Κάθε Δευτέρα και Τρίτη την απολαμβάνουμε στο σίριαλ του Alpha «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα». Με σημαντική πορεία στο θέατρο, η Ελένη Κοκκίδου, έδωσε μια βαθιά εξομολογητική συνέντευξη και αναφέρθηκε και στους γονείς της, αλλά κυρίως στην σχέση της με τον πατέρα της.
Μιλώντας στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου για το τηλεοπτικό JOY, είπε μεταξύ άλλων:
«Το μεγάλο σοκ για μένα ήταν ο θάνατος του πατέρα μου. Γιατί ο πατέρας μου ήταν ο αρχηγός της οικογένειας, ο άνθρωπος που δούλεψε σκληρά που ξεκίνησε από το μηδέν και έφτιαξε μια οικογένεια, σπούδασε τα παιδιά του. ¨Ηταν άνθρωπος πολύ οργανωμένος, πολύ προστατευτικός. Αναλάμβανε πάντα όλα τα πρακτικά του σπιτιού, οπότε όταν έφυγε ξαφνικά πέσαν χιλιάδες ευθύνες στο κεφάλι μου και έφυγε αυτό το ισχυρό πατρικό σύμβολο από τη ζωή μου. Ομολογώ ότι μετά το θάνατό του, εκεί ενηλικιώθηκα οριστικά.
Όταν οι γονείς έχουν έναν πολύ ισχυρό ρόλο στη ζωή σου. Όταν φύγουν είναι σα να ανοίγει ο χώρος μπροστά σου. Είναι ταυτόχρονα μια φοβερή έλλειψη αλλά και μια ελευθερία που πριν δε την έχεις όταν είναι προστατευτικοί οι γονείς και πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Ο πατέρας μου ήταν πολύ ισχυρή προσωπικότητα και πάντα τον θαύμαζα και πάντα ως μικρή τον φοβόμουν και πάντα ένιωθα ότι υπολειπόμουν γιατί αυτός ήταν ο τέλειος. Εκείνος δεν είχε καταλάβει για εμένα με τι άνθρωπο είχε να κάνει και πάντα προσπαθούσε να με στρέψει προς άλλους δρόμους.
Δεν καταλάβαινε ότι είμαι μια καλλιτεχνική φύση και ότι αυτός είναι ο χώρος μου και εκεί θα ανθίσω σαν άνθρωπος. Υπήρχε αυτή η διάσταση και ερχόμουν σε μεγάλες αμηχανίες γιατί εγώ ήμουν ανοργάνωτη και αυτός ήταν ένα τέρας οργάνωσης. Δε με σταμάτησε από το να κάνω αυτό που θέλω, αλλά υπήρχε πάντα η αίσθηση μέσα μου υποσυνείδητα ότι δεν είμαι το παιδί που ήθελε εκείνος να είμαι, ότι υπολείπομαι. Ότι δεν είμαι αρκετά καλή για αυτόν, ενώ αν είχα γίνει μια επιστήμων θα ήταν περήφανος για εμένα.
Αυτό τελείωσε κάποια χρόνια πριν φυγει από τη ζωή. Άνοιξε πάρα πολύ τους ορίζοντές του, χαλάρωσε και άρχισε να με βλέπει ως αυτό που είμαι και να αισθάνεται υπερήφανος για εμένα, να μου το λέει και να μου το δείχνει.»