Στη σύγχρονη εποχή, η ομορφιά αποδεικνύεται μάλλον ακριβή υπόθεση. Κάθε χρόνο, οι γυναίκες ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια για όμορφα μαλλιά, πλούσιες βλεφαρίδες και απαλή μεταξένια επιδερμίδα. Παρόλα αυτά, πολλές από αυτές τις πρακτικές αποτελούν νεοαποκτηθείσες επιταγές της μόδας και ήταν ανύπαρκτες πριν από έναν αιώνα.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές από τις προσδοκίες μας για τη γυναικεία ομορφιά διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις σύγχρονες διαφημίσεις. Για δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθούμε τα παγκόσμια μέσα να βομβαρδίζουν τις γυναίκες με «τέλεια» πρότυπα ομορφιάς, πλασάροντας αμέτρητα προϊόντα για την επίτευξή τους.
Σε σχετικό άρθρο, η Huffington Post απαριθμεί μερικά από τα πιο συνηθισμένα «προβλήματα» και ανασφάλειες που το επιθετικό μάρκετινγκ προκάλεσε στη σύγχρονη γυναίκα και που ουσιαστικά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία.
1. Το Φυσικό χρώμα των μαλλιών σας δεν είναι ωραίο
Η επιθετική εκστρατεία μάρκετινγκ από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, προκάλεσε έκρηξη στις πωλήσεις σε προϊόντα βαφής μαλλιών. Το ποσοστό των γυναικών που βάφουν τα μαλλιά τους εκτοξεύθηκε από το 7% του 1950 σε περισσότερο από 40% κατά τη δεκαετία του 1970.
2. Οι τρίχες του σώματος είναι αηδιαστικές
Σήμερα, οι γυναίκες στις διαφημίσεις απεικονίζονται χωρίς τρίχες στο σώμα. Αλλά από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα οι περισσότερες Ευρωπαίες και Αμερικανίδες κρατούσαν τη φυσική τους τριχοφυΐα. Τι άλλαξε; Σύμφωνα με την ερευνήτρια Κριστίν Χόουπ, οι απαντήσεις βρίσκονται στο χώρο της μόδας και της διαφήμισης. Πρώτα, το 1915, ήρθε αυτό που ονομάζεται «επίθεση στην περιοχή της μασχάλης»: οι γυναίκες βομβαρδίζονταν από διαφημίσεις που υποστήριζαν ότι είναι αντιθηλυκό και άσχημο να έχουν τρίχες στις μασχάλες, αλλιώς κανείς δε θα θέλει να χορέψει μαζί τους. Στη συνέχεια ήρθε η έκρηξη των διαφημίσεων που ενθαρρύνουν τις γυναίκες να ξυρίζουν τα πόδια τους για να φαίνονται πιο ελκυστικές με τα μοντέρνα μαγιό. Μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το ξύρισμα είχε γίνει must και στις Αμερικανίδες. Η «επίθεση» στην περιοχή του μπικίνι εμφανίστηκε το 1946. Η αποτρίχωση με κερί ήρθε στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και διαδόθηκε ευρέως το 1990. Σήμερα, η ηβική αποτρίχωση είναι κύρια πρακτική των νέων: το 80% των γυναικών μεταξύ των ηλικιών 18 και 34, αφαιρούν τουλάχιστον κάποιες από αυτές και σύμφωνα με την έρευνα το κάνουν επιθυμώντας να ακολουθήσουν τη μόδα.
3. Το σκούρο δέρμα είναι αντιαισθητικό
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, η λεύκανση του δέρματος έγινε όλο και περισσότερο δημοφιλής μεταξύ των έγχρωμων γυναικών στην Αμερική. Θεωρήθηκε ως κάτι περισσότερο από μια τελετουργία ομορφιάς - ήταν ένας συμβολικός τρόπος για να επιβιώσουν σε μια προκατειλημμένη κοινωνία, όπου το πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα στους έγχρωμους, εξασφάλιζε καλύτερη μεταχείριση. Οι διαφημιστές προφανώς εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις προκαταλήψεις στη βιομηχανία ομορφιάς και υπόσχονταν στις γυναίκες ότι θα μπορούσαν να «καταλάβουν υψηλότερες θέσεις κοινωνικά και εμπορικά, να παντρευτούν καλύτερα, να έχουν καλύτερη ζωή». Οσο ρατσιστική και παράλογη κι αν φαίνεται αυτή η πρακτική του 1940, ακόμα και σήμερα, τα λευκαντικά δέρματος χρησιμοποιούνται στην Αφρική, την Ινδία και το Πακιστάν.
4. Το λευκό δέρμα είναι αντιαισθητικό
Και περνάμε στο άλλο άκρο. Πάνω που οι γυναίκες πάσχιζαν να ασπρίσουν, ήρθε η ώρα να σκουρύνουν ξανά. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η ηλιοθεραπεία έγινε μόδα και πολλοί υποστήριζαν ότι γιατρεύει ασθένειες. Ετσι το λευκό σαν γάλα δέρμα, θεωρήθηκε ότι δίνει μία «αρρωστιάρικη» εικόνα, ξεκινώντας τη μόδα με τα υγρά μαυρίσματος.
5. Η κυτταρίτιδα είναι αηδιαστική
Μέχρι το 1930, οι παχουλές γυναίκες γενικά θεωρούνταν πιο όμορφες με τις καμπύλες και τα παχάκια τους. Από τα μέσα του 20ου αιώνα, όμως, η ιδανική γυναικεία μορφή αδυνάτισε απότομα. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, η κυτταρίτιδα δαιμονοποιήθηκε ως δημόσιος εχθρός για το ιδανικό γυναικείο σώμα. Ορισμένα μέλη του ιατρικού κόσμου χλεύαζαν τον ξαφνικό πανικό κατά της κυτταρίτιδας που ακολούθησε, χαρακτηρίζοντάς την «επινοημένη νόσο». Η κυτταρίτιδα επηρεάζει το 80% με 90% των γυναικών, και η «μάχη» της έγινε έναυσμα για νέα προϊόντα. Πλέον, εν έτη 2014, η κυτταρίτιδα παραμένει ακαταμάχητος εχθρός και οι γυναίκες εξακολουθούν να δαπανούν τεράστια ποσά για να την ξεφορτωθούν χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
6. Τα άβαφτα νύχια είναι αντιαισθητικά
Τα πρώτα βερνίκια νυχιών εμφανίστηκαν περίπου το 1911. Καταιγισμός διαφημίσεων προειδοποιούσε τις γυναίκες για τα αντιαισθητικά άβαφτα νύχια. Η βιομηχανία εκτοξεύθηκε από τα 150,000 δολάρια το 1916 στα 2.000.000 δολάρια μέχρι το 1920. Τα περιποιημένα νύχια έγιναν σύμβολο πλούτου και κομψότητας αποδεικνύοντας ότι η γυναίκα δεν είχε σχέση με «ταπεινές» χειρωνακτικές εργασίες.