Ο «ταχυδρόμος» των 42 ωρών -Γυρίζει τον κόσμο για να σώσει ζωές, αλλά δεν πρέπει να αργήσει ποτέ

Μέσα σε ένα μήνα έχει προγραμματίσει να ταξιδέψει στην Πολωνία, το Ισραήλ, τη Γερμανία και τη Νότια Αφρική. Δεν είναι επιχειρηματίας, ούτε προνομιούχος τουρίστας. Αλλωστε πάντα πρέπει να επιστρέφει στην «έδρα» του μέσα σε 42 ώρες. Είναι ένας «ταχυδρόμος» που μεταφέρει την ελπίδα σε ένα κουτί.

Ο Πίτερ Χόουντς είναι ένας εθελοντής που μεταφέρει βλαστοκύτταρα. Οπως λέει ο Βρετανός μιλώντας στο BBC, από το Μάρτιο του 2012, έχει κάνει 89 ταξίδια από τα οποία τα 51 ήταν στο εξωτερικό. Και η αυστηρή προθεσμία των 42 ωρών αφορά τη διατήρηση των βλαστοκυττάρων, αφού το κουτί στα οποία τα μεταφέρει έχει δύο παγοθήκες που αντέχουν για αυτό το διάστημα. Ξέρει πως δεν μπορεί να ξεγελάσει το χρόνο, αφού από τη στιγμή που αφαιρεθούν από το δότη, μέχρι να μεταμοσχευθούν στον ασθενή, υπάρχει ένα «παράθυρο» 72 ωρών.

«Σε ένα ταξίδι πέρυσι, έπεσα σε τυφώνα στις ΗΠΑ. Πήρα τα βλαστοκύτταρα από το Ρόουντ Αιλαντ και έπρεπε να φτάσω στο Λονδίνο μέσω Ουάσιγκτον. Οταν όμως πήγα στο αεροδρόμιο, μου είπαν ότι δεν θα γινόταν καμία πτήση για την Ουάσιγκτον. Εβαλα το κουτί πάνω στο γραφείο και είπα στην υπάλληλο ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρει έναν τρόπο για να με στείλει στη Βρετανία. Τα παράτησε όλα και μου κανόνισε πτήση με ελικοφόρο για το Νιούαρκ και από εκεί για το Λονδίνο, όπου έφτασα νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Αυτή η γυναίκα ήταν απίθανη!», λέει ο Χόουντς.

Η αποστολή που έχει αναλάβει θα μπορούσε να προκαλέσει κρίση πανικού σε αρκετούς. Ο ίδιος λέει ότι δεν έχει ποτέ άγχος, αν και παραδέχεται ότι αρκετές φορές έχει δει στο όνειρό του ότι ξεχνά το κουτί σε κάποιο τρένο. «Το έχω πάντα δίπλα μου. Συνεχώς σκέφτομαι ότι το περιεχόμενό του μπορεί να σώσει τη ζωή κάποιου», συμπληρώνει.

Οταν ταξιδεύει, χρησιμοποιεί πάντα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. «Φανταστείτε να οδηγώ και να πάθω ατύχημα, με το αυτοκίνητο να καταλήγει σε χαντάκι και να με βρίσκουν μετά από 24 ώρες. Τα βλαστοκύτταρα θα είχαν αχρηστευτεί», εξηγεί.

Το πιο μεγάλο ταξίδι που έχει κάνει έως τώρα ήταν στην Αυστραλία. Πήγε από το Μπρισμπέιν στο Μάντσεστερ μέσα στα 37 ώρες. Οταν δεν είναι σε κάποιο αεροπλάνο, κάνει ομιλίες σε σχολεία, ώστε να προωθήσει την ιδέα της δωρεάς βλαστοκυττάρων, προκειμένου να δημιουργηθούν μεγάλες «τράπεζες» και να μην είναι απαραίτητη η συνδρομή ανθρώπων όπως εκείνος. Δεν είναι ο μοναδικός που κάνει αυτή τη δουλειά όμως. Το φιλανθρωπικό ίδρυμα με το οποίο συνεργάζεται έχει άλλους 43 «κούριερ» βλαστοκυττάρων. Και όλοι τους είναι εθελοντές.

Δεν είναι, όμως, μόνο «ταχυδρόμος». Πριν από οχτώ χρόνια δώρισε το νεφρό του σε μία φίλη του, την Λίβια. «Ηταν το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου», λέει. Οταν χάρη στην κίνησή του σώθηκε η γυναίκα, αποφάσισε να γίνει αιμοδότης. Ενώ περίμενε να ολοκληρωθεί η διαδικασία, διάβασε σε ένα περιοδικό για το φιλανθρωπικό ίδρυμα με το οποίο πλέον συνεργάζεται. Και κάπως έτσι έγινε ο ταχυδρόμος των 42 ωρών.