Μη κυβερνήσιμη, μακιαβελική, σπάταλη: έξι ευρωπαϊκές προσωπικότητες, οι οποίες εκπροσωπούν αντίστοιχα ευρωσκεπτικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, επικρίνουν τους θεσμούς των Βρυξελλών, λίγο πριν από τις εκλογές της 25ης Μαίου και μιλούν στην εφημερίδα Le Monde. Ανάμεσά τους η Ρένα Δούρου.
Erik Wesselius, υποψήφιος του Ολλανδικού Σοσιαλιστικού Κόμματος
«Τα ευρωπαϊκά χρήματα σπαταλώνται»
«Η παρούσα χρηματοδότηση της Ενωσης είναι πολύ υψηλή, οι δαπάνες δεν ελέγχονται και τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων σπαταλώνται. Τα βάρη δεν είναι σωστά μοιρασμένα ανάμεσα στις χώρες-μέλη. Η οικονομική βοήθεια που δόθηκε στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες ωφέλησαν κυρίως τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, χωρίς να λύσουν το πρόβλημα χρέους των εν λόγω χωρών. Πρέπει τα κοινοβούλια να έχουν μεγαλύτερο έλεγχο στην πολιτική. Μακροπρόθεσμα, τα ελλείμματα και τα χρέη πρέπει να ελέγχονται αλλά το να τηρούν τα κράτη απαρέγκλιτα το όριο του 3% τους στερεί την ευελιξία για να αντιδρούν στις οικονομικές εξελίξεις. Τα κράτη πρέπει να έχουν τον έλεγχο στην Υγεία, στις συντάξεις, στην εργασία, στα ακίνητα, στα μέσα μαζικής μεταφοράς κλπ.
Η σημερινή Ευρώπη είναι η Ευρώπη των πολυεθνικών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών. Πρέπει να επανασχεδιαστεί, να γίνει πιο σύγχρονη, πιο ευέλικτη και αποκεντρωμένη».
Nicolas Dupont-Aignan, Γάλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής και πρόεδρος του κόμματος «Ορθια, Δημοκρατία»
«Η Ευρώπη δημιουργήθηκε εναντίον των Εθνών»
«Η αντίφαση της Ευρώπης είναι ότι δημιουργήθηκε εναντίον των Εθνών και των λαών. Οταν μεταφέρετε στην Ευρώπη τα 4 στοιχεία εθνικής κυριαρχίας, το νόμο, τον προϋπολογισμό, το νόμισμα και τα σύνορα- μεταφέρετε αυτόματα και τα 4 δομικά στοιχεία της δημοκρατίας. Η δημοκρατία δεν είναι πια δυνατή. Κάναμε τα Εθνη σαν μεθυσμένα πλοία και οι χώρες δεν μπορούν πια να κυβερνηθούν εξαιτίας της Ευρώπης. Αφού δεν υπάρχει πια ευρωπαϊκή δημοκρατία, ευρωπαϊκός λαός, δημιουργήσαμε μια μαύρη τρύπα, ένα δημοκρατικό κενό. Γιατί η ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν υπάρχει πια, δεν υπάρχει ευρωπαϊκός λαός, δεν υπάρχουν ευρωπαϊκά ΜΜΕ, δεν υπάρχει κοινή γλώσσα, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή πολιτική ζωή και συνείδηση. Πιστεύω ότι η Ευρώπη δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στους λαούς και τα έθνη της».
Laurent Wauquiez, συντηρητικός Γάλλος βουλευτής του κόμματος UMP
«28 κράτη μαζί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα»
«Το 1945, εγκαταλείψαμε τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης στον σοβιετικό ζυγό. Προσπαθήσαμε να εξαγοράσουμε το λάθος μας φέρνοντάς τες γρήγορα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αποτέλεσμα είναι ότι μεταμορφώσαμε και χαλάσαμε τη λειτουργία της ΕΕ. Το 1957 είμασταν 6, το 1986 είμασταν 12. Μετά ξεκίνησε η ξέφρενη κούρσα και μπήκαν όλοι. Καταλήξαμε σε μια Ευρώπη όπου οι χώρες-μέλη δεν έχουν πια πολλά κοινά μεταξύ τους. Οι διαφορές μισθώς ποικίλλουν μεταξύ 1 και 6 από τη Ρουμανία ως τη Γερμανία, οι κοινωνικές εισφορές είναι στη Γαλλία τρεις φορές μεγαλύτερες απ'ό,τι στην Πολωνία. Τα οικονομικά σχήματα των χωρών δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Ελάχιστα είναι τα θέματα στα οποία μπορούν όλοι να συμφωνήσουν για κοινές πολιτικές. Οταν είστε 28 γύρω από ένα τραπέζι, κανείς δεν θέλει να τα χαλάσει με κανέναν, με αποτέλεσμα να μην κάνουν τίποτα».
Hans-Werner Sinn, πρόεδρος του οικονομικού Ινστιτούτου ερευνών IFO, Μόναχο
«H EKT έκανε υφαρπαγή εξουσίας»
«Η Ευρώπη δεν σεβάστηκε το γερμανικό Σύνταγμα. Δεν αποκλείεται το Βερολίνο να αναγκαστεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο να κάνει δημοψήφισμα για τα ευρωπαϊκά θέματα. Και αυτό θα συμβεί αν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν κάνει δεκτό το αίτημα του Δικαστηρίου της Καρλσρούης να αλλάξει το πρόγραμμα αγοράς των δημοσίων χρεών από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, πράγμα που θεωρείται «υφαρπαγή εξουσίας». Δηλαδή, το να μη γίνεται σεβαστό το Σύμφωνο της Λισαβόνας, το οποίο απαγορεύει την χρηματοδότηση των κρατών μέσω του νομίσματος. Αν το ευρωπαϊκό δικαστήριο κρίνει το πρόγραμμα της ΕΚΤ συμβατό με τις ευρωπαϊκές συμφωνίες, τότε το Δικαστήριο της Καρσλρούης θα απαιτήσει αλλαγή του γερμανικού Συντάγματος. Αν το δημοψήφισμα απορριφθεί από τους Γερμανούς, η κυβέρνηση θα πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί τις ευρωπαϊκές συμφωνίες».
Mark Pritchard, συντηρητικός, Βρετανός βουλευτής
«Η Ευρώπη φρενάρει την οικονομία μας»
«Το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι το δημοκρατικό έλλειμμα. Το δημοψήφισμα έγινε το 1975 και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν ήταν τότε σε ηλικία να ψηφίσει. Ακόμη και όσοι ψήφισαν τότε υπέρ πίστευαν ότι θα γίνουν μέλη μιας ζώνης ελεύθερων συναλλαγών, όχι μιας πολιτικής ένωσης. Πρέπει να διοργανωθεί ένα νέο δημοψήφισμα για να μείνουμε ή να φύγουμε από την ΕΕ. Η ΕΕ και η Μεγάλη Βρετανία διάλεξαν διαφορετικούς δρόμους. Για να είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι στην Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία και την Ινδονησία, πρέπει να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και να μειώσουμε τα κόστη μας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση παράγει διοικητικά βάρη. Για τα κοινωνικά θέματα, για τον χρόνο εργασίας, όλα είναι πιο βαριά. Η Ευρώπη φρενάρει την οικονομία μας. Μειώνει την δυνατότητά μας να έχουμε μεγαλύτερη οικονομική επιτυχία».
Ρένα Δούρου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Η Ευρώπη είναι μακιαβελική
«Η κρίση αποκάλυψε μια «Γερμανική Ευρώπη», όπως λέει ο κοινωνιολόγος Urlich Beck, ο οποίος καταγγέλλει την «μακιαβελική» πολιτική της Γερμανίας. Ο χρυσός κανόνας των προϋπολογισμών αντικατέστησε τις βασικές αξίες της εργασίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε κακή εξέλιξη: οι μηχανισμοί της στρέφονται εναντίον των κοινωνιών, δεν τις προστατεύουν. Γι' αυτό παρατηρείται η επιστροφή της ακροδεξιάς και της ξενοφοβίας. Δεν υπάρχει μια γενική Ευρώπη. Υπάρχει η κυρίαρχη ελίτ που κυβερνάει, μακριά από τον έλεγχο των πολιτών, χωρίς την συμμετοχή της κοινωνίας και επιβάλλει με αντιδημοκρατικό τρόπο πολιτικές που διαλύουν τις κοινωνικές κατακτήσεις και το επίπεδο ζωής μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού. Ο ελληνικός λαός θυσιάστηκε στο όνομα της ισορροπίας του προϋπολογισμού. Αυτό πρέπει να αλλάξει! Παραφράζοντας τον Αντρέ Μαλρό, θα έλεγα ότι η Ευρώπη του αύριο είτε θα είναι δημοκρατική είτε δεν θα υπάρχει!»