Η μοναδική βαφτισιμιά της Χριστίνας Ωνάση, Τουί-Χριστίνα Δοδέρο, στις 26 Απριλίου θα ενώσει τη ζωή της με τον αγαπημένο της Βίκτορ Σαν Μιγκούελ, στο Μπουένος Αϊρες, υπό τις ευλογίες του Πάπα Φραγκίσκου. Στο λαιμό της θα φορά ένα ροζάριο, δώρο του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και ένα διαμαντένιο σταυρό, δώρο της νονάς της Χριστίνας Ωνάση, η οποία έφυγε από τη ζωή όταν η Τουί ήταν μόλις έξι ετών.
Οπως σημειώνει το Εθνος της Κυριακής, η Χριστίνα είχε βαφτίσει την κόρη της κολλητής της φίλης Μαρίνας Δοδέρο, της γυναίκας με την οποία ήταν αχώριστες από τα 17 της χρόνια μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της (ήταν ο άνθρωπος που βρήκε την κόρη του Αριστοτέλη Ωνάση νεκρή στη μπανιέρα της στο Μπουένος Αϊρες, της έκλεισε τα μάτια και συνόδεψε τη σορό της στο νεκροτομείο), σε ορθόδοξη εκκλησία των Παρισίων το 1983. Ο διαμαντένιος σταυρός που θα φορά η Τουί-Χριστίνα (η οποία έχει το όνομα της νονάς της) στο γάμο της, είναι ο βαφτιστικός σταυρός που είχε παραγγείλει ειδικά για εκείνη η Χριστίνα Ωνάση. «Τον βαφτιστικό μου σταυρό που τον διάλεξε μόνη της για μένα, τον αισθάνομαι ως ένα από τα πολυτιμότερα πράγματα που έχω στην κατοχή μου, και τον βγάζω μόνο όταν πάω για ύπνο. Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε, κι άκουσα τη μητέρα μου, να βγάζει μια κραυγή... Εγώ πήγα και κρύφτηκα στην τραπεζαρία, και κρατούσα τον σταυρό που μου είχε δώσει η Χριστίνα με όλη μου τη δύναμη, μάλλον επειδή κατάλαβα τι είχε συμβεί και φοβήθηκα πολύ», λέει η Τουί-Χριστίνα Δοδέρο.
«Η Χριστίνα λάτρευε την κόρη μου, γι' αυτό και της έδωσε και το όνομά της. Είμαι σίγουρη ότι θα ήταν ευτυχισμένη να στεκόταν πλάι στη βαφτιστήρα της τη μέρα του γάμου. Ηταν η πνευματική της μητέρα. Ομως η Τούι πάνω από το νυφικό της θα βάλει το σταυρό της νονάς της και θα είναι σαν να την έχει δίπλα της. Μας λείπει πολύ. Και σε εμένα και στην κόρη μου», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» η μητέρα της μέλλουσας νύφης, Μαρίνα Δοδέρο.
Η μέλλουσα νύφη, περιγράφει την πιο αστεία ανάμνηση που έχει από τη νονά της: «Η πιο αστεία ανάμνηση όμως από τη νονά μου, ήταν όταν είχε ψάξει το κεφάλι μου για ψείρες... Η Χριστίνα που γνώρισα δεν ήταν απλώς η καλύτερη φίλη της μητέρας μου αλλά μέλος της οικογένειάς μου.