Η αποκοπή των κεφαλών από τις σορούς των ανταρτών και η έκθεσή τους σε κοινή θέα ήταν συνήθης πρακτική των παρακρατικών συμμοριών της μεταβαρκιζιανής περιόδου και του εμφυλίου πολέμου. Ετσι έγινε και με τον Αρη Βελουχιώτη, μετά το τραγικό του τέλος στις 15 Ιουνίου του 1945, στα Τζουμέρκα, λίγο έξω από τη Μεσούντα.
Φωτογραφίες με το κομμένο του κεφάλι κρεμασμένο στο φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα τον Ιούνιο του 1945 δημοσιεύτηκαν στον τύπο της εποχής, ενώ μια άγνωστη εικόνα από την αποτρόπαια έκθεση φέρνει στο φως σήμερα η εφημερίδα «Εθνος της Κυριακής» (ιστορικό ντοκουμέντο από το αρχείο του ιστορικού Ιάσονα Χανδρινού). Σε αυτή διακρίνεται το κεφάλι του Τζαβέλα που κρέμεται από το στύλο, χωρίς να φαίνεται, βέβαια, του Βελουχιώτη που αιωρείται ακριβώς δίπλα. Στην εικόνα διακρίνεται το πλήθος, αποσβωλομένο να κοιτά το αποτρόπαιο θέαμα.
Λίγο αργότερα, τα δραματικά γεγονότα περιέγραψαν οι μετέχοντες στα καταδιωκτικά αποσπάσματα που εγκλώβισαν την ανταρτομάδα του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, αλλά και οι διασωθέντες μαυροσκούφηδες που έμειναν πιστοί στον Αρη Βελουχιώτη.
Το «Εθνος της Κυριακής» φέρνει στο φως τη μαρτυρία του διώκτη του Βελουχιώτη, Ζαχαρία Π., και συγκεκριμένα το σημείο της αφήγησής του που διεκτραγωγείται πώς ο πρωτοκαπετάνιους του ΕΛΑΣ και καμιά 15αριά σύντροφοί του (κατά τα γραφόμενα) κρύφτηκαν στο Φάγγο της Μεσούντας όπου αποκλείστηκαν.
Η αφήγηση του Ζαχαρία Π. έχει ως εξής: «Με το πέρασμα του ποταμού, τους πήραμε είδηση και ειδοποίησα τον Βόιδαρο στην Αγία Παρασκευή (ο Βόιδαρος ήταν οπλαρχηγός τoυ ΕΔΕΣ στην Κατοχή και επικεφαλής ένοπλης ομάδας αντικομμουνιστών). Ο Αρης μετακινήθηκε την άλλη μέρα σε μία σπηλιά στη δύσβατη πλαγιά του βουνού, όπου λημέριασε και προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τον Τζουμάνη (τοπικό στέλεχος του ΕΑΜ και οδηγός των μαυροσκούφηδων). Και πάλι ειδοποίησα τον Βόιδαρο για τις κινήσεις του Αρη και την ίδια μέρα ανέβηκα στο Μυρόφυλλο. Συναντήθηκα με τον Μοκα και τον ανθυπολοχαγό της Εθνοφυλακής Μουρελάτο. Το απόγευμα οι ένοπλες ομάδες του Μόκα και της Εθνοφυλακής κινήθηκαν από Μυρόφυλλο και πήραν θέσεις κατά μήκος του ποταμού. Από την άλλη πλευρά, ο Κώστας Βόιδαρος,ο Γιώργος Ζαγκαβιέρος και ο Κώστας Ζαφείρης (αντάρτες του ΕΔΕΣ που συμμετείχαν στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου το 1942) προχώρησαν στην κακοτράχηλη πλαγιά για την εξουδετέρωση του Αρη. Ο κλοιός από λεπτό σε λεπτό γινόταν πιο ασφυκτικός. Η μάχη κράτησε ως το σούρουπο. Η διαφυγή του Αρη ήταν πλέον αδύνατη. Ο Βόιδαρος, εκτιμώντας την κατάσταση, έστειλε συνδέσμους στον ταγματάρχη Τζινιέρη στο Τετράκωμο για να προωθήσει δυνάμεις μέσα στη νύχτα από τη βόρεια πλευρά του Αχελώου για να κλειστεί και η τελευταία πιθανή δίοδος διαφυγής. Ηταν νύχτα που έφυγα από το τμήμα του Βόδιαρου για τη Μεσούντα. Προχωρώντας πιο πέρα είδα ένα φως σε μία καλύβα στο δάσος. Την ώρα που πλησίασα μπήκε μέσα ένας γεροδεμένος άνδρας με άσπρη γενειάδα. Προτού να πει κουβέντα πρότεινα το όπλο και φώναξα "ψηλά τα χέρια". Εκείνος φώναξε "μη με σκοτώσετε είμαι ο Δράκος και μπορώ να σας φανώ χρήσιμος". Ηταν ο Σωτήρης Δράκος, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Αρη που μόλις έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί πέταξε το όπλο του και έφυγε. Τον έδεσα πισθάγκωνα και τον οδήγησα στον Βόιδαρο. Εκεί ομολόγησε τη μεγάλη ταλαιπωρία τους και ότι ο Αρης με τους συντρόφους του αυτοκτόνησε πιο κάτω από το κρυσφύγετο στην απότομη πλαγιά. Πέρασε εκείνη η νύχτα και πολύ πρωί με οδηγό τον Δράκο φτάσαμε στο λημέρι όπου λίγο πιο κάτω βρίσκονταν τρία πτώματα γενειοφόρων. Ο Δράκος έδειξε ένα και είπε: "Αυτό το σκυλί είναι ο Αρης". Ο διπλανός του ήταν ο Τζαβέλας και ο τρίτος ο Νικήτας. Εδωσα το μαχαίρι στο Δράκο και έκοψε τα κεφάλια του Αρη και του Τζαβέλα, τα τοποθέτησε στην περισκελίδα του και τραβήξαμε για τη Μεσούντα. Στην πλατεία στο καφενείο του Θάνου, τοποθετήθηκαν τα κεφάλια σε κοινή θέα.»
Στην εφημερίδα το Εθνος της Κυριακής δημοσιεύεται επίσης και ένα ακόμη κείμενο, από σύντροφο του Αρη Βελουχιώτη, τον Βαγγέλη Γκανέζο, ο οποίος κρύφτηκε σε ένα βράχο και σώθηκε και μετά κατέφυγε στους Μελισσουργούς της Αρτας, πέρασε στη Γιουκοσλαβία κι από εκεί στη Σοβιετική Ενωση.
Ο Γκονέζος μνημονεύει τα τελευταία λόγια του Αρη λίγο πριν δώσει τέλος στη ζωή του. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Η ώρα ήταν 9 μ.μ. Από την απέναντι μεριά του Μυροφύλλου, ένα εχθρικό πυροβόλο χτυπούσε κατ' άξονα τη ρεματιά. Μπροστά μας σκοτώνεται ο Κόζιακας και πιο κάτω τραυματίζεται ο Λέων (ψευδώνυμο του Γιάννη Νικολόπουλου), στο δεξιό μέρος του μετώπου πάνω από το μάτι και γυρίζει πίσω γεμάτος αίματα. Για μία στιγμή ακούω τον Αρη να λέει "Εζησα 40 χρόνια, έζησα και καλά και άσχημα. Κοιτάξτε εσείς τι θα κάνετε τώρα, γεια σας" Βγάζει το πιστόλι του και αυτοκτονεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σκέψη του ούτε και να αντιδράσω»