Η εικαστικός Θάλεια Ραυτοπούλου συμμετέχει με έργα της στην Έκθεση Αφίσας του Κορμοράνου στο Bios στις 6-8 Απριλίου και θυμάται πώς γνώρισε τους Κορμοράνους, μια από τις πιο δραστήριες ομάδες πάρτι της πόλης.
"Γνώρισα το Δημήτρη Ρόκο, ιδρυτικό μέλος της ομάδας 'Ο Κορμοράνος', το 1997 στη Θεσσαλονίκη στη Ναυαρίνου μέσω μίας κοινής καλής φίλης. Η χαρακτηριστική του φυσιογνωμία μου κίνησε την περιέργεια. Κρατούσε ένα Γλέπερτ, το φανζιν-εφημερίδα που εξέδιδε τότε το οποίο διακατέχονταν από ιδιάζον οξύ πνεύμα και τρομερά έξυπνο στήσιμο.
Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησα να παίζω μουσική σε διάφορα μέρη ως επιλογέας δίσκων, και το φθινόπωρο πέρασα στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου και ξανασυνάντησα το Δημήτρη στο εργαστήριο ζωγραφικής που επιλέξαμε να εκπαιδευτούμε. Πολύ συχνά διοργάνωνε με τον Κορμοράνο διαφορετικά δρώμενα και πάντα μου κινούσε το ενδιαφέρον αυτού του είδους η ανάμειξη με το χώρο της τέχνης. Το να μπορεί δηλαδή κανείς να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να έρχονται οι άνθρωποι κοντά, είτε είναι καλλιτέχνες, είτε επισκέπτες στις διοργανώσεις, είτε άλλοι παράγοντες, και ταυτόχρονα να υπάρχει η τέρψη και η πολύ σωστή ανάδειξή των χαρακτηριστικών του κάθε συμμετέχοντα.
Θαυμάζω αυτήν την προσπάθεια, την οποία κάνει ο Κορμοράνος με πείσμα , αξιοπρέπεια και φοβερή εμμονή για συγκεκριμένη ποιότητα εδώ και πολύ καιρό και μερικές φορές υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Από τις πρώτες φορές που βρέθηκα σε πάρτι Κορμοράνου ήταν μεταξύ άλλων στο 'Ασπρο στου Ψυρρή και επειδή ακριβώς έβρισκα την αισθητική της οργάνωσης και το συγκεκριμένο πνεύμα πολύ κοντά στο δικό μου, έδωσα στο Δημήτρη ένα στραπατσαρισμένο αληθινό βιογραφικό σημείωμα για να με προσλάβουν ως ακόμα μια dj. Έτσι ξεκίνησα να παίζω μαζί τους αλλά και να σχεδιάζω αφίσες για διαφορετικά πάρτι.
Παράλληλα με την Κορμορανική μου εμπλοκή, κυρίως ασχολούμαι με τα εικαστικά, με χειρονομίες και απλές δράσεις στο δημόσιο χώρο, εγκαταστάσεις και σχέδια τα οποία ίσως αντιπροσωπεύουν μιά πιο προσωπική πλευρά της δουλειάς μου. Πρόσφατα ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου. Γερμανοί και Φιλανδοί μου έμαθαν ότι είναι καλό να μιλάω για τα έργα μου. Το πιο βαθύ και ουσιαστικό μου πρόβλημα το εντοπίζω στο ότι ενώ είμαι καλλιτέχνης, νομίζω ότι δεν είμαι. Είμαι σαν την Μπέμπα τη σκυλίτσα του Γιώργου που δεν αναγνωρίζει τα άλλα σκυλιά ως όμοιά της επειδή είναι πεπεισμένη ότι είναι άνθρωπος.
Η αφίσα είναι κάτι που με ενδιαφέρει ως βασικό μέσο επικοινωνίας και πάνω από όλα προσπαθώ να σέβομαι τους κανόνες της γραφιστικής και της σωστής τυπογραφίας· νομίζω είναι κάτι σχεδόν ιερό, η θέση των γραμμάτων, τα θέματα και η σύνθεση, όλα αυτά πανω στα οποια πεφτει το ματι του κόσμου. Όταν ο Δημήτρης μου ζητάει να κάνω αφίσα για κάποιο πάρτι μου δίνει τα στοιχεία και μερικές κατευθυντήριες γραμμές. Η καλύτερη φάση είναι όταν δεν έχω ιδέα για το ποιόν του καλλιτέχνη που φέρνει και πρέπει να ακούσω ή να δω τι έχει κάνει κι έτσι σχηματίζω περίπου ένα πιθανό σενάριο για το θέμα της αφίσας. Όταν μου έρθουν δύο τρεις βασικές ιδέες στησίματος μπορεί να κάθομαι 3 μέρες και να αλλάζω θέση σε ένα κόμμα για μία αφίσα που τελικά δε θα είναι σε αυτές που θα δημοσιευτούν.
Άλλες φορές, όταν η ιδέα για το στήσιμο είναι πολύ ξεκάθαρη και αντιπροσωπεύει και το αντίστοιχο δρώμενο απλά την κάνω όσο πιο γρήγορα και αποφασιστικά μπορώ, γιατί μετά πάλι μπορεί να μου έρθουν άλλες ιδέες και αν δεν τις κάνω για να τις δω όλες δε μπορώ να ησυχάσω. Μετά γίνονται οι διαβουλεύσεις για τα αποτελέσματα και όλο αυτό είναι μια διαδικασία που απολαμβάνω απελπιστικά πολύ.
Την έκθεση αφίσας την οραματίζονταν ο Κορμοράνος πολύ καιρό τώρα, τα εγκαίνια της οποίας θα γίνουν άυριο στο bios και θα συνοδεύονται από διάφορους djs και άφτερ πάρτι. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που συμμετέχω σε αυτό. Η δουλειά οκτώμισι χρόνων όλων των ατόμων που συνέβαλλαν στα σημεία επικοινωνίας θα είναι εκεί και εύχομαι να πάνε όλα καλά."