Σερφ πάνω στο τρένο -Ενα λάθος και είσαι νεκρός [εικόνες&βίντεο]

«Εχω παντού ράμματα. Στο στόμα μου, στα πόδια μου», λέει υπερήφανος ο Τσαμπέντι Τούλο. Είναι τραύματα... τιμής, «παράσημα» όχι κάποιας μάχης, αλλά του πιο παρανοϊκού αθλήματος. Του σερφ πάνω στο τρένο.

Δεν είναι ο μόνος. Είναι ένας από τους «σέρφερ» των τρένων στην Κάτλχονγκ, μία από τις πιο φτωχές περιοχές που απέχει 35 χλμ. από το Γιοχάνεσμπουργκ. Αυτό το παράνομο «άθλημα» ελκύει τους περισσότερους νέους της κοινότητας, οι οποίοι κάνουν χορευτικά και τρικ στην κορυφή βαγονιών τρένων που είναι εν κινήσει. Ο Τούλο είναι ένας από τους νεαρούς που εμφανίζονται στο «Staff Riding», το ντοκιμαντέρ του Ιταλού σκηνοθέτη, Μάρκο Καζίνο.

«Το τρένο έχει κυρίαρχο ρόλο στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής και πιστεύω ότι από αυτή τη σχέση προέκυψε το συγκεκριμένο χόμπι. Κάποιοι από τους νέους πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι επικίνδυνο στην κορυφή του τρένου, θα τους σέβονται περισσότερο οι φίλοι τους», λέει ο Καζίνο που πέρασε ένα μήνα μαζί τους για το ντοκιμαντέρ το οποιο απέσπασε βραβείο πρόσφατα.

Οι κίνδυνοι βέβαια είναι τεράστιοι. Πέρα από την ταχύτητα του τρένου, αυτοί οι ιδιόρρυθμοι σέρφερ πρέπει διαρκώς να προσπαθούν να αποφύγουν καλώδια 3.000 volt που υπάρχουν πάνω από το κεφάλι τους. Το ρίσκο δεν τους νοιάζει. Η δράση τους είναι κάποιας μορφής κοινωνικής καταξίωσης για αυτούς τους νέους που μεγαλώνουν σε συνθήκες φτώχειας, την ώρα που η ανεργία της περιοχής για τις ηλικίες τους φτάνει το 37%.

Οι περισσότεροι είναι 15-25 ετών, δεν έχουν δουλειά και προέρχονται από δραματικά προβληματικές οικογένειες. Το σερφ στο τρένο λοιπόν είναι-στα μάτια τους- τρόπος για να ξεφύγουν για λίγο από όλα αυτά. «Είναι ένας τρόπος να αισθήματά σου», λέει ο Τούλο στο ντοκιμαντέρ. «Θες να βγάλεις το θυμό. Αντί να δείρεις ή να ληστέψεις κάποιον, απλά κάνεις αυτό», εξηγεί.

Κάποιοι από τους «σέρφερ» έχουν χάσει τον ένα ή και τους δύο γονείς τους, θύματα του AIDS, των ναρκωτικών ή της γενικής φτώχειας. «Οι περισσότεροι από αυτούς που γνώρισα μεγάλωσαν με τους παππούδες τους, που είναι πλέον αρκετά μεγάλοι για να βρουν την ενέργεια να τους αποτρέψουν από αυτό το χόμπι», λέει ο σκηνοθέτης που παραδέχεται ότι όσο γύριζε το ντοκιμαντέρ, φρόντιζε να κρατιέται διαρκώς από κάπου.

«Αν κάνεις το παραμικρό λάθος, είσαι νεκρός», λέει και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Την τελευταία ημέρα των γυρισμάτων δύο παιδιά σκοτώθηκαν κάνοντας σερφ πάνω στο τρένο, ενώ συνάντησε αρκετούς που είχαν τραυματιστεί. «Κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο, γιατί τις περισσότερες φορές καταλήγουν νεκροί», αναφέρει. «Οι περισσότεροι από αυτούς δεν συνειδητοποιούν την αξία της ίδιας τους της ζωής. Και αυτό ήταν το χειρότερο που διαπίστωσα κάνοντας το ντοκιμαντέρ», καταλήγει.