Ουκρανία: Μια εισβολή χωρίς στρατιώτες

Τις τελευταίες εβδομάδες το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί είναι αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι έτοιμος να περάσει τα σύνορα της Ουκρανίας με το στρατό του για να καταλάβει κάποια εδάφη. Οπως φαίνεται, όμως, δεν το χρειάζεται πραγματικά.

Η «καυτή» είδηση της περασμένης Παρασκευής ήταν ότι οι εξεγερμένοι φιλορώσοι κατόρθωσαν να καταρρίψουν δύο ελικόπτερα του ουκρανικού στρατού, εμποδίζοντας έτσι την απόπειρα ανακατάληψης της πόλης Σλβιένσκ από την κυβέρνηση του Κιέβου, γράφει το Slate στη γαλλική του έκδοση.
Η τελευταία απόπειρα αντεπίθεσης του ουκρανικού στρατού έγινε μετά την ομολογία του μεταβατικού προέδρου Ολεξάντρ Τουρτσίνοφ ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας του «είναι ανίκανες να ξαναπάρουν τον έλεγχο στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ».
Δεν είναι ακριβώς το είδος των ομολογιών που αναμένει κανείς από τον ηγέτη μιας χώρας, ειδικά παραμονές μιας στρατιωτικής επίθεσης. Οπως γράφει ο Γκίντεον Ράχμαν στους Financial Times, μάλλον πρόκειται για μια επίθεση που σώζει τα προσχήματα, παρά οτιδήποτε άλλο.

«Αν το Κίεβο δεν έκανε τίποτα, ο έλεγχος του ανατολικού τμήματος της Ουκρανίας θα χανόταν μόνο από τα λόγια. Οι αποσχιστές που στηρίζονται από τη Ρωσία θα αποθρασύνονταν και θα καταλάμβαναν κι άλλα δημόσια κτίρια ίσως και ολόκληρες πόλεις. Και ο πληθυσμός, όποιες κι αν ήταν οι προτιμήσεις του, θα άρχιζε να σκέπτεται ότι ο νόμος του Κιέβου δεν εφαρμόζεται στα ανατολικά της χώρας», γράφει.
Αυτή η αντεπίθεση θα μπορούσε βέβαια, όπως φοβούνται ορισμένοι, να προκαλέσει μια επιχείρηση του ρωσικού στρατού μεγάλης εμβέλειας αλλά αν λάβει κανείς υπόψιν την επιτυχία της μεθόδου που εφαρμόζει η Ρωσία ως σήμερα, μάλλον κάτι τέτοιο δεν θα καταστεί αναγκαίο.

Οσο οι αυτονομιστές, οι οποίοι δρουν υπό τις εντολές των ειδικών δυνάμεων της Ρωσίας, θα είναι ικανοί να ανθίστανται στις επιθέσεις του ουκρανικού στρατού εναντίον τους, τόσο πιο βέβαιο θα είναι το γεγονός ότι το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ θα φύγουν από τον έλεγχο της Ουκρανίας.

Οπως σημειώνει ο Τζέημς Μίλερ, διευθυντής σύνταξης του Interpreter, σε ένα σχόλιό του για το Vice, o βασικός παίκτης σε αυτή την αντιπαράθεση της Ουκρανίας δεν είναι ο στρατός αλλά η προπαγάνδα, η οποία τροφοδοτείται από την ρωσική κυβέρνηση και δουλεύει με φουλ τις μηχανές στα ανατολικά της χώρας. Αυτή πείθει την πλειοψηφία των φιλορώσων Ουκρανών ότι «η Ουκρανία έχει καταληφθεί από φιλοναζί υπερεθνικιστές οι οποίοι κατασκευάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ρωσόφωνους και λιντσάρουν συστηματικά τους φιλορώσους».

Δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες συγκεντρώνονται καθημερινά στα σύνορα της Ουκρανίας και τίποτα δεν λέει ότι έχουν την πρόθεση να φύγουν. Προς το παρόν η Ρωσία μπορεί απλά να τους αφήνει εκεί, σαν είδος προειδοποίησης του τι θα συνέβαινε αν η Ουκρανία εξαπέλυε μεγάλη στρατιωτική επίθεση, για να ανακαταλάβει τις διαφιλονικούμενες περιοχές.
Από την πλευρά τους, οι αυτονομιστές μπορούν απλώς να ενισχύουν τις θέσεις τους στις περιοχές που ελέγχουν ήδη, κερδίζοντας πόντο πόντο το έδαφος. Οι βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν στην Οδησσό το πρωί της Παρασκευής κάνουν τους αναλυτές να διαβλέπουν ότι εκεί είναι το επόμενο θέατρο της αντιπαράθεσης και αυτή θα είναι η επόμενη πόλη που θα πάρουν οι φιλορώσοι
Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι οι διεθνείς κυρώσεις είναι προς το παρόν αρκετά περιορισμένες, ο Πούτιν μπορεί να επιτρέπει στον εαυτό του να περιμένει.