Η εύρεση σύγχρονων πλοίων που χάνονται στη θάλασσα , ακόμη και με τη βοήθεια του ραντάρ, των σόναρ και των δορυφόρων, μπορεί να είναι ένα δύσκολο έργο. Αλλά το να προσπαθούν να βρουν ένα ναυάγιο που βυθίστηκε χιλιάδες χρόνια πριν, είναι ακόμη δυσκολότερο.
Οι αρχαιολόγοι συνεχίζουν το ψάξιμο, γιατί το να βρουν ένα από αυτά τα ναυάγια μπορεί να δώσει έναν ανεκτίμητο θησαυρό πληροφοριών από το πώς οι αρχαίοι λαοί κατασκεύαζαν τα πλοία τους, που ταξίδευαν και με ποιους γειτονικούς λαούς είχαν εμπορικές σχέσεις
Υπολογίζοντας αυτές τις σχέσεις θα επιτρέψει στους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τις αρχαίες οικονομίες, εξηγεί ο Τζέιμς Ντελγκάντο, διευθυντής της θαλάσσιας κληρονομιάς της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA).
Το κύριο πρόβλημα με την εύρεση αρχαίων ναυαγίων ωστόσο, όπως εξηγούν οι ερευνητές, είναι ότι τα πλοία αυτά είναι ως επί το πλείστον κατασκευασμένα από ξύλο και τα επονομαζόμενα «θαλάσσια σκουλήκια» δεν αφήνουν τίποτα ξύλινο για πολύ στο βυθό.
Οι ωκεανοί σε όλο τον κόσμο είναι πιθανά γεμάτοι με άγνωστα ναυάγια. Ωστόσο ορισμένα από αυτά βρίσκονται πολύ ψηλά στη λίστα με τις πιθανές ανακαλύψεις που θα ήθελε να κάνει ένας υποβρύχιος αρχαιολόγος.
Ωκεανία
Ο πολιτισμός της Ωκεανίας στον Νότιο Ειρηνικό είναι μία από τις μεγάλες ιστορίες της ανθρώπινης μετανάστευσης. Πρώτοι λαοί συμπεριλαμβανομένων και των Πολυνήσιων ταξίδεψαν χιλιάδες μίλια στον ανοιχτό ωκεανό, εξηγεί ο Ντελάγκο της NOAA , μεταφέροντας μαζί τους ευαίσθητα τρόφιμα. Βρίσκοντας ένα από τα σκάφη τους θα βοηθήσει τους αρχαιολόγους να κατανοήσουν πώς αυτοί οι λαοί ταξίδεψαν στην Αυστραλία δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν.
Μινωίτες
Κάθε πλοίο από τον Μινωικό πολιτισμό θα ήταν ένα καταπληκτικό εύρημα, εξηγεί η Σέλει Γουασμαν αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου του Τέξας: «λίγα είναι γνωστά για αυτήν την ναυτιλία. Φαίνονται πώς ήταν οι μεγάλοι εξερευνητές της Εποχής του Χαλκού και τα ίχνη τους είναι διάσπαρτα παντού γύρω από τη Μεσόγειο, με έργα ζωγραφικής και τοιχογραφίες.»
Ελληνική Τριήρης
Αυτά τα πολεμικά πλοία είναι πιο γνωστά για το ρόλο τους στη Μάχη της Σαλαμίνας, στην οποία οι Έλληνες απέκρουσαν την εισβολή των Περσικών δυνάμεων υπό την ηγεσία του Ξέρξη το 480 π.Χ. Οι αρχαιολόγοι έχουν σχέδια , γραπτές περιγραφές και δείγματα από αρχαία ναυπηγεία, αλλά δεν έχουν ακόμη βρει μια τριήρη.
Το Ναυάγιο του Φαραώ
Τα χρονικά της πρώιμης αρχαιολογίας περιλαμβάνουν την ιστορία μιας αιγυπτιακής σαρκοφάγου που χάθηκε στη θάλασσα. Ξεκινά με έναν Βρετανό τυχοδιώκτη που ονομάζεται Χάουαρντ Βάις, ο οποίος το 1837 μπήκε στις Πυραμίδες της Γκίζας. Στο κύριο ταφικό θάλαμο της πυραμίδας που χτίστηκε από τον βασιλιά Menkaure (ο οποίος κυβέρνησε το 2490 - 2472 π.Χ.) , ανακάλυψε μία κενή σαρκοφάγο από βασάλτη .
Ο Βάις αποφάσισε να μεταφέρει το τριών τόνων τεχνούργημα στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο, αλλά το πλοίο του βυθίστηκε κάπου στη Μεσόγειο το φθινόπωρο του 1838. Στο Βιβλίο Απωλειών και Ατυχημάτων της ασφαλιστικής εταιρείας του Lloyd , η καταχώριση για την Πέμπτη 31 Γενάρη 1839 , καταγράφει ότι το πλοίο «απέπλευσε από την Αλεξάνδρεια 20 Σεπτέμβρη και από τη Μάλτα , 13η Οκτωβρίου, για Λίβερπουλ και από τότε χάθηκε η επικοινωνία»
Το 2008 οι αιγυπτιακές αρχές ξεκίνησαν προκαταρκτικά σχέδια για να αναζητήσουν το πλοίο και το πολύτιμο φορτίο του , αλλά τα πολιτικά προβλήματα της χώρας διέκοψαν αυτές τις προσπάθειες. Μέχρι σήμερα η πολύτιμη σαρκοφάγος περιμένει να βρεθεί ξανά, μαζί με αμέτρητα άλλα κειμήλια και ναυάγια από την αρχαιότητα που εξακολουθούν να βρίσκονται θαμμένα στο βυθό.