Οι θεόρατες πυραμίδες του Λούξορ αποτελούν το σύμβολο του Αιγυπτιακού πολιτισμού και ένα από τα θαύματα του κόσμου. Ωστόσο αποτελούν επίσης και ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά μυστήρια, καθότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν είχαν τις υποδομές να κουβαλήσουν τις γιγάντιες πέτρες.
Για πρώτη φορά, ωστόσο, το μυστήριο των πυραμίδων λύνεται χάρη σε μία ομάδα Ολλανδών επιστημόνων. Οι φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ διερεύνησαν τις δυνάμεις που απαιτούνται για να τραβηχτούν βαριά αντικείμενα σε γιγαντιαία έλκηθρα πάνω από την άμμο της ερήμου και διαπίστωσαν ότι τελικά η άμβλυνση της άμμου μπροστά από την πρωτόγονη συσκευή μειώνει την τριβή στο έλκηθρο, καθιστώντας ευκολότερη τη μετακίνηση του.
Στα πλαίσια της έρευνας, οι επιστήμονες έλαβαν υπόψιν ενδείξεις από τους ίδιους τους αρχαίους Αιγυπτίους. Μια τοιχογραφία που ανακαλύφθηκε στον αρχαίο τάφο του Ντζεχουτιχοτέπ, που χρονολογείται περίπου το 1900 π.Χ., απεικονίζει 172 άνδρες να μεταφέρουν ένα τεράστιο άγαλμα χρησιμοποιώντας έλκηθρο με σκοινιά.
Στην τοιχογραφία ωστόσο, ξεχωρίζει και ένα άτομο που στέκεται στο μπροστινό μέρος του έλκηθρου και ρίχνει νερό πάνω στην άμμο, αναφέρει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Ντάνιελ Μπον καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ: «Οι Αιγυπτιολόγοι θεωρούσαν ότι ήταν μια καθαρά τελετουργική πράξη, ωστόσο φαίνεται πώς είναι κάτι παραπάνω από αυτό.»
Ο Μπον και οι συνεργάτες του κατασκεύασαν μικροσκοπικά έλκηθρα και πειραματίστηκαν τραβώντας βαριά αντικείμενα μέσα σε κουτιά άμμου. Οταν οι ερευνητές έσυραν τα έλκηθρα σε στεγνή άμμο, παρατήρησαν ότι δημιουργούνταν αμμόλοφοι μπροστά από το έλκηθρο καθώς αυτό σερνόταν, και τελικά απαιτούσε περισσότερη δύναμη για να μετακινηθεί.
Βρέχοντας όμως την άμμο, τα έλκηθρα μπόρεσαν να γλιστρήσουν πιο εύκολα σε όλη την επιφάνεια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σταγονίδια του νερού δημιουργούν γέφυρες μεταξύ των κόκκων της άμμου, που τους βοηθά να μείνουν ενωμένοι, εξηγούν οι επιστήμονες . Είναι επίσης ο ίδιος λόγος που χρησιμοποιούμε υγρή άμμο για να χτίσουμε κάστρα στην παραλία.
Ωστόσο, η ποσότητα του νερού που είναι αναγκαία εξαρτάται από τον τύπο της άμμου, σύμφωνα με τον Μπον, αλλά τυπικά η βέλτιστη ποσότητα κυμαίνεται μεταξύ 2% και 5% του όγκου της άμμου .
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στις 29 Απριλίου στο περιοδικό Physical Review Letters, μπορεί να εξηγήσει πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατασκεύασαν τις πυραμίδες, αλλά η έρευνα έχει επίσης και σύγχρονες εφαρμογές. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν τη συμπεριφορά των άλλων υλικών με κόκκους, όπως η άσφαλτος, το σκυρόδεμα ή το κάρβουνο.