Ο ήλιος και η ζέστη δεν φέρνουν την ευτυχία. Αυτό τουλάχιστον φαίνονται να πιστεύουν οι Βρετανοί που έχουν μεταναστεύσει σε χώρες της Νότιας Ευρώπης οι οποίοι, αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, δηλώνουν περισσότερο δυστυχισμένοι από εκείνους που ζούν στη μουντή και βροχερή πατρίδα.
«Περισσότεροι από 3.000 Βρετανοί μεταναστεύουν κάθε εβδομάδα, ενώ είναι γύρω στα 5 εκατομμύρια συνολικά εκείνοι που ζουν στο εξωτερικό», γράφει η βρετανική εφημερίδα Independent. «Ωστόσο, λόγω της αδυναμίας μας να προσαρμοστούμε στη γλώσσα και την κουλτούρα της νέας, ηλιόλουστης πατρίδας, η αναζήτηση ενός καλύτερου τρόπου ζωής έχει ως αποτέλεσμα ν α κάνει τελικά τους βρετανούς εκπατρισμένους περισσότερο δυστυχισμένους».
Το άρθρο δεν είναι θεωρητικό, αλλά βασίζεται σε επιστημονική έρευνα. Ο καθηγητής Ντέιβιντ Μπάρτραμ από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που έφυγαν από τη Βρετανία και άλλες πέντε χώρες της Βόρειας Ευρώπης για να μετακομίσουν στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Κύπρο είναι λιγότερο ευτυχισμένοι από τους συμπατριώτες τους που έμειναν πίσω. Ο καθηγητής Μπάρτραμ συνέκρινε τα δεδομένα σφυγμομετρήσεων που έγιναν σε ένα δείγμα 265 ατόμων από το Βέλγιο, την Ελβετία, τη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία κι άλλο ένα δείγμα 73 Βρετανών, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί σε χώρες της Μεσογείου. Οι σφυγμομετρήσεις έγιναν από την European Social Survey κατά την περίοδο 2002 – 2008.
Στην ερώτηση πόσο ευτυχισμένοι ένιωθαν ζητώντας τους να βαθμολογήσουν την ευτυχία τους με βάση μια κλίμακα από το 0 μέχρι το 10, οι μετανάστες από τον Βορρά έπιασαν κατά μέσο όρο 7,3%. Αντίθετα, οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει στις πατρίδες τους παρουσίαζαν υψηλότερο σκορ ευτυχίας (7,6%). Η διαφορά στους Βρετανούς είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς όσοι παραμένουν εντός συνόρων δηλώνουν κατά 0,4% πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που μετοίκησαν στο Νότο.
Βρετανοί, οι πλέον «απροσάρμοστοι»
Σύμφωνα με την έρευνα του καθηγητή Μπάρτραμ, οι μετανάστες από το Βορρά έχουν συνήθως υψηλότερο εισόδημα από το μέσο όρο των ανθρώπων στις χώρες όπου εγκαθίστανται. Αυτό, θεωρητικά, θα έπρεπε να τους κάνει να νιώθουν «ανώτεροι» από τους ντόπιους. Ομως, τελικά συμβαίνει το αντίθετο. «Η μετανάστευση», σχολιάζει ο βρετανός καθηγητής, «μπορεί να αποβεί καταλυτική σε διάφορες διαστάσεις της ανθρώπινης ζωής - όπως οι κοινωνικοί δεσμοί, η αίσθηση ότι ανήκεις σε μια κοινότητα – με σοβαρές επιπτώσεις στην ατομική ευτυχία».
Ειδικά οι Βρετανοί είναι αυτοί που παραπονιούνται περισσότερο από άλλους Βορειοευρωπαίους για το ότι τα προσόντα τους δεν αναγνωρίζονται στη νέα τους πατρίδα και ότι συχνά αναγκάζονται να κάνουν δουλειές που δεν αντιστοιχούν στη μόρφωση και την επαγγελματική τους εμπειρία. Οι 9 στους 10 είναι σε επαγγελματικά ενεργή ηλικία και οι περισσότεροι ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 25 – 44 ετών.
Πάντως, ο καθηγητής Μπάρτραμ χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς τους συμπατριώτες του «απροσάρμοστους»: «Νιώθουν αποκλεισμένοι από τον επαγγελματικό και κοινωνικό περίγυρο εξαιτίας της απροθυμίας τους να μάθουν ξένες γλώσσες και να ενταχθούν».