Οταν ο ακροδεξιός Μπαλτάκος παραληρούσε στα βιβλία του: Μόλις πλησιάζουμε τον εχθρό το σώμα ολόκληρο δονείται από έκσταση... [εικόνες]

Εχει περάσει στις λεπτομέρειες γιατί οι πολιτικές εξελίξεις είναι εκρηκτικές. Ωστόσο, ο Τάκης Μπαλτάκος έχει γράψει σκληρά ακροδεξιά βιβλία, παραληρηματικής αρχαιολατρείας, τα οποία υμνούσε η Χρυσή Αυγή. Και αυτό ήταν γνωστό σε πολλούς.

Αποσπάσματα από το παραληρηματικό βιβλίο του Τάκη Μπαλτάκου «Τέλος του Εφιάλτη»:

«(Μόλις πλησιάζουμε τον εχθρό) το σώμα ολόκληρο δονείται από κύματα χαράς. Είναι μια κατάσταση ευεξίας ασύγκριτης. Δεν υπάρχει στη φύση ουσία ικανή να φέρει τέτοιο αποτέλεσμα.
Ούτε διεγερτική, σαν το κρασί, ούτε παραισθησιογόνα, σαν αυτή που χρησιμοποιεί η Πυθία. Ο οργανισμός παράγει μόνος του την ουσία που είναι απαραίτητη για να φθάσουμε σε έκσταση. Με μία προϋπόθεση όμως. Πρέπει να κινδυνέψεις. Κίνδυνος, μουσική, συντροφικότητα, αυταπάρνηση οδηγούν στη μόνη έκσταση που εμείς δεχόμαστε να δοκιμάσουμε.

Σε έκσταση
Είναι σύντομη αλλά είναι όλη δική μας. Μπροστά στην έκσταση αυτή η αντίστοιχη της αναπαραγωγικής πράξης έχει χαρακτήρα νηπιακό. Γι' αυτό ο πολεμιστής δίνει μικρή σημασία στην πράξη αυτή. Είναι ήδη πλήρης - Η θέα και η οσμή του αίματος επηρεάζουν;», ρωτά ο συνομιλητής «- Το αίμα είναι σπονδή για την πόλη. Γι΄ αυτήν ρέει.
Ο πολεμιστής μεθά με τον κίνδυνο, όχι με το αίμα.
Ο κίνδυνος είναι απαραίτητος για τον ίδιο, για τη δική του ευεξία, ενώ το αίμα είναι αναγκαίο για την πόλη. Η νίκη της πόλης απαιτεί διαδικασία αιματηρή».

Ως προς την τακτική της Κρυπτείας γράφει:

«Κανείς δεν ήταν ποτέ έτοιμος να αντιμετωπίσει τους ελιγμούς μας. Διεισδύαμε με μια κίνηση ελικοειδή, όπως το μαχαίρι που το στρίβεις δεξιά κι αριστερά για να αυξήσεις το μέγεθος της εσωτερικής πληγής».

Η «Κρυπτεία» αλλοιώνει τον χαρακτήρα και σε κάνει να βλέπεις συνωμοσίες
«Γινόταν, ωστόσο, τακτική συντήρηση στην ορεινή διαβίωση σε όσους υπηρετούσαν στην "Κρυπτεία". Για μία εβδομάδα, κάθε δύο μήνες, από την ηλικία των είκοσι έως την ηλικία των τριάντα ετών, φεύγαμε από την ενωμοτία μας και πηγαίναμε στον Ταΰγετο γι' αυτήν τη συντήρηση. Ημασταν άριστα εκπαιδευμένοι. Γι' αυτό δεν δίσταζα να τους στείλω σε ένα πεδίο δύσβατο, με χιόνι, κρύο και λάσπη. Ηταν συνηθισμένοι. Ούτε η νυχτερινή πορεία τούς ήταν άγνωστη. "Η νύχτα είναι φίλος και αδελφός" μας έλεγαν. Χρησιμοποιήστε την. Οι μισές πορείες στον Ταΰγετο γίνονταν νύχτα, ανεξάρτητα πάντοτε από τις καιρικές συνθήκες. Κοιμόμασταν στην ύπαιθρο, μέσα σε θάμνους ή χαμόκλαδα, αν δεν βρίσκαμε κοίλωμα βράχου ή σπηλιά. Η βροχή δεν αποτελούσε πρόβλημα. Χειμώνα - καλοκαίρι κολυμπούσαμε στον Ευρώτα. Μπορούσαμε να αποκοιμηθούμε βρεγμένοι και το πρωί, όταν ξεκινούσαμε την πορεία, τα ενδύματα στέγνωναν πάνω μας».
Ως προς την εκπαίδευση αλλού αναφέρεται: «Πριν από τέσσερα χρόνια, σε ηλικία δεκαεννέα ετών, είχε ανακηρυχθεί ίλαρχος. Ηταν, δηλαδή, πρώτος στον ετήσιο διαγωνισμό μαστιγώματος, στη "διαμαστίγωση". Ακόμη θυμάμαι τους γονείς του, γερμένους στα σχοινιά που περιέκλειαν τον χώρο της δοκιμασίας, να τον παροτρύνουν να αντέξει τα χτυπήματα» και «Μου είχε γίνει βίωμα η καχυποψία. Δεν είναι μόνον τα χρόνια της εκπαίδευσης που μας κάνουν καχύποπτους. Είναι η "κρυπτεία" που αλλοιώνει τον χαρακτήρα και σε κάνει να βλέπεις συνωμοσίες και υπόπτους εκεί που τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν παρά αθωότητα και αγνότητα».

Διαδικασίες αφανείς και απόκρυφες. Δεν παραδεχόμασταν την ύπαρξή της
«Να είστε αργοί στη λήψη των αποφάσεων, πολυσυλλεκτικοί στη συσσώρευση απόψεων, αλλά γρήγοροι και αποφασιστικοί όταν η απόφασή σας έχει ληφθεί. Μη βιάζεστε να λάβετε μια απόφαση, βιαστείτε όμως να την εφαρμόσετε. Οσο αργοί είστε στη λήψη της, τόσο γρήγοροι να είστε στην εφαρμογή της. Γιατί είναι πια απόφαση σωστή. Εκτός από μία περίπτωση. Αν οι κατώτεροί σας υποδεικνύουν λύσεις χωρίς να ερωτηθούν, απομακρύνετέ τους άμεσα και αγνοήστε τους. Αν ενεργούν μ' αυτόν τον τρόπο, είναι ξεκάθαρο πως δεν θέλουν να συμβουλεύσουν, θέλουν να διοικήσουν. Αν εκφράσουν γνώμη χωρίς να ερωτηθούν και επιμένουν για την αποδοχή της, στερήστε τους τον λόγο. Θέλουν να σας υποκαταστήσουν, όχι να σας βοηθήσουν. Εσείς θα ρωτάτε εξαντλητικά και αυτοί θα απαντούν αναλυτικά. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτόν τον κανόνα, είτε απ' τον ανώτερο είτε απ' τους κατωτέρους του, οδηγεί σε λανθασμένες και επικίνδυνες αποφάσεις».
Εκτός από το πρότυπο διοίκησης που περιγράφεται παραπάνω, συχνά αναφέρεται και ο τρόπος λειτουργίας της οργάνωσης: «Η "Κρυπτεία" ακολουθούσε πάντοτε διαδικασίες αφανείς και απόκρυφες. Δεν παραδεχόμασταν καν την ύπαρξη της συγκεκριμένης μονάδας του στρατού μας. Φήμες και διαδόσεις μόνον υπήρχαν γι' αυτήν. Ποτέ παραδοχή»... Και αλλού: «Επιβιώνουμε επειδή κυριαρχούμε. Κυριαρχούμε επειδή δεν αλλάζουμε».

Η Χρυσή Αυγή υμνούσε τον μεγάλο συγγραφέα Μπαλτάκο!

Στις 21 Απριλίου 2005, λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου του «Το Τέλος του Εφιάλτη», το περιοδικό της οργάνωσης τού επιφυλάσσει διθυραμβικές κριτικές. Μία ολόκληρη σελίδα αφιερώνεται στο βιβλίο το οποίο αναφέρεται ως «κορυφαίο στο είδος του», «που κυριολεκτικά συγκλονίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες».

«Βρίσκεται στην τρίτη ή τέταρτη πιθανόν έκδοσή του και πραγματικά αξίζει να διαβαστεί», αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου με τα αρχικά Ν.Λ., θεωρώντας το περιεχόμενό του απόλυτα συμβατό με τα ενδιαφέροντα της Χρυσής Αυγής. «Ενας από τους λόγους που προκαλεί εντύπωση είναι ότι ο συγγραφέας του είναι Ελληνας, πράγμα ασυνήθιστο για τα δεδομένα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, καθώς η ελίτ της προτιμάει να ασχολείται με τη συγγραφή ρομάντζων και γλυκανάλατων μυθιστορημάτων με κίναιδους, λεσβίες και λοιπές «ευαίσθητες» υπάρξεις», σημειώνει.
Και συνεχίζει: «Ο Ελλην συγγραφέας Π.Δ. Μπαλτάκος κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με την αρχαία Ελλάδα», ενώ «καταρρίπτει την άθλια φήμη, που κατά καιρούς διέδωσαν εγχώριοι και ξένοι κομπλεξικοί, που θέλει τους αρχαίους προγόνους μας να κινούνται μεταξύ ομοφυλοφιλίας και οργίου».
Η ενθουσιώδης υποδοχή δεν είναι τυχαία. Εκτός από τις στενές σχέσεις που φέρεται να είχε ο Παναγιώτης Μπαλτάκος με τον χώρο της ακροδεξιάς, τόσο «Το Τέλος του Εφιάλτη» όσο και το επόμενο βιβλίο του, οι «Ερμοκοπίδες» αναφέρονται στην «Κρυπτεία», μια μυστική παραστρατιωτική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης, η οποία ακολουθούσε σκληρή εκπαίδευση και τελούσε τις νύχτες ατομικές ή μαζικές δολοφονίες ειλώτων, των πιο δυνατών και ανυπότακτων στο πνεύμα. Και όλα αυτά στο όνομα της πατρίδας. Ετσι επιβαλλόταν καθεστώς τρόμου και υποταγής, ενώ οι νέοι Σπαρτιάτες διδάσκονταν να είναι ανελέητοι.
Τον εγκληματικό αυτόν θεσμό ο Ηλίας Κασιδιάρης εξυμνούσε από το 2008 ως πρότυπο της Χρυσής Αυγής, γεγονός που ενδεχομένως εξηγεί τον θαυμασμό της οργάνωσης για τον συγγραφέα του βιβλίου. Είναι ενδεικτικό ότι ο όρος κρυπτεία έχει χρησιμοποιηθεί και ως όνομα εθνικοσοσιαλιστικού μουσικού συγκροτήματος που ιδρύθηκε το 2003.

Οι ύμνοι της Χρυσής Αυγής στον Μπαλτάκο

Αυτά είναι τα τρία ακροδεξιά, αρχαιόπληκτα και παραληρηματικά «ιστορικά μυθιστορήματα» του Μπαλτάκου: