«Πώς ξέφυγα από τους τρομοκράτες» -Ενα από τα κορίτσια που γλίτωσαν στη Νιγηρία, διηγείται τα όσα έζησε

Ξαπλωμένες στον κοιτώνα του σχολείου, οι μαθήτριες άκουγαν τους πυροβολισμούς που έπεφταν στην πόλη. Ετσι, όταν οι ένοπλοι άνδρες με τις στολές εισέβαλλαν στα δωμάτιά τους και τους υποσχέθηκαν ότι θα τις σώσουν, εκείνες ανακουφίστηκαν. «Μην φοβάστε, είμαστε στρατιώτες», τους είπαν, «τίποτα δεν θα σας συμβεί». Η ηρεμία τους κράτησε για λίγο. Σύντομα κατάλαβαν ότι είχαν πέσει θύμα απαγωγής από τρομοκράτες.

Ενα από τα κορίτσια που κατάφεραν να γλιτώσουν από τα χέρια της Μπόκο Χαράμ περιέγραψε στο Associated Press πώς η τρομοκρατική οργάνωση άρπαξε τις μαθήτριες από ένα χωριό στη Νιγηρία. Ηταν μία από τις λίγες που κατάφεραν να ξεφύγουν αργότερα, ενώ 276 κορίτσια ακόμη αγνοούνται.

Οι ένοπλοι διέταξαν τις μαθήτριες να συγκεντρωθούν έξω από τον κοιτώνα τους, ενώ άλλοι από την ομάδα έκλεβαν το φαγητό από τις αποθήκες και έβαζαν φωτιά στο κτίριο. «Αρχισαν να φωνάζουν ''ο Θεός είναι μεγάλος''. Τότε καταλάβαμε τι είχε συμβεί και ποιοι ήταν», διηγείται η 16χρονη.

Από τότε έχουν περάσει τρεις εβδομάδες. Τουλάχιστον δύο κορίτσια έχουν πεθάνει, από τσιμπήματα φιδιών και άλλα 20 είναι άρρωστα, σύμφωνα με τον διαμεσολαβητή που είναι σε επικοινωνία με τους τρομοκράτες. Η 16χρονη που μίλησε στο Associated Press είναι ανάμεσα στις 50 μαθήτριες που κατάφεραν να το σκάσουν εκείνη την ημέρα.

Το σχολείο τους, όπως και αρκετά άλλα στην περιοχή, είχε κλείσει εξαιτίας των θανατηφόρων επιθέσεων της Μπόκο Χαράμ. Ανοιξε όμως αναγκαστικά, για να δώσουν εξετάσεις οι μαθήτριες της τελευταίας χρονιάς. Το πρωί της 14ης Απριλίου ένας τοπικός άρχοντας της περιοχής πήρε ένα προειδοποιητικό τηλεφώνημα. Περίπου 200 ένοπλοι με φορτηγά πλησίαζαν στην πόλη. Εκείνος ειδοποίησε τους στρατιώτες, ξύπνησε τους κατοίκους που έτρεξαν για να κρυφτούν και ζήτησε ενισχύσεις. Δεν ήρθαν ποτέ. Επί δύο ώρες μάχονταν απέναντι στους τρομοκράτες, αλλά όταν ξέμειναν από πυρομαχικά, έτρεξαν για να σωθούν. Τότε οι άνδρες της Μπόκο Χαράμ κατευθύνθηκαν προς το σχολείο.

Φόρτωσαν τα κορίτσια σε φορτηγά και έφυγαν. Στην πορεία, ένα από αυτά χάλασε και τότε η 16χρονη και μία φίλη της πήδηξαν από το όχημα που της μετέφερε. Οι άλλες της έλεγαν να μην το κάνει, όπως θυμάται. «Πρέπει να φύγουμε. Εγώ θα πηδήξω. Αν θέλουν, μπορούν να με πυροβολήσουν. Έτσι κι αλλιώς δεν ξέρω τι σκοπεύουν να μας κάνουν», τους απάντησε. Πήδηξαν από το φορτηγό την ώρα που το αυτοκίνητο που είχε χαλάσει πήρε ξανά μπροστά και άναψαν τα φώτα τους. Τα κορίτσια δεν ήξεραν αν οι τρομοκράτες τους είχαν δει, αλλά συνέχισαν να τρέχουν προς τους θάμνους, όπου κρύφτηκαν.

«Τρέχαμε ασταμάτητα, όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε», λέει η 16χρονη που πάντα ήταν υπερήφανη γιατί έτρεχε πιο γρήγορα από τους έξι αδερφούς της. Δεν ήξερε όμως πόσο χρήσιμο θα της φανεί αυτό το ταλέντο. «Ετσι κατάφερα να σωθώ. Δεν είχα χρόνο να φοβηθώ, απλά έτρεχα», λέει το κορίτσι.

Κάποιες ακόμη τις ακολούθησαν, κρύφτηκαν στα δέντρα και συναντήθηκαν όταν βεβαιώθηκαν πως τα οχήματα είχαν φύγει. Τότε επέστρεψαν στο δρόμο και ένας άνδρας που περνούσε τις συνόδεψε στο σπίτι τους. Αν και η 16χρονη νιώθει ευτυχισμένη που τα κατάφερε, δεν σταματά να σκέφτεται τις φίλες της και να αναρωτιέται αν θα τα καταφέρουν και εκείνες.