Με τον τίτλο "Η Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο" η εφημερίδα Λε Μοντ (με αυριανή ημερομηνία) δημοσιεύει συνέντευξη του Τζορτζ Σόρος, γνωστού δισεκατομμυριούχου αμερικανο-ουγγρικής καταγωγής επενδυτή και κερδοσκόπου, με μεγάλη εμπειρία για τον τρόπο λειτουργίας των απανταχού χρηματιστηρίων.
Αναφερόμενος στη χθεσινή συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί στο Παρίσι, ο κ. Σόρος εκτιμά ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν βήματα προόδου, για να κερδίσουν όμως τη μάχη των κερδοσκόπων θα πρέπει να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο.
Κατά την άποψή του, το ευρώ ευρίσκεται σε κίνδυνο. Η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και οι αρχές μόλις άρχισαν να την αντιμετωπίζουν στα σοβαρά.
Μέχρι σήμερα, δεν έκαναν τίποτα άλλο, από το να ανταποκρίνονται στις πιέσεις των αγορών. Τώρα όμως ξεκίνησαν να συζητούν μακροπρόθεσμες λύσεις. Σήμερα δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη βελτίωση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης. Μια πιθανή κατάρρευση του ευρώ θα οδηγούσε σε μια ανεξέλεγκτη κρίση του τραπεζικού τομέα, υπογραμμίζει.
Ο κ. Σόρος τάσσεται υπέρ του ευρωομολόγου, για να επιτευχθεί η αμοιβαιότητα του χρέους των κρατών. Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμά ότι ο Νικολά Σαρκοζί είχε δίκιο όταν δήλωσε χθες, ότι το ευρωομόλογο οφείλει να συνιστά το τέλος της διαδικασίας.
"Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Προκειμένου τα κράτη-μέλη να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους θα πρέπει να μπορούν να χρηματοδοτηθούν με λογικό κόστος και τα ευρωομόλογα είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Ωστόσο, θα πρέπει να συζητηθούν οι λεπτομέρειες, από ποιόν και σε τι ποσότητα θα δημοπρατηθούν οι εν λόγω τίτλοι", τονίζει.
Στην παρατήρηση ότι η δημιουργία ευρωομολόγων θα απαιτούσε τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού υπουργείου Οικονομικών ή μιας υπηρεσίας για το χρέος, οργανισμοί που δεν υπάρχουν, ο κ. Σόρος δηλώνει ότι συμφωνεί με την άποψη του Γερμανού υπουργού οικονομικών, Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και του Ότμαρ Ίσσινγκ, πρώην στελέχους της ΕΚΤ, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να αποκτήσει μια πολιτική νομιμοποίηση.
Σε άλλο ερώτημα κατά πόσο η Γαλλία θα μπορούσε και αυτή να αποτελέσει στόχο των κερδοσκόπων, εκτιμά ότι "αυτό ήδη ξεκίνησε".
"Εφόσον, η Ιταλία και η Ισπανία", εξηγεί, "δεν είναι πλέον σε θέση να στηρίξουν την Ελλάδα, το μερίδιο της Γαλλίας -το χρέος της οποίας αγγίζει ήδη το 85% του ΑΕΠ- προκειμένου να στηρίξει την Αθήνα, αυξάνεται. Και πόσο μάλλον, σε περίπτωση που η Ιταλία και η Ισπανία ζητήσουν στήριξη. Το φορτίο αυτό θα προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα της Γαλλίας και για το λόγο αυτό, είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις".
Σχετικά με μια πιθανή έξοδο κρατών από την ευρωζώνη εκτιμά ότι "το ευρώ μπορεί επιβιώσει μετά την έξοδο κρατών, μετρίου μεγέθους, όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία. Ωστόσο, η έξοδος της Ιταλίας ή της Ισπανίας θα οδηγούσε το ευρώ σε κατάρρευση. Για το σκοπό αυτό", τονίζει, "θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ μεγάλων και μικρών κρατών. Όμως, ακόμη και στην περίπτωση, που ένα μικρό κράτος, όπως η Ελλάδα, εγκατέλειπε την ευρωζώνη, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε χάος και κατάρρευση του τραπεζικού του συστήματος. Το να επιτραπεί η έξοδος ενός κράτους από το ευρώ, προϋποθέτει μια απαραίτητη διεργασία".
Γύρω από το θέμα της χρεοκοπίας ενός κράτους υποστηρίζει ότι "εφόσον πρόκειται για 'μια οργανωμένη χρεοκοπία', μπορεί να γίνει εφικτή η διαγραφή ενός μέρους του χρέους. Αυτή είναι ήδη η περίπτωση της Ελλάδας, αν και δεν ονομάστηκε χρεοκοπία, η συμφωνία της 21ης Ιουλίου δημιούργησε μια οργανωμένη στάση πληρωμών της χώρας χωρίς να προκαλέσει σεισμό".
Τονίζει τέλος ότι τα προβλήματα του χρέους και της ανάπτυξης συνδέονται και για το σκοπό αυτό, τόσο στην Ισπανία, όσο και στην Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις: να καταστεί πιο ευέλικτη η αγορά απασχόλησης και να αποκτήσει περισσότερη ανταγωνιστικότητα, να θεσπιστούν κανόνες που θα προσφέρουν τη δυνατότητα στα κράτη, τα οποία έχουν υψηλά ποσοστά ανεργίας, να διατηρούν ελλειμματικά επίπεδα.
"Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία έχει μια λανθασμένη αντίληψη για το θέμα, αφού θα επιθυμούσε όλα τα κράτη να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς", σχολιάζει.