Ο Βίτο Κορλεόνε και ο Τόνι Σοπράνο, αν και δεν συναντήθηκαν ποτέ επί κινηματογραφικής σκηνής, εντούτοις μοιράζονται πολλά κοινά.
Σύμφωνα με Ιταλούς ερευνητές, οι καταδικασμένοι μαφιόζοι ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους εγκληματίες, καθώς είναι γενικά πιο ευαίσθητοι, καλύτεροι οικογενειάρχες και λιγότερο εγωιστές, ενώ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ψυχοπαθητικές προσωπικότητες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντριάνο Σιμέντι, μελέτησαν δύο ομάδες κρατουμένων: μία από 30 μέλη της σικελικής Μαφίας και μία δεύτερη από 39 καταδικασμένους που δεν ήσαν μέλη της οργάνωσης. Από τους μαφιόζους, επτά είχαν καταδικαστεί για φόνο, 17 για βίαιες πράξεις και οι υπόλοιποι για άλλες υποθέσεις (εμπόριο ναρκωτικών, σεξουαλική εκμετάλλευση, απαγωγές κ.α.)
Η βασική διαπίστωση ήταν ότι, σε σχέση με τους υπόλοιπους εγκληματίες, οι μαφιόζοι είναι πιο ικανοί στο να διαχωρίζουν τα αισθήματα και τις σκέψεις τους σε μια αρνητική πλευρά (που τους επιτρέπει να κάνουν τις «δουλειές» της Μαφίας) και μια θετική (που τους δίνει τη δυνατότητα να ζουν ως καλοί και στοργικοί οικογενειάρχες).
Όλοι οι φυλακισμένοι που συμμετείχαν στην έρευνα, υποβλήθηκαν σε μια εξειδικευμένη δοκιμασία που δείχνει σε ποιο βαθμό η προσωπικότητά τους έχει ψυχοπαθητικά και ψυχωτικά στοιχεία. Όταν το «σκορ» είναι 30 και πάνω, τότε κάποιος θεωρείται ψυχοπαθής. Κανένας από τους μαφιόζους δεν ξεπέρασε αυτό το όριο και έτσι τυπικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχοπαθής εγκληματίας, παρά τα πολλαπλά εγκλήματά του (ειδεχθή σε αρκετές περιπτώσεις).
Οι μαφιόζοι, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, είχαν σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις οικογένειές τους σε σχέση με τους μη μαφιόζους εγκληματίες και ποτέ δεν είχαν σταματήσει να γράφουν και να τηλεφωνούν στους αγαπημένους τους. Επιπλέον, όπως είπε ο Αντριάνο Σιμερίνι, τα μέλη της Μαφίας είναι λιγότερο «μακιαβελικοί», «ναρκισσιστές», «αναίσθητοι», «παρασιτικοί» ή «παρορμητικοί». Ακόμη, σπανιότερα εμφανίζουν πρόβλημα εξάρτησης από ναρκωτικά, αλκοόλ ή άλλες ουσίες.