«Η πολιτική της Τουρκίας δείχνει πώς ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έγινε από υπόδειγμα ισχυρού ανδρός στη Μέση Ανατολή, ένας δικτάτορας «της κακιάς ώρας» γράφει ο διάσημος δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ στον Independent.
«Χαϊδεμένος σύμμαχος του Μπαράκ Ομπάμα, κάποτε, ο Τούρκος πρωθυπουργός γίνεται όλο και πιο αυταρχικός», τονίζει ο βετεράνος Βρετανός ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή.
«Θρησκευτικός και ισχυρός, αλλά δημοκρατικός ηγέτης, ανεξάρτητος αλλά και αξιόπιστα στενός φίλος του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν ήταν το είδος του πολιτικού ανδρός στον οποίον ο Λευκός Οίκος και το Πεντάγωνο θα μπορούσαν να στηριχθούν για να παρέχουν ένα χέρι καθοδήγησης στο αραβικό τμήμα της παλιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας - και ένα κανάλι για τους αντάρτες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον μισητό Μπασάρ αλ-Ασανττης Συρίας. Οι Αμερικανοί τσαρλατάνοι των think-tanks, λαμβάνοντας το σύνθημά τους, ως συνήθως, από τις «επίσημες πηγές» των ΗΠΑ, είχαν ανακηρύξει μάλιστα την Τουρκία ως «πρότυπο» για την μεταπολίτευση μετά τους δικτάτορες στον αραβικό κόσμο», γράφει ο Φισκ.
«Βάλτε τώρα να ακουστούν τα γέλια της κονσέρβας. Ηταν ένα έθνος που εξακολουθούσε να κακοποιεί τους Κούρδους του, που ενήργησε ως αρνητής του Ολοκαυτώματος αρνούμενο να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, και το οποίο διέλυσε τη δίκη αυτών που δολοφόνησαν τον Αρμένιο δημοσιογράφο Χραντ Ντινκ σε έναν δρόμο της Κωνσταντινούπολης το 2007, πραγματικά το είδος του καθρέφτη στον οποίον ο μουσουλμανικός κόσμος θα έπρεπε να κοιτάζει με έγκριση;» ρωτάει ο Φισκ.
«Η μάσκα έπεσε. Ο Ο Ερντογάν έστειλε την αστυνομία να συντρίψει τους διαδηλωτές στο πάρκο Γκεζί πέρυσι, έπαθε αμόκ όταν ακούστηκε ότι το κόμμα και οι συγγενείς του είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς, και απέλυσε ή απομάκρυνε εκατοντάδες αστυνομικούς και αξιωματικούς των δυνάμεων ασφάλειας. Στη συνέχεια, υποσχέθηκε να εξαλείψει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - το Facebook και το YouTube ήταν οι νέοι «τρομοκράτες», όπως φάνηκε - πριν από τις δημοτικές εκλογές που αναπόφευκτα τις κέρδισε, και εξαπέλυσε το είδος των απειλών εναντίον των όλο και πιο υποταγμένων ΜΜΕ της Τουρκίας με λόγια που θα μπορούσαν να έχουν βγει από τα χείλη του Σαντάμ Χουσεϊν», προσθέτει ο Φισκ.
«Μετατράπηκε, λοιπόν, άλλος ένας «ισχυρός άνδρας» στη Μέση Ανατολή σε επικίνδυνο δικτατορίσκο; Η μήπως ένας συντηρητικός, και ρεαλιστής δημοκράτης εμφάνισε ξαφνικά το αληθινό του πρόσωπο; Οταν η Αραβική Ανοιξη άρχισε να καταστρέφει τους τοπικούς δικτάτορες το 2011, ο Ερντογάν ήταν ο πρώτος μουσουλμάνος ηγέτης που κατανόησε την σημασία της και επαίνεσε τους επαναστάτες της.
Ποιος θα πίστευε ότι η παλιά οθωμανική σημαία - ή η σημερινή τουρκική εκδοχή της - θα κυμάτιζε για άλλη μια φορά με υπερηφάνεια σε αραβικά σπίτια στη Γάζα και την Αίγυπτο;
Η παρέμβαση της Τουρκίας υπέρ των ανταρτών που πολεμούν τον Ασαντ στη Συρία θα συνεχιστεί, ό,τι και αν κάνουν οι Αμερικανοί. Ο Ομπάμα πιστεύει ότι οι αντάρτες είναι αναξιόπιστοι, επικίνδυνοι και ηττώνται. Αλλά, ένα από τα ηχογραφημένα ντοκουμέντα που τόσο εξόργισαν τον Ερντογάν, όταν εμφανίστηκε στο YouTube - εξ ου και η απαγόρευση - έδειξε μια εμφανή συνομιλία μεταξύ Τούρκων αξιωματούχων που αναζητούσαν μια δικαιολογία για να οργανώσουν την δική τους προβοκατόρικη επίθεση κατά της Συρίας. «Χειραγωγημένη», φώναξε η τουρκική κυβέρνηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία», καταλήγει ο Φισκ.