίτσια σας» δήλωσε χαμογελαστός ο ηγέτης της Μπόκο Χαράμ Αμπουμπακάρ Σεκάου, σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε λίγο μετά την επίθεση στο σχολείο «Θα τα πουλήσουν στην αγορά, μα τον Αλλάχ. Υπάρχει μια αγορά για την πώληση ανθρώπων»
«Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι ο Σεκάου τήρησε την υπόσχεσή του» λέει η Σούζαν Μπισέλ, επικεφαλής της προστασίας των παιδιών από τη UNICEF. «Οτιδήποτε μπορεί να αγοραστεί και να πωληθεί στον κόσμο μας, ακόμη και ένα παιδί.»
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι περίπου 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα εμπορίας σε όλο τον κόσμο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ αναφέρει ότι περίπου 27.000.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά είναι θύματα εμπορίας κάθε δεδομένη στιγμή.
Κάποιες χώρες μπορεί να είναι η πηγή, το πέρασμα, ή η χώρα προορισμού των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων. «Η Νιγηρία είναι και τα τρία μαζί, με τα πυκνά φυσικά τοπία, τις πλούσιες τάξεις, και την ελεύθερη διακίνηση στα σύνορα» εξηγεί ο Μπέντζαμιν Λόρενς, ειδικός για την εμπορία ανθρώπων στην Αφρική και καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης.
«Η Νιγηρία είναι μια σημαντική περιοχή για τα θύματα εμπορίας παιδιών που προέρχονται από πολλές χώρες, κυρίως για οικιακές εργασίες, για τα ορυχεία, για την εργασία σε φυτείες κακάο ή άλλους γεωργικούς κλάδους , καθώς επίσης και για πορνεία», εξηγεί ο Λόρενς, προσθέτοντας ότι η πορνεία είναι ένα πολύ μικρότερο μέρος στον τομέα της παιδικής εργασίας. Το γειτονικό Καμερούν και το Τσαντ είναι επίσης χώρες προέλευσης, διέλευσης και προορισμού ταυτόχρονα.
«Τα κορίτσια που απήγαγε η Μπόκο Χαράμ» αναφέρει ο Λόρενς, «μπορεί να οδηγηθούν σε καταναγκαστικούς γάμους με στρατιώτες. Η υπόθεση μοιάζει πολύ με την απαγωγή παιδιών από τον Αντιστασιακό Στρατό του Κυρίου στην Ουγκάντα και άλλες αφρικανικές χώρες.»
Οι απαχθέντες μαθήτριες θα μπορούσαν τεχνικά να εμπίπτουν στον ορισμό των παιδιών-στρατιωτών αν ζουν με τους στρατιώτες και είναι αναγκασμένες να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν και να συμμορφωθούν με τις σεξουαλικές απαιτήσεις των αγωνιστών.
Η Ρέιτσελ Γιουσέι, ανώτερη συντονίστρια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την εμπορία προσώπων δήλωσε «Το μόνο που μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή είναι ότι είναι σίγουρα θύματα απαγωγής. Αυτό που ξέρουμε για τη Μπόκο Χαράμ είναι ότι συχνά απαγάγει παιδιά για διάφορους σκοπούς για τη συλλογή πληροφοριών, για κατασκοπεία για χειρωνακτικές εργασίες ή για την πυρπόληση κτιρίων όπως σχολεία και εκκλησίες»
Η φτώχεια, ο πόλεμος και η κακή επιβολή του νόμου δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που οδηγούν στην εκμετάλλευση των παιδιών. «Η γεωγραφία μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διακίνηση» εξηγεί η Γιουσέι. Φυσικοί πόροι, όπως ορυχεία που απαιτούν εργατικά χέρια και είναι μακριά από το άγρυπνο βλέμμα των αρχών, απομακρυσμένες περιοχές όπου οι έμποροι μπορούν να κρυφτούν και «τρύπια» σύνορα μπορούν να συμβάλουν στο πρόβλημα.
«Μεγάλο ρόλο παίζουν και οι φυσικές καταστροφές» σύμφωνα με την Γιουσέι. «Οταν η βοήθεια φύγει, οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα, είναι πιο ευάλωτοι σε υποσχέσεις για τους ίδιους και τα παιδιά τους και συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης αναζητώντας μία καλύτερη τύχη.»
«Οι φυσικές καταστροφές μακροπρόθεσμα μπορεί να κάνουν τους ανθρώπους ευάλωτους στην εμπορία και για το λόγο αυτό έχουμε ένα άγρυπνο βλέμμα στους πληγέντες από τον τυφώνα στις Φιλιππίνες» προσθέτει
Παγκοσμίως, εργάζονται περίπου 230.000.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών που δεν έχουν πιστοποιητικά γέννησης, ένα βασικό έγγραφο για την παρακολούθηση των ευάλωτων πληθυσμών και «ένα διαβατήριο για προστασία» όπως το αποκαλεί η UNICEF, η οποία έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για να διορθώσει αυτό το πρόβλημα και έχει ως στόχο την καθολική καταγραφή των παιδιών από το 2035.
Είτε ως αποτέλεσμα πολέμου, φτώχειας, απαγωγής, ή φυσικών καταστροφών, είναι πάρα πολλά παιδιά που χωρίστηκαν από τις οικογένειές τους και έπεσαν σε λάθος χέρια. «Εχουμε πολλές τεχνικές για τον εντοπισμό τους, αλλά πολλές από αυτές, δυστυχώς πέφτουν στο κενό νόμου των χωρών» καταλήγουν οι ειδικοί